بخش 4 فصل دوم
نقش وسایل ارتباط جمعی در انتشار خبر
مهمترین نقش و کارکرد وسایل ارتباط جمعی، پی جویی و گرد آوری اطلاعات در مورد حوادث و رویدادهای ملی و فراملی و انتقال آهنا به عموم مردم بدون در نظر گرفتن سلسله مراتب گروهی است.
اما دانستن اینکه چه چیزی خبر محسوب می شود، از دیدگاه دانشمندان علوم ارتباطات اجتماعی متفاوت است. برخی خبر را گزارشی فشرده و بازتابی دقیق از یک رویداد میدانند و شماری دیگر، خبر را گزارشی مناسب که برای بخش عمده ای از مردم جالب توجه است، تلقی میکنند.
والتر لیپمن مفسر و خبرنگار معروف امریکایی در این باره چنینی میگوید:«اخبار، انعکاس موقیعیتهای اجتماعی نیستند، بلکه گزارش جنبه های مطرح شده در جامعه اند. اخبار، به مسایلی میپردازند که فوری و تازه، و الزاما پیچیده و مبهم باشند. او معتقد است که «خبر» و «حقیقت» یکی نیستند. وظیفه ی خبر این است که حادثه ای را مطرح کرده، بر سر زبانها بیندازد؛ حال آنکه وظیفه ی «حقیقت» این است که واقعیات نهفته و نا معلوم را روشن کرده، آنها را به هم ربط داده و تصویری از «واقعیت» به دست دهد که بشر بر اسا آن عمل کند».
بنابراین، در هر خبری باید پنج مورد رعایت شود:
1- خبر باید تازه باشد
2- محتوای خبر باید با اهمیت باشد
3- موضوع خبر باید جاذب باشد
4- خبر باید کامل و جامع باشد
5- خبر باید کوتاه و فشرده باشد
دو مورد آغازین، سنگ پایه ی اصلی خبر را تشکیل دهند، بدین معنا که اگر خبر تازه و با اهمیت نباشد، اصولا به عنوان یک خبر در کانهای پخش خبرگزاریها قرار نمیگیرد. اما این دو اصل، از نظر ماهیت، با یکدیگر تفاوت دارند؛ زیرا تازگی امری کم و بیش مطلق است و در همه جا و در همه ی فرهنگها کم و بیش مفهومی یکسان دارد؛ حال آنکه مهم بودن خبر امری نسبی است و میتواند از جامعه ای به جامعه ی دیگر متفاوت باشد. بدین معنا که ممکن است خبری که در یک جامعه با اهمیت تلقی میشود، در جامعه ی دیگر- بنابر معیارها و ضوابط آن جامعه- حبر مهمی محسوب نشود. جذابیت نیز یکی دیگر از ویژگی های خبر است که گر چه به اندازه ی دو اصل قبلی، اما در هر حال دنیای رسانه های امروزی از اهمیت خاصی برخوردار است. اما جذابیت هم به نوبه ی خود پیدیده ای نسبی است که می تواند از کشوری به کشور دیگر و از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت باشد.
اما کامل و جامع بودن نیز از جمله مواردی است که در فن خبر نویسی و تدوین آن، جایگاه خاصی دارد. و این امر به معنای دراز نویسی نیست؛ بلکه گزارشی دقیق و جامع از یک رویداد است که برای انتقال به اکثریت قریب به اتفاق مردم تهیه شده است. طبیعی است که کوتاه و فشرده بودن خبر نباید باعث مخدوش شدن چهار اصل قبلی شود.
معیارهای گزینش خبر یا تصمیم گیریهای خبری
انتخاب و گزینش خبر ها از میان میلیاردها خبر و انتقال سریع و بموقع آن به مردم، نیاز به تصمیم گیری دارد. اینکه کدامیک از خبر ها انتخاب و کدامیک طرد شود،از جمله وظایفی است که توسط اعضای واحدهای خبر رسانه های جمعی، شامل گزارشگران، دبیران و سر دبیران و مترجمان که اصطلاحا آنها را «دروازه بانان» مینامند، انجام میگیرد.
اما آنچه در این میان از اهمیت خاصی بر خوردار است، این است که این گزینشها بر چه معیارهایی صورت میگیرد و چه عواملی میتوانند بر آنها تاثیر گزار باشند. در تصمیم گیریهای خبری، عوامل زیر میتوانند مورد توجه قرار گیرند.
1- ارزشها و پیش زمینه های ذهنی و فردی گزارشگران و خبر نگاران رسانه های جمعی.
