همگان:public
توسط گاربریل تارد جرم شناس فرانسوی مطرح شد. افراد همگان بر خلاف انبوه خلق از هم جدایند و همبستگی جمعی آنها فقط جنبه فکری و معنوی دارد. آگاهی هر فرد به دارا بودن اراده یا اندیشه مشترک در لحظه واحد با تعداد زیادی از افراد است. همگان نسبت به انبوه خلق در مرحله بالاتری از رشد اجتماعی است. در همگان تمایلات مختلف با یکدیگر برخورد می نمایند و روی هم نفوذ یافته و دگرگون می شوند و سراناجم قالب نهایی خود را انتخاب می کنند. همگان در جامعه سنتی به دلیل محدودیت تعداد اعضا، کم تفاوتی نقش افراد و شخصی بودن روابط بین اعضا و نفوذ سنت ها وجود ندارد. همگان در جوامع توده وار با پیدایش وسایل نوین ارتباطی ایجاد همگان گونه خاص از اجتماعات انسانی است که بر اثر ظهور وسایل ارتباط جمعی نوین و استفاده افراد از آنها شکل گرفته و تحت تأثیر محتوای آگاهی بخش این وسایل دارای خصیصه جمعی خاصی می باشد،همگان ها از مناسبات اجتماعی پیشرفته ای برخوردار شده است و دارای عقاید و اهداف مشترک می باشد،این نوع از اجتماع انسانی تنها در دموکراسی های غربی شکل می گیرد و ارتباط ارگانیک دارد. این ارتباط ارگانیک باعث می شود که در امور اجتماعی مهم و شکل گیری افکار عمومی گونه خاصی از گرایش را بروز دهند.
عامه مردم که در کشورهای صنعتی و دارای دموکراسی شکل می گیرد، این نوع از گروههای اجتماعی تحت تأثیر وسایل ارتباط جمعی شکل می گیرد مانند گروههای قضات،معلمان،پزشکان،گروههای حزبی و صنفی و...که دارای ارتباطات ارگانیک هستند و اهداف مشترکی دارند و مطلوب ترین گروههای اجتماعی به شمار می آیند و از این طریق انسجام خود را حفظ می کنند. همگان ها دارای نفوذ اجتماعی هستند و از ویژگی های دیگرهمگان ها استمرار و دوام مناسبات اجتماعی آنها است. وسایل ارتباط جمعی در فرآیند تحولات سیاسی ازاین فرصت برخوردارند که همبستگی اجتماعی گروههای صنفی را از طریق شرکت در انتخابات عمومی بروز دهند.
می توان گفت وسایل ارتباط جمعی نوین نظیر رادیو و تلویزیون و... در جوامع غربی منشا بوجود آمدن یک گونه خاصی از اجتماع هست.

عموم: (public)

نادرست است

عموم :

