اندازه سازمان كه معمولاً برحسب تعداد كاركنان سنجيده مي شود نيز عامل مهمي است كه بايد در طراحي مدنظر قرار گيرد طبق تحقيقات انجام شده سازمان هاي بزرگتر معمولاً از ساختارهايي مكانيكي تر استفاده مي كنند .
شناخت ويژگي هاي تعيين كننده ساختار در هر مرحله از چرخه حيات يا مراحل گوناگون رشد و تكامل در طي زمان براي مديران و طراحان سازمان مهم است بيشتر سازمان ها چهار مرحله تولد – جواني – ميانسالي – بلوغ را طي مي كنند .
در مرحله تولد معمولاً بنيانگذار آن را اداره مي كند سازمان نسبتاً كوچك است و ساختار ساده اي دارد .
در مرحله جواني با تفكيك وظايف ميان تعداد بيشتري از افراد سازمان رشد مي كند .
در مرحله ميانسالي سازمان بزرگتر مي شود و ساختار پيچيده تر و رسمي تري مي يابد‘ تعداد سطوح سلسله مراتب افزايش مي يابد و كنترل آن دشوار مي شود .
در مرحله بلوغ اندازه سازمان تثبيت مي شود و ساختار حالت مكانيكي پيدا مي كند در اين مرحله خطر راحت طلبي كاركنان ‘ حفظ موقعيت سازمان در بازارهاي رقابتