5- اخلاق در ورطه عمل

اخلاق، صرفا به مجموعه اعتقادات ذهنی و باورها و ارزش داوری‏های انتزاعی محدود نمی‏شود بلکه فراتر از آنها، نحوه خاصی از زندگی است. رفتارهای اخلاقی در واقع شیوه معینی از زیستن است. صرف توصیه افراد به خوب عمل کردن و اخلاق حسنه داشتن، آنها را متخلق نمی‏کند. فرد باید چگونگی رعایت آن را نیز بداند:

کس به زیر دم خر خاری نهد خر نداند دفع آن، برمی‏جهد

برجهد و آن خار محکمتر زند عاقل باید که خاری برکند

خر زبهر دفع خار از سوز درد جفته می‏انداخت صد جا زخم کرد


اخلاقی بودن یک سازمان، در واقع، به سبک خاصی از زندگی آن سازمان اشاره دارد. اخلاقی بودن شرکت هرگز به مجموعه باورهای اخلاقی که در منشور اخلاقی شرکت آمده محدود نمی‏شود بلکه شرکتی اخلاقی است که زندگی آن و سبک تعامل آن با محیط و حیات گروهی اعضای آن در همه لحظه‏ها، اخلاقی باشد.

اخلاق‏ورزی بنگاه می‏تواند دو منشا داشته باشد: درونی و بیرونی. گاه در رفتار اخلاقی، تحقق ارزش‏های اصیل اخلاقی هدف قرار می‏گیرد. بنگاه صرفا به دلیل ارزش اصیل عدالت، از تبعیض می‏گریزد. به دلیل حرمت انسان وارد حریم شخصی نمی‏شود و... . در این حالت بنگاه حقیقتا از حیات اخلاقی برخوردار می‏شود. اما گاه جهت‏گیری ترویج اخلاق به سوی اهداف بیرونی است و تلقی از اخلاق ابزارانگارانه است، یعنی ارزش‏های اخلاقی صرفا به عنوان ابزاری برای سود بیشتر یا اعتماد ژرف‏تر استفاده می‏شود. اخلاق اصیل و اخلاق‏ورزی درونی مورد حاجت بنگاههاست و تحقق آن مزیت راهبردی است.

اخلاق حرفه‏ای چیزی جز رعایت حقوق مردم در کسب و کار نیست و مهمترین حق مردم احترام اصیل و نامشروط آنهاست. به تعبیر فوکویاما: اگر افراد تنها بر گرایش نفع فردی (معقول) عمل کنند آنگاه چیزهای سرنوشت‏ساز دیگری چون تهور و سرزندگی، از خودگذشتگی، نیکوکاری یا هرگونه فضایل دیگر را که به جامعه قابلیت زیست و بقاء و تکامل تاریخی می‏دهد در میان نخواهد بود.

توجه به ارزش‏های اصیل اخلاقی، افزایش رضایت مشتری، اعتمادآفرینی، افزایش انگیزش، جذب منابع مالی، جذب منابع انسانی حرفه‏ای و مزیت رقابتی را در پی دارد:

نام احمد نام جلمه انبیاست چونکه صد آیه نور هم پیش ماست


منبع : http://sinaali36.rozblog.com/post/143

.