با درود فراوان.ممنون استاد از تذکر بجایی که دادید .بابت بی دقتی که کردم، لطفا من رو ببخشید.چندان با کار کردن در تالار آشنا نیستم.

از اینکه به پیام های ارسال شده توجه دارید متشکرم

سلام

دولتی باشد بهتر هست
چرا که هنگامی که وسایل ارتباط جمعی مثال تلویزیون توسط خصوصی باشد سودجویی - تحریک جوانان -شانتاژ - و مردم فریبی بسط و گسترده میشود.

هر دو باید در هر کشوری وجود داشته باشد و قوانین آن کشور توسط بخش خصوصی کاملا رعایت شود . از محاسن می توان به رقابتی بودن اشاره نمود زیرا باعث می شود در زمینه ساخت برنامه های جذاب و پرمحتوا تلاش بیشتری شود الان که دولتی است چون رقابتی وجود ندارد و کارکنان تحت هر شرایطی حتی وقت گذرانی حقوق خود را دریافت می کنند ، اما اگر رقیب داشتن دیگر اجازه وقت تلف کردن نداشتن .

هنگامی که وسایل ارتباط جمعی توسط بخش خصوصی اداره می شوند(مخصوصاً تلویزیون) سود جویی،تحریک غرایز جوانان و حتی شانتاژ و مردم فریبی امکان بسط می یابد.ژان کازنو در اثرش قدرت تلویزیون با توجه به تجربه های جدید ورود وسایل ارتباط جمعی به بخش خصوصی مخصوصاً، در آمریکا می نویسد :البته این درست است که انحصار دولتی برخی از وسایل ارتباط جمعی به ویژه تلویزیون ظاهراً با اصول دموکراسی مطابقت ندارد و کشورهای زیادی هستند که نظام رقابت آزاد را در این زمینه مثل زمینه های دیگر ترجیح داده اند ولی نظام رقابت هم مشکلات و نارسایی های خود را دارد یعنی فعالیت بخش خصوصی در رابطه با وسایل ارتباط جمعی مستلزم سرمایه گذاری هایی است که تاکنون جز از طریق آگهی های تجاری راه دیگری برای تامین آن پیدا نشده است.به عبارتی عدم وابستگی به دولت که در برخورد اول به نظر می رسد راه حل ساده ای در قبال مسئله بی طرفی در برابر جریانهای سیاسی گوناگون است باعث وابستگی به قدرتهای دیگری می شود که لزوماً نگران پاسداری از ارزشهای بنیادی دموکراسی هم نیستند .اما سازماندهی دولتی وسایل ارتباط جمعی خود فاقد هر نوع مشکل یا آسیب نیست.شاید بتوان از مهم ترین بلایای چنین نوع سازمانی را پیدایی و بسط دیوان سالاری دانست.وضعی که در آن تورم نیروی انسانی ،تشعب خشک وظایف و هم فقدان ابعاد انسانی در سازمان موجب هرز نیروها و منابع ،امحای انگیزه فعالیت ،خشکی و سستی روابط .

معایب سازماندهی دولتی وسایل ارتباط جمعی:
مهم‌ترین بلایای این نوع سازماندهی پیدایش و بسط دیوان‌سالاری است.دیوان‌سالاری وضعی است که در آن تورم نیروی انسانی، انشعاب خشک وظایف و فقدان ابعاد انسانی در سازمان؛ موجب از بین رفتن نیروها و منابع، امحای انگیزه، فعالیت، خشکی و سستی روابط و در نهایت سنگینی بزرگ و غیرکارا بر گردن دولت و بودجه ملی است. در چنین وضعی یک برنامه کوچک بهایی سنگین می یابد. زمانی بسیار طولانی در راه تهیه آن صرف می شود و در لابلای پیچیدگی هرم چنین سازمانی، محتوای برنامه های پاسخی بر مسائل و نیازهای مردم نیست. در نهایت به عقیده اینجانب رسانه‌ها توسط هر بخشی که اداره شود الزاماً باید اول به در پی رفع معایب وارده برآیند.
معایب اداره وسایل ارتباط جمعی مخصوصاً تلویزیون توسط بخش خصوصی:
امکان بسط و ظهور سودجویی، تحریک غرایز جوانان و حتی مردم فریبی. «ژان کازنو در کتابش «قدرت تلویزیون» می‌نویسد: فعالیت بخش خصوصی مستلزم سرمایه‌گذارهایی است که تاکنون جز از طریق آگهی های تجاری راه دیگری برای تامین آن پیدا نکرده‌اند. وضعیت تلویزیون در آمریکا، نشان می دهد که تلویزیون دلیل وجودی خود را نفی کرده چون هدف اصلی آن پول در آوردن شده است. عدم وابستگی به دولت که در برخورد اول به نظر راه حل ساده ای در قبال مسئله بیطرفی در برابر جریانهای سیاسی گوناگون است، باعث وابستگی به قدرتهای دیگری که لزوماً نگران حفظ ارزشهای بنیادی دموکراسی هم نیستند.»