دنياي ارتباطات سياسي و مرددمي ارتباطات و شبكه ها به 4 دسته تقسيم مي شود .
1 – شبكه هاي ارتباطي :
نشان دهنده نظامي براي انتشار آگاهي در ميان اعضاي يك گروه مي باشد . كه شبكه هاي ارتباطي خود به دو دسته 1- رسمي و 2 - غير رسمي تقسيم مي شود . شبكه هاي غير رسمي همان ارتباطات اتفاقي و خودبخودي مي باشد كه با آگاهي و هدفمند و آگاهانه و همچنين امري و تحميلي نيستند مانند در زندگي روزمره هريكي از افراد با افراد ديگري در ارتباط است . در اين ارتباط پيامي خاصي را به كمك يكي از حواس پنجگانه منتقل
مي كند.
2 – گروه هاي نخستين و شبكه هاي ارتباطي اوليه :
درگذشته هاي دور انديشمندان عقايد هايشان بيشتر جنبه نظري داشته مردم را به عنوان يك گروه ارتباطي درنظر مي گرفتندو معتقد بودند كه شكل گيري افكار به عنوان نوعي فعاليت قاطعانه است .
3 – گروه هاي دومين و شبكه هاي ارتباطي :
گروه هاي دومين يا ثانويه نيز انواعي از گروه ها هستند كه ‹‹كولي ›› از آنها به عنوان گونه اي از يك گروه اجتماعي در مقابل گروه نخستين ياد مي كند . او معتقد است آن دسته از گزوه هاي ثانوي هستند كه بيشتر حالت رسمي دارند و روابط ميان افراد در آنها كمتر مبتني براحساس يا عاطفه است دانشجوياني كه در يك سازمان كار مي كنند .
4 – پويايي گروهي و افكار عمومي :
تنها مجموعه اي از افزاد تشكيل نيست بلكه گروه داراي ويژيگي هايي است كه موجوديتي عيني و هويتي كاملا" متفاوت از اعضاي گروه تشكيل دهند خود دارد .
مشهور ترين تعريفي كه در اين مورد وجود دارد ، مربوط به ژان مزون نو روان شناس اجتماعي معاصر فرانسوي است . او در اين مورد مي گويد ‹‹ پويايي گروه در مفهوم گسترده خود در برگيرنده مجوعه عناصر و فرآيندهايي است كه در زندگي گروه ها و به ويژه گروه هاي ‹‹ چهره به چهره›› مطرح مي شود . يعني افرادي كه داراي روابطي از نوع وابستگي و يا روابط متقابل اجتماعي به طور بالقوه هستند .

تهيه كنندگان : سميه حسني و اكرم حسني