در این روزهای تابستانی که
میلاد من و تو با فاصله از کنار هم گذر کردند

امسال هم برای میلادت تنهایی جشن گرفتم
و هم خندیدیم
و هم گریستم

اگر می دانستی با دل من چه می کنی
زود بر می گشتی

شاید نفس هایم به شماره بیفتند
اما برای دیدن دوباره ات
از نفس نمی افتم

و استوار چشم به خیابان ها دوخته ام
تا شاید باز تو را ببینم
و همه چیز روبراه شود

و مثل قبل با هم همکلام و هم قدم شویم
دوست خوب روزهای شادی و غم من
کجایی

از چه این همه بی رحم شده ای
برگرد به من و

بدان که من با یادت زندگی می کنم

بابا کجایی خانم تبارک خودشو کشت از بس چشمش به در موند. زودتر بیا.

استاد دعاتون در حقم مستجاب شد
دیدمش

اما من فقط واسه خدا خودم و می کشم
نه بنده هاش

الحمدلله. خوشحالم.