حق عینی به دو دسته است. 1. حق عینی اصلی که به انسان اختیار استعمال و انتفاع از چیزی را به طور ناقص یا کامل می دهد 2. حق عینی تبعی که به موجب ان عین معینی وثیقه طلب صاحب حق قرار میگیرد و به او حق می دهد که در صورت خودداری مدیون از پرداخت دین طلب خود از ان محل استیفا کند.در این حالت حق دینی طلبکار به خاطر وثیقه ای که برای ان معین شده است خاصیت حق عینی را پیدا میکند منتها در این گونه موارد صاحب حق نمیتواند از منافع عین وثیقه استفاده کند و فقط نسبت به ان حق تقدم بر دیگر طلبکاران و تعقیب را دارا شود