2- ارضای خواستی و نیازهای پیامگیران و اهمیتی که آنان برای اخبار قائل اند.
3- دخالت سردبیران که معمولا رئیس یا عضو ارشد یک بخش محصوب میشوند و سیاست گذاری اخبار را به عهده دارند و قادرند بنابرضرورت، کارگزینش مطالب، انتخاب داستانها و گزارشها برای پوشش خبری و تعیین مقدار قابل ملاحضه ی فیلم قابل نمایش را بر عهده گیرند.
4- شیوه ها و مقرارت سازمان ارتباطی
نقش خبری وسایل ارتباط جمعی
از میان وسایل ارتباط جمعی ، رادیو – تلویزیون مهمترین وسیله ی پخش خبر یا اطلاع در عصر ما محسبو میشود. این دو وسیله ی کوچک شدن کره زمین و ایجاد همبستگی و نزدیکی میان ساکنان آن را فراهم آورده اند.
تلویزیون از آنجا که با اکثر حواس آدمی سر و کار دارد، بیشترین تاثیر احساسی، عاطفی و از همه مهمتر اطلاعاتی را بر انسان میگذارد . تلویزیون در مدتی کوتاه، اطلاعات مورد نیاز و خبر رویدادهای گوناگون را در دور افتاده ترین نقاط دنیا به طور دائم و مستقیم در اختیار گیرنده قرار میدهد. تلویزیون در نمایشی کردن و ارزش دادن به وقایع معارت خاصی دارد.«این وسیله میتواند به چهار طریق مختلف فضا را دگرگون سازد:.
1- فاطله ی میان نمایش و تماشاگر را از بین ببرد
2- مرز میان زندگی خصوصی و زندگی اجتماعی را حذف کند
3- هر حادثه ای را ول ودر ابعاد وسیع، در روی صفحه ی خود کوچک و محدود سازد. (برای مثال: بمبارانی را که مدت 9 ساعت ادامه داشته، در 3 دقیقه نشان دهد و یا آتش سوزیها و خرابیهای این بمباران را که در مساحتی حدود 60 کیلومتر مربع روی داده، در روی صفحه 26 اینچی نشان دهد).
4- به حوادت و اتفاقات چهره ای حزن انگیز یا لذت بخش دهد».
ای نتحولات، وضع جهان را از احاظ روابط اجتماعی بع کلی دگرگون کرده است؛ قدرت درک بشر امروزی، خیلی بیشتر از توانایی عادی حواس پنجگانه و امکانات فردی وی توسعه یافته است.
امروزه انسان در پرتو امواج صوتی و تصویری، نه تنها در محیط کوچک زندگی خود حاضر است، بلکه در عین حال در همه ی نقاط عالم، در فضا و حتی تا حدودی در زمان نیز حضور دارد.
شبکه های وسیع رادیو- تلویزیون که در تمام مدت شبانه روز فعالیت دارند و میتوانند تازه ترین خبرها، تفسیرها و بحثهای مختلف اجتماعی را در مقیاسی وسیع در اختیار مخاطبان خود قرار دهند.
بنابراین، وظیفه و نقش اسای وسایل ارتباط جمعی بویژه این دو وسیله، انتشار جریان رویدادهای اجتماعی است و همین امر، به انسان امکان میدهد تا محیط پیرامونی خود را بهتر بشناسد و با عنایت به آن نیازای فردی و جمعی خود را برطرف بسازد. در برابر دیگران راه و رسم شایسته ای پیش گیرد. جریانات فکری جامعه را بشناسد و نسبت به آنها عکس العملهای مناسب از خود نشان دهد، تا بتواند از طریق انطباق با محیط، زندگی سالمی در جامعه داشته باشد.
در هر حال انسان جدید نیازمنده مطلق شدن است. دموکراسی نیز بدین معنی است. آلفرد سووی میگوید: «افرادی که خوب مطلع شده باشند، همشهریها و اتباع کشورند و افرادی که بد مطلع شوند هویتی نخواهند داشت».
ژان گئانو میگوید که یک تلویزیون«وقتی بد است که همشهریانی بسازد که بتوان بر آنها به آسانی حکومت کرد».