منظور ما از حوزه‌ی عمومی (Public Sphere) در وهله اول، قلمروی از زندگی اجتماعی ماست که در آن چیزی شبیه به افکار عمومی میتواند شکل گیرد. دسترسی به این قلمرو برای تمامی شهروندان تضمین شده است. در هر گفتگویی که در آن افراد خصوصی گرد هم آیند تا پیکره‌ای عمومی (body public) را شکل دهند، بخشی از حوزه‌ی عمومی شکل می‌گیرد.
• در چنین شرایطی، رفتار افراد نه شبیه رفتار تجار یا افراد حرفه‌ای است که در مورد امور شخصی به تبادلنظر میپردازند، و نه شبیه رفتار اعضای موسسه‌ای قاعدهمند است که تابع محدودیت‌های حقوقی بوروکراسی دولتیاند.
• شهروندان، هنگامی به مثابه پیکره‌ای عمومی رفتار می‌کنند که به شیوه‌ای بی‌قید و شرط و آزاد، به تبادل نظر (یعنی با تضمین آزادی گردهم‌آیی و مراوده و آزادی بیان و انتشار عقایدشان) درباره علایق عام بپردازند. در پیکره عمومی وسیع، این نوع از ارتباط مستلزم ابزار خاصی برای انتقال اطلاعات و تأثیرگذاری بر گیرندگان این اطلاعات است. امروزه روزنامهها و مجلات و رادیو و تلویزیون رسانه‌های حوزه‌ی عمومی هستند.
• هنگامی از حوزه‌ی عمومی سیاسی سخن می‌گوییم و برای مثال آن را در مقابل حوزه‌ی عمومی ادبی قرار می‌دهیم که بحث‌های عمومی، مربوط به موضوعاتی درباره فعالیت‌های دولت باشد. هرچند اقتدار دولت اصطلاحاً مجری حوزه‌ی عمومی سیاسی است ولی بخشی از آن نیست. یقیناً، به طور معمول، اقتدار دولت، اقتدار «عمومی» تلقی میشود، اما وظیفه مراقبت از رفاه تمامی شهروندان بدواً از همین جنبه حوزه‌ی عمومی نشأت می‌گیرد. فقط زمانی که اِعمال کنترل سیاسی به نحوی کارآمد تابع این خواست دموکراتیک باشد که اطلاعات باید در دسترس عموم قرار گیرد، حوزه‌ی عمومی سیاسی از طریق ابزار هیأت‌های قانونگذار، تأثیری نهادی شده بر حکومت میگذارد.
• اصطلاح «افکار عمومی» به وظایف انتقاد و کنترلی اشاره می‌کند که پیکره عمومیِ شهروندان به طور غیررسمی و به همانسان به طور رسمی در انتخابات دوره‌ای در رویارویی با ساختار حاکم که در قالب دولت سازمان یافته است، بدان عمل می‌کند.
• مقرراتی که طالب آنند که برخی از امور در ملأ عام (publizitätsvorschriften) صورت گیرد، برای مثال آن‌هایی که به برگزاری علنی دادگاه‌ها مربوط هستند، به این کارکرد افکار عمومی مربوط میشوند. حوزه‌ی عمومی به مثابه سیطره‌ای که میانجی جامعه و دولت است، و در آن عموم خود را چونان حاملان افکار عمومی سازمان میدهند، با اصل حوزه‌ی عمومی سازگار است اصل اطلاعات عمومی که زمانی برای دست‌یابی به آن می‌بایست با سیاست‌های پنهان پادشاهی مبارزه میشد و از آن زمان تاکنون کنترل دموکراتیک بر فعالیت‌های دولت را ممکن ساخته است.
• تصادفی نبوده است که این برداشت‌ها از حوزه‌ی عمومی و افکار عمومی برای نخستینبار فقط در قرن هجدهم ظهور کردند. این برداشت‌ها معنای خاص خود را از وضعیت تاریخی انضمامی کسب می‌کنند. در آن زمان بود که «افکار» (opinion) و «افکار عمومی» (pulique opinion یا opinion public) یا از یکدیگر تمایز یافتند.
• هر چند به نظر میرسد افکار صِرف (مفروضات فرهنگی، نگرش‌های هنجارمند، ارزش‌ها و پیش‌داوری‌های جمعی) به عنوان نوعی تهنشست تاریخی در شکل طبیعی خود تغییرنایافته باقی بمانند، افکار عمومی بنا به تعریف فقط هنگامی به وجود می‌آید که عامه‌ای معقول از پیش وجود داشته باشد. بحث‌های عمومی درباره اِعمال قدرت سیاسی که هم از لحاظ هدف نقادانه و هم از لحاظ نهادی تضمین شده باشد، همواره وجود نداشته است آن‌ها از دلِ مرحله خاصی از جامعه بورژوایی رشد کردهاند و فقط به مثابه حاصل منظومه‌ای ویژه از علایق توانستند به درون نظم دولت قانونی بورژوایی راه یابند.

به معنای همگان است . یعنی جمعی نامجاور که برای شکل گیری این گروه نیازی به حضور فیزیکی اعضا نیست.

public» عامه مردم به نوعی دیگر از گروههایی افراد اطلاق می گردد که در مقایسه با انبوه خلق روابط نسبتاً پایدارتری بین آنها برقرار است.در عامه مردم اعمال و رفتارشان بر نظم و تفکر عقلانی استوار است. در عین حال در عامه مردم روابط نسبتاً قوی و نیروی پیوند بخش مستمر و کنش های متقابل وجود ندارد بنابراین عامه مردم ضمن دارا بودن ویژگی های که آنرا به گروه حقیقی نزدیک می کند به دلیل روابط سست و ناپایدار میان اعضای آن نمی توان به صورت یک گروه اجتماعی حقیقی محسوب شود.ویژگی های عامه:1- عامه مردم دارای وسعت بیشتری است؛2- تشکیل عامه مردم اتفاقی و ناگهانی نیست. بلکه زمینه قبلی دارد و امری ارادی است و افراد با میل خود در برابر محرک واحدی قرار می گیرند؛3- عامه مردم متشکل از انبوه خلق هستند؛4- این پدیده در ارتباط با هدف و قصد افراد شرکت کننده شکل می گیرد؛5- زمینه عاطفی مشترکی بین افراد وجود دارد؛6- در این پدیده فرصت تلقین پذیری کمتری نیست به انبوه خلق وجود دارد