خوش آمديد,
مهمان
|
|
انواع پایههای دوربین :
۱. یکنواختکننده (Steadicam): وسیلهای است که از یک جلیقه و تعدادی اهرم تشکیل شده است. فیلمبردار با پوشیدن این جلیقه و نصب دوربین بر روی اهرمهای آن (عکس ۱) میتواند در سرعتهای بالا تصویری با حداقل لرزش تولید کند. گرچه سنگینی این ابزار میتواند فشار زیادی بر تصویربردار تحمیل کند یکی از مزایای این وسیله این است که در صورت رهاکردن دوربین، به خاطر ساختار اهرمهای آن، دوربین سر جای خود باقی مانده و نمیافتد و در نتیجه میتوان حرکاتی نرم را از طریق آن ایجاد کرد. نمونه دیگری از اِستِدیکم وجود دارد که سادهتر بوده و جلیقه نداشته و تنها ساختار اهرمیِ یکنواختکننده را برای کاهش لرزش و تکانهای ناشی از حرکت دارا میباشد (عکس ۲). ۲. سردوشی (Shoulder): وسیلهای است که توسط آن دوربین روی شانه فیلمبردار ثابت میشود (عکس ۳). مزیت این وسیله ثابتبودن ارتفاع دوربین در هنگام حرکت و قرارگرفتن دائمیِ آن در راستای نگاه تصویربردار است. دقت شود که استفاده از این ابزار هم مثل استدیکم، میتواند انرژیِ زیادی از تصویربردار بگیرد. ۳. فرمونی (steering wheel): این وسیله شباهت بسیاری به غربیلک فرمان خودرو دارد و دوربین در مرکزِ آن قرار میگیرد و تصویربردار آن را مانند فرمان خودرو گرفته و متناسب با نیاز خود حرکت میدهد (عکس ۴). این وسیله مثل استدیکم عمل میکند با این تفاوت که بسیار سبکتر بوده و قابلیت جابجایی بیشتری دارد. ۵. ریل: ریل وسیلهای است که به ما امکان حرکت بدون لرزش در یک مسیر مشخص شده را میدهد. کار این وسیله مانند ریل قطار است و دوربین روی صفحهای قرار میگیرد که با چرخ بر روی ریل حرکت میکند. ریلها معمولاْ به دو شکلِ خطی و منحنی میباشند و معمولاْ به دلیل سنگینی و حجم زیاد لوازم جانبی، برای حمل آنها از سینه موبیل یا خودروهای ویژه استفاده میشود. ۶. اسلایدر: اسلایدر همانند ریل است ولی در ابعاد کوچکتر و قابلیتِ حمل بالاتر. این وسیله را میتوان به راحتی جابجا کرد و علاوه بر زمین آن را بر روی میز و سطوح دیگر قرار داد. بعضی از مدل های اسلایدر مجهز به موتور است. در این مدلها با اعمال تنظیماتِ زمانی میتوان حرکت دلخواه را از موتور دستگاه گرفت و جابجایی دوربین را به جای تصویربردار به این موتور سپرد. ۷. دوربین عنکبوتی (Spider Cam): اسپایدرکم وسیلهای است که میتواند دوربین را در محوطهای مشخص در هر نقطهای از فضا قرار بدهد. این کار توسط ۴ کابلی که از دوربین به ۴ گوشه محوطه نصب شده است، انجام میپذیرد و با تغییر طول این کابلها دوربین جابجا میشود. برای ترازبودن و جلوگیری از لرزش بیجا، در قسمت قرارگیری دوربین از یک «ژیروسکوپ» استفاده میشود. قسمت اصلی این سیستم پردازش اطلاعات آن از طریق کنترل از راه دور است که هنگامی که هدایتکننده نقطهای را مشخص میکند، سیستم با تحلیل اطلاعات میزان تغییر طول کابلها را تعیین کرده و به موتورهای کنترلکننده طول کابلها ارسال میکند. ۸. دوربین هوایی (Sky Cam): این سیستم همانند اسپایدرکم است با این تفاوت که تعداد کابلها در آن میتواند متفاوت باشد. از سوی دیگر در این وسیله کابلها میتوانند به صورتی قرار گیرند که دوربین توسط آنها تنها بتواند در یک مسیر حرکت کند. نمونه Sky Cam که با تعداد سیمهای متفاوتی برای تصویربرداری از یک محوطه آماده شدهاند ۹. تصویربرداری با هلیکوپتر (Heli Shot): به تصویری که از ارتفاع بالا و به صورت متحرک و