اما آنچه را که نباید از نظر دور داشت، این است که اطلاعات و اخبار در تلویزیون دارای عمق و وزن خاصی است؛ زیرا تلوزیون دارای دو ویژگی عمده است:
1- صمیمیت 2-سرعت انتقال
دریافت یک خبر و اطلاع در منزل و حضور فیزیکی در یک صحنه در یک صحنه در جمع انسانهای دیگر به هنگام وقوع حادثه میتواند اثرات متفاوتی داشته باشد تماشای یک واقعه در خانه و در دل خانواده، احساسی از صمیمیت و محمیت پدید می آورد که بر اعتماد پیامگیر می افزاید زیرا افرادی که برای اطلاع این واقعه در صحنه تلوزیون ظاهر می شوند، برای تماشگران شناخته شده اند و بر حسب عادت، مردم انها را در خانه میبینند و میپذریند. این امر موجب می شود تا آنچه را که میگوییند و نشان میدهد زودتر مورد قبول همگان قرار گیرد.
مساله دیگر در اختیار قرار دادن سریع اطلاعات، آن هم با تمام زوایا به گونه ای مستقیم به افراد است که این امر، میزان و اعتبار واقعی بودن اطلاع را بالا میبرد؛ به گونه ای که تماشاگر احساس میکند در لحظه وقوع حادثه در آنجا حضور دارد. ای نسرعت انتشار خبر در تلوزیون بی اعتمادی های تماشگر را از بین میبرد و با چشمان خود همه ی وقایع را به تماشا مینشیند.
اما این در مورد افرادی که در صحنه حاضر هستند، میسر نمیشود. زیرا تماشگران حاضر در صحنه هم داده های کمتر و هم به طریق اولی اطلاعات ساده تری در اختیار دارند؛ چه فقط جزء کوچکی از صحنه را تماشا میکنند.
تنها امتیازی که حضور افراد در صحنه دارد، این است که افراد می توانند به میل خود تصاویر حائز اهمیت را برگزینند و بعضی جنبه های واقعه را نادیده بگیرند و یا روی بعضی دیگر تعمدا پافشاری کنند. صداها را تغییر دهند و آنها را تقویت یا تضعیف کنند.
در مجموع می توان چنینی نتیجه گیری کرد که نقش خبر رسانی وسایل ارتباط جمعی، نوعی ایجاد ارتباط با جامعه ی خودی و بیگانه است. این امر، باعث از میان بردن انزوای افراد میشود و احساس مشترک و همدردی با جامعه را در آنها احیاء می کند که در نهایت به ایجاد همبستگی میان افراد به صورت یک ملت و یاری کردن به آنها به منظورتعیین هویت ملی و فردی خویش میانجامد با استفاده از رسانه های جمعی نوین و تلفیق آنها با روشهای رسانه های جمعی سنتی، بویژه در کشور های در حال توسعه، میتوان امید فراوانی به حصول این هدفها در زمان مناسب داشت.

خانم محرابی
ممنون از ارسال شما
اما کاش مختصرتر بود

قش وسایل ارتباط جمعی در انتشار خبر
مهمترین نقش و کارکرد وسایل ارتباط جمعی، پی جویی و گرد آوری اطلاعات در مورد حوادث و رویدادهای ملی و فراملی و انتقال آهنا به عموم مردم بدون در نظر گرفتن سلسله مراتب گروهی است.
اما دانستن اینکه چه چیزی خبر محسوب می شود، از دیدگاه دانشمندان علوم ارتباطات اجتماعی متفاوت است. برخی خبر را گزارشی فشرده و بازتابی دقیق از یک رویداد میدانند و شماری دیگر، خبر را گزارشی مناسب که برای بخش عمده ای از مردم جالب توجه است، تلقی میکنند.
والتر لیپمن مفسر و خبرنگار معروف امریکایی در این باره چنینی میگوید:«اخبار، انعکاس موقیعیتهای اجتماعی نیستند، بلکه گزارش جنبه های مطرح شده در جامعه اند. اخبار، به مسایلی میپردازند که فوری و تازه، و الزاما پیچیده و مبهم باشند. او معتقد است که «خبر» و «حقیقت» یکی نیستند. وظیفه ی خبر این است که حادثه ای را مطرح کرده، بر سر زبانها بیندازد؛ حال آنکه وظیفه ی «حقیقت» این است که واقعیات نهفته و نا معلوم را روشن کرده، آنها را به هم ربط داده و تصویری از «واقعیت» به دست دهد که بشر بر اسا آن عمل کند».
