معایب سازماندهی دولتی وسایل ارتباط جمعی:
مهم‌ترین بلایای این نوع سازماندهی پیدایش و بسط دیوان‌سالاری است.دیوان‌سالاری وضعی است که در آن تورم نیروی انسانی، انشعاب خشک وظایف و فقدان ابعاد انسانی در سازمان؛ موجب از بین رفتن نیروها و منابع، امحای انگیزه، فعالیت، خشکی و سستی روابط و در نهایت سنگینی بزرگ و غیرکارا بر گردن دولت و بودجه ملی است. در چنین وضعی یک برنامه کوچک بهایی سنگین می یابد. زمانی بسیار طولانی در راه تهیه آن صرف می شود و در لابلای پیچیدگی هرم چنین سازمانی، محتوای برنامه های پاسخی بر مسائل و نیازهای مردم نیست. در نهایت به عقیده اینجانب رسانه‌ها توسط هر بخشی که اداره شود الزاماً باید اول به در پی رفع معایب وارده برآیند.
معایب اداره وسایل ارتباط جمعی مخصوصاً تلویزیون توسط بخش خصوصی:
امکان بسط و ظهور سودجویی، تحریک غرایز جوانان و حتی مردم فریبی. فعالیت بخش خصوصی مستلزم سرمایه‌گذارهایی است که تاکنون جز از طریق آگهی های تجاری راه دیگری برای تامین آن پیدا نکرده‌اند. وضعیت تلویزیون در آمریکا، نشان می دهد که تلویزیون دلیل وجودی خود را نفی کرده چون هدف اصلی آن پول در آوردن شده است. عدم وابستگی به دولت که در برخورد اول به نظر راه حل ساده ای در قبال مسئله بیطرفی در برابر جریانهای سیاسی گوناگون است، باعث وابستگی به قدرتهای دیگری که لزوماً نگران حفظ ارزشهای بنیادی دموکراسی هم نیستند.»

به نظر بنده هر دو

چون دولتی صرف هم آثار و عواقب بدی دارد و از ایجاد رقابت در فضای آزاد رسانه ای جلوگیری به عمل می آید
هم اینکه نباید اجازه فعالیت رسانه های دولتی را در میان رسانه های خصوصی سلب کرد.
این مخاطب است که باید از بین رسانه های دولتی و خصوصی یکی را انتخاب کند و طبیعی است که بر اثر رقابت سالم موجود ممکن است گاهی رسانه های دولتی با اقبال عمومی مواجه شوند و برعکس
مثل عملکرد احزاب در ملل مختلف و ...