معمولاً از محوطهای بزرگ گرفته میشود، هلیشات میگویند. علّت این نامگذاری این است که این تصاویر معمولاً با استفاده از هلیکوپتر گرفته میشود. البته امروزه هواپیماها و هلیکوپترهای بدون سرنشینی وجود دارد که مخصوص این کار بوده و سبب کاهش هزینهها میشود. نوشته زیر عکس راست: دوربینِ مخصوصِ Heli Shot در جلوی هلیکوپتر نصب شده. برای تصویربرداری به دو شکل میتوان دوربین را حمل کرد: ۱. روی دست ۲. روی پایه در شکل اول (روی پایه)، ثبات تصویر و یا حرکت منسجم و پیوسته و بدون لرزش دوربین یک ارزش محسوب می شود اما در شکل دوم (روی دست) با دوربینی با تحرک بیشتر مواجه هستیم، اما دقت شود در تصویربرداری روی دست هم برای تسلط بیشتر بر دوربین و گرفتن لرزشهای بیجا، از پایه های مخصوص استفاده می شود. از همین رو در این درس و درس ۱۴ به توضیح راجع به تصویربرداری روی پایه و در درس ۱۵ تکنیکهای تصویربرداری روی دست توضیح داده خواهد شد: ۱. تک پایه: وسیله ای است که دوربین روی آن قرار می گیرد و عمل لرزش گیری و کنترل دوربین از طریقِ یگانه پایه ی آن انجام می شود. استفاده از تک پایه قدرت جابجایی و سرعت عمل بیشتری نسبت به سه پایه معمولی به ما می دهد و در مواقعی که هم نیاز به ثبات دوربین و هم نیاز به حرکت سریع است می تواند کمک بیشتری به ما بکند، گرچه تصویر گرفته شده با تک پایه ثباتی به اندازه سه پایه برای ما تامین نمی کند. دو مدل تک پایه ۲. سه پایه ثابت: از سه پایه که پرکاربردترین پایه در تصویربرداری است، معمولا برای گرفتن قابهای ثابت استفاده می شود و با این پایه تنها می توان دوربین را بصورتی که در جای خود ثابت است در زاویه های افقی و عمودی و ترکیب این دو زاویه تغییر جهت داد. همچنین ارتفاع دوربین در این پایه می تواند به میزان محدودی تغییر کند. از سوی دیگر در این نوع پایه ها سیستمی برای تراز و موازی کردن دوربین نسبت به خط افق و خط قائم وجود دارد. شکل عادی و رایج سه پایه | نوعی سه پایه کوچک و قابل انعطاف ۳. جرثقیل (crane): جرثقیل (که در فارسی هم معمولا به آن «کِرِین» می گویند) نوعی از پایه دوربین است که با داشتن بازویی بلند به ما اجازه می دهد دوربین را تا ارتفاع بیشتری بالا ببریم و بتوانیم نماهایی را از ارتفاع بالا ضبط کنیم. این وسیله به ما این امکان را می دهد که دوربین را به راحتی و روانی در هنگام تصویربرداری به طور ثابت در راستای افقی و عمودی جابجا کنیم. از آنجا که در حین استفاده از این وسیله معمولا تصویربردار فاصله زیادی با دوربین دارد، قسمتی در جرثقیل نصب شده است که شامل مانیتور و اهرم های کنترلی برای نظارت بر دوربین می باشد. در بعضی از مدلهای بزرگترِ جرثقیل هم بجای مانیتور مکانی برای نشستن فیلم بردار پشت دوربین فراهم شده است. همچنین برای حفظ تعادل همواره تعدادی وزنه در سمت مقابل دوربین روی کرین قرار می گیرد. یک کرین با قابلیت قرارگیری فیلم بردار بر روی آن | یک کرین که بر روی ماشین قرار گرفته است ۴. پروجیب (pro jib): پروجیب همانند جرثقیل است با این تفاوت که ابعاد آن کوچکتر، و ارتفاع آن کوتاهتر بوده و حمل و نقل آن راحتتر می باشد. در این وسیله بخاطر کوچکتر بودن معمولا نیاز به مانیتور نیست و می توان به دوربین دست رسی داشت. همچنین پروجیب بر روی چرخهایی سوار است که می توان آن را به راحتی هنگام فیلم برداری روی زمین جابجا کرد.
پيوست:
|
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
|