بنابراین، در هر خبری باید پنج مورد رعایت شود:
1- خبر باید تازه باشد
2- محتوای خبر باید با اهمیت باشد
3- موضوع خبر باید جاذب باشد
4- خبر باید کامل و جامع باشد
5- خبر باید کوتاه و فشرده باشد
دو مورد آغازین، سنگ پایه ی اصلی خبر را تشکیل دهند، بدین معنا که اگر خبر تازه و با اهمیت نباشد، اصولا به عنوان یک خبر در کانهای پخش خبرگزاریها قرار نمیگیرد. اما این دو اصل، از نظر ماهیت، با یکدیگر تفاوت دارند؛ زیرا تازگی امری کم و بیش مطلق است و در همه جا و در همه ی فرهنگها کم و بیش مفهومی یکسان دارد؛ حال آنکه مهم بودن خبر امری نسبی است و میتواند از جامعه ای به جامعه ی دیگر متفاوت باشد. بدین معنا که ممکن است خبری که در یک جامعه با اهمیت تلقی میشود، در جامعه ی دیگر- بنابر معیارها و ضوابط آن جامعه- حبر مهمی محسوب نشود. جذابیت نیز یکی دیگر از ویژگی های خبر است که گر چه به اندازه ی دو اصل قبلی، اما در هر حال دنیای رسانه های امروزی از اهمیت خاصی برخوردار است. اما جذابیت هم به نوبه ی خود پیدیده ای نسبی است که می تواند از کشوری به کشور دیگر و از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت باشد.
اما کامل و جامع بودن نیز از جمله مواردی است که در فن خبر نویسی و تدوین آن، جایگاه خاصی دارد. و این امر به معنای دراز نویسی نیست؛ بلکه گزارشی دقیق و جامع از یک رویداد است که برای انتقال به اکثریت قریب به اتفاق مردم تهیه شده است. طبیعی است که کوتاه و فشرده بودن خبر نباید باعث مخدوش شدن چهار اصل قبلی شود.
معیارهای گزینش خبر یا تصمیم گیریهای خبری
انتخاب و گزینش خبر ها از میان میلیاردها خبر و انتقال سریع و بموقع آن به مردم، نیاز به تصمیم گیری دارد. اینکه کدامیک از خبر ها انتخاب و کدامیک طرد شود،از جمله وظایفی است که توسط اعضای واحدهای خبر رسانه های جمعی، شامل گزارشگران، دبیران و سر دبیران و مترجمان که اصطلاحا آنها را «دروازه بانان» مینامند، انجام میگیرد.
اما آنچه در این میان از اهمیت خاصی بر خوردار است، این است که این گزینشها بر چه معیارهایی صورت میگیرد و چه عواملی میتوانند بر آنها تاثیر گزار باشند. در تصمیم گیریهای خبری، عوامل زیر میتوانند مورد توجه قرار گیرند.
1- ارزشها و پیش زمینه های ذهنی و فردی گزارشگران و خبر نگاران رسانه های جمعی.
2- ارضای خواستی و نیازهای پیامگیران و اهمیتی که آنان برای اخبار قائل اند.
3- دخالت سردبیران که معمولا رئیس یا عضو ارشد یک بخش محصوب میشوند و سیاست گذاری اخبار را به عهده دارند و قادرند بنابرضرورت، کارگزینش مطالب، انتخاب داستانها و گزارشها برای پوشش خبری و تعیین مقدار قابل ملاحضه ی فیلم قابل نمایش را بر عهده گیرند.
4- شیوه ها و مقرارت سازمان ارتباطی
نقش خبری وسایل ارتباط جمعی
از میان وسایل ارتباط جمعی ، رادیو – تلویزیون مهمترین وسیله ی پخش خبر یا اطلاع در عصر ما محسبو میشود. این دو وسیله ی کوچک شدن کره زمین و ایجاد همبستگی و نزدیکی میان ساکنان آن را فراهم آورده اند.
تلویزیون از آنجا که با اکثر حواس آدمی سر و کار دارد، بیشترین تاثیر احساسی، عاطفی و از همه مهمتر اطلاعاتی را بر انسان میگذارد . تلویزیون در مدتی کوتاه، اطلاعات مورد نیاز و خبر رویدادهای گوناگون را در دور افتاده ترین نقاط دنیا به طور دائم و مستقیم در اختیار گیرنده قرار میدهد. تلویزیون در نمایشی کردن و ارزش دادن به وقایع معارت خاصی دارد.«این وسیله میتواند به چهار طریق مختلف فضا را دگرگون سازد:.
1- فاطله ی میان نمایش و تماشاگر را از بین ببرد
2- مرز میان زندگی خصوصی و زندگی اجتماعی را حذف کند
3- هر حادثه ای را ول ودر ابعاد وسیع، در روی صفحه ی خود کوچک و محدود سازد. (برای مثال: بمبارانی را که مدت 9 ساعت ادامه داشته، در 3 دقیقه نشان دهد و یا آتش سوزیها و خرابیهای این بمباران را که در مساحتی حدود 60 کیلومتر مربع روی داده، در روی صفحه 26 اینچی نشان دهد).
