1) تهيه و تنظيم بيانيه‌هاي مطبوعاتي و ارسال آنها به مطبوعات و يا ساير رسانه‌هاي جمعي: به شرط آنكه از نظر ارزشهاي خبري بي‌اهميت و كم‌ارزش نباشند و به لحاظ زماني اطلاعات غير قابل استفاده و كهنه نبوده مضافاً براينكه بيانيه‌ها، سازمان مدار و شخصيت مدار نباشد.
2) ترتيب دادن نشستها و مصاحبه‌هاي مطبوعاتي و راديو تلويزيون: براي برگزاري اين نشستها بايد سه عنصر زير را در نظر گرفت:
- زمان مناسب براي برگزاري نشستها
- مشخص كردن مصاحبه شونده، موضوع، محل، ساعت و هدف مصاحبه
- دوسويه كردن ارتباط و ايجاد امكان گفت و گو بين مقامات و روزنامه‌نگاران

3) پاسخگويي به سؤالات و مراجعات خبرنگاران و ارايه اطلاعات مورد نياز به آنها و ترتيب دادن مصاحبه‌هاي اختصاصي: به جهت برقراري رابطة سالم، لازم است اطلاع‌رساني فقط به مواردي كه سازمان ضروري تشخيص مي‌دهد محدود نشود و به سوالات، ابهامات و شايعه‌هاي موجود در سطح جامعه به طور مناسب پاسخ داده شود.

4) تهيه جوابيه براي رسانه‌ها در قالب «توضيح»، «تكذيب»، «تصحيح»:
- توضيح؛ در شرايطي لازم است كه خبري از سازمان به صورت ناقص، مبهم و نارسا درج شده باشد.
- تكذيب؛ شديدترين نوع پاسخگويي روابط‌عمومي‌ها به رسانه‌هاست كه با انتشار آن روابط عمومي مي‌كوشد كه كل اطلاعات منتشر شده را به طور كلي انكار كند.
- تصحيح؛ به مواردي مربوط مي‌شود كه اخبار منتشر شده حاوي پاره‌اي اطلاعات نادرست و درست بوده كه به هم آميخته شده و در يك خبر درج شده است كه روابط عمومي به اطلاعات درست تأكيد و اطلاعات نادرست را تصحيح مي‌كند.

5) توليد اخبار ابتكاري:
- تشابه: با استفاده از اصل تشابه روابط عمومي مي‌تواند به توليد ابتكاري و اختياري شبيه به آنچه در ساير سازمانها حادث شده است اقدام نمايد.
- تعارض: اين بخش نقطه مقابل تشابه است در واقع روابط عمومي سعي دارد از اقداماتي كه سبب شكست ديگر سازمانها شده درس گرفته و در خلاف جهت آن حركت كند.
- تعميم: با استفاده از اين اصل رويدادها و عملكردهاي مشابه در ساير سازمانها را به سازمان متبوع خود تعميم مي‌دهيم. تعميم، حالت كلي‌تري نسبت به تشابه است