از نظر مارکس ، نظرات اصلی و رایج در جامعۀ سرمایه داری ، از جمله فرهنگ عامۀ آن ، نظرات طبقۀ حاکم هستند . و اگر طبقۀ کارگر بخواهد به طرز موثری با طبقۀ حاکم سرمایه دار مبارزه کند ، باید نظرات خود را مطرح کرده و ابزار تولید و توزیع آنها را فراهم آورد .

مارکسیست ها معمولا سعی می کنند فرهنگ عامه را بر حسب مفهوم ایدئولوژی درک کنند.
مارکس معتقد است اولین نظرات مهم در هر جامعه نظراتی هستند که طبقه حاکم برای حفظ موقعیت خود مطرح می کند.
مرداک و گلدینگ معتقدند تولید و توزیع نظرات در انحصار سرمایه دارانی است که ابزار تولید را در اختیار دارند.
این دو سعی دارند عقاید حاکم و الگوهای پایه روساخت را با پژوهش های تجربی ادغام کرده و به این نگرش اعتبار بخشند.
جامعه شناسی طبقات نتوانسته است نقش رسانه های گروهی را درک کند.
رسانه های گروهی که قدرت و ثروت جامعه آن را کنترل می کندنابرابری طبقات را بازتولید می کنند.
مرداک و گلدینگ مثل آدورنو معتقدند که جامعه سرمایه داری به علت در دست داشتن رسانه گروهی پذیرش اجتماعی و سیاسی مردمش را تعیین می کند.
هدف رسانه های گروهی بازتولید نابرابری طبقاتی است.
آنها صرفا وسیله ای برای ایدئولوژی طبقه حاکم محسوب می شوند که به صورت خودکار پذیرش مطلوب گروه های تابع را در مقابل تسلط طبقه حاکم تضمینمی کنند.
موسسات رسانه های گروهی نقش مهمی را در مشروع جلوه دادن نظم برنامه های اجتماعی ایفا می کنند اما رابطه آنها با این نظم پیچیده و متغیر است ومطالعه فعالیت ها و ماهیت آنها لازم است.
مالکان ابزار تولید به کنترل شدید بر تولید و توزیع می پردازند.شرکت های بزرگ تولید فرهنگ با شرکت های دیگر در ارتباط هستند و معتقدند که این گروه ها طبقه منسجمی را تشکیل می دهند که علایق و منافع مشترکی دارند.