4- به حوادت و اتفاقات چهره ای حزن انگیز یا لذت بخش دهد».
ای نتحولات، وضع جهان را از احاظ روابط اجتماعی بع کلی دگرگون کرده است؛ قدرت درک بشر امروزی، خیلی بیشتر از توانایی عادی حواس پنجگانه و امکانات فردی وی توسعه یافته است.
امروزه انسان در پرتو امواج صوتی و تصویری، نه تنها در محیط کوچک زندگی خود حاضر است، بلکه در عین حال در همه ی نقاط عالم، در فضا و حتی تا حدودی در زمان نیز حضور دارد.
شبکه های وسیع رادیو- تلویزیون که در تمام مدت شبانه روز فعالیت دارند و میتوانند تازه ترین خبرها، تفسیرها و بحثهای مختلف اجتماعی را در مقیاسی وسیع در اختیار مخاطبان خود قرار دهند.
بنابراین، وظیفه و نقش اسای وسایل ارتباط جمعی بویژه این دو وسیله، انتشار جریان رویدادهای اجتماعی است و همین امر، به انسان امکان میدهد تا محیط پیرامونی خود را بهتر بشناسد و با عنایت به آن نیازای فردی و جمعی خود را برطرف بسازد. در برابر دیگران راه و رسم شایسته ای پیش گیرد. جریانات فکری جامعه را بشناسد و نسبت به آنها عکس العملهای مناسب از خود نشان دهد، تا بتواند از طریق انطباق با محیط، زندگی سالمی در جامعه داشته باشد.
در هر حال انسان جدید نیازمنده مطلق شدن است. دموکراسی نیز بدین معنی است. آلفرد سووی میگوید: «افرادی که خوب مطلع شده باشند، همشهریها و اتباع کشورند و افرادی که بد مطلع شوند هویتی نخواهند داشت».
ژان گئانو میگوید که یک تلویزیون«وقتی بد است که همشهریانی بسازد که بتوان بر آنها به آسانی حکومت کرد».
اما آنچه را که نباید از نظر دور داشت، این است که اطلاعات و اخبار در تلویزیون دارای عمق و وزن خاصی است؛ زیرا تلوزیون دارای دو ویژگی عمده است:
1- صمیمیت 2-سرعت انتقال
دریافت یک خبر و اطلاع در منزل و حضور فیزیکی در یک صحنه در یک صحنه در جمع انسانهای دیگر به هنگام وقوع حادثه میتواند اثرات متفاوتی داشته باشد تماشای یک واقعه در خانه و در دل خانواده، احساسی از صمیمیت و محمیت پدید می آورد که بر اعتماد پیامگیر می افزاید زیرا افرادی که برای اطلاع این واقعه در صحنه تلوزیون ظاهر می شوند، برای تماشگران شناخته شده اند و بر حسب عادت، مردم انها را در خانه میبینند و میپذریند. این امر موجب می شود تا آنچه را که میگوییند و نشان میدهد زودتر مورد قبول همگان قرار گیرد.
مساله دیگر در اختیار قرار دادن سریع اطلاعات، آن هم با تمام زوایا به گونه ای مستقیم به افراد است که این امر، میزان و اعتبار واقعی بودن اطلاع را بالا میبرد؛ به گونه ای که تماشاگر احساس میکند در لحظه وقوع حادثه در آنجا حضور دارد. ای نسرعت انتشار خبر در تلوزیون بی اعتمادی های تماشگر را از بین میبرد و با چشمان خود همه ی وقایع را به تماشا مینشیند.
اما این در مورد افرادی که در صحنه حاضر هستند، میسر نمیشود. زیرا تماشگران حاضر در صحنه هم داده های کمتر و هم به طریق اولی اطلاعات ساده تری در اختیار دارند؛ چه فقط جزء کوچکی از صحنه را تماشا میکنند.
تنها امتیازی که حضور افراد در صحنه دارد، این است که افراد می توانند به میل خود تصاویر حائز اهمیت را برگزینند و بعضی جنبه های واقعه را نادیده بگیرند و یا روی بعضی دیگر تعمدا پافشاری کنند. صداها را تغییر دهند و آنها را تقویت یا تضعیف کنند.
در مجموع می توان چنینی نتیجه گیری کرد که نقش خبر رسانی وسایل ارتباط جمعی، نوعی ایجاد ارتباط با جامعه ی خودی و بیگانه است.

آقای طالبی
با تشکر از مطالب شما
اما لطفا مطالب را مطالعه کنید و سپس خلاصه کرده و از زبان خودتان بنویسید