رابطه فرهنگ و برنامه ریزی و سه نظریه متفاوت آن

رابطه میان فرهنگ و برنامه ریزی از جمله موضوعات بحث برانگیز دهه های گذشته بوده و در ایران نیز به ویژه پس از انقلاب باهدف حفظ استمرار و تحکیم ارزشهای فرهنگی ملی و اسلامی از اهمیت بیشتری برخوردار است

1- فرهنگ ذاتا قابل اندازه گیری نیست از این رو نمیتوان ان را در چارچوب برنامه ریزی در اورد . این نوع نگرش اعتقاد دارد فرهنگ دارای ساختار ویژه ای است که دگرگونی در ان تابع کارهای درونی و تاریخی اش است و به هیچ روی نمیتوان با برنامه ریزی در ان تغیرات خاصی به وجود اورد.

2- فرهنگ به عنوان شیوه اصلی زندگی گروههای اجتماعی به شمار میرود و به دلیل نقش و تاثیر ان در شکوفایی استعدادها و مشارکت مردم و ایجاد تعادل ، نمیتوان بدون برنامه ریزی دران ، کاری از پیش برد . بنابراین برنامه ریزی فرهنگی امری ضروری است.

3- فرهنگ و حفظ ارزشهای ان از اساسی ترین عوامل پایداری نظام اجتماعی است . از اینرو برنامه ریزی به شرط حفظ عناصر فرهنگی مورد توجه است . این رویکرد نقش نهادهای اجتماعی را در برنامه ریزی فرهنگی برجسته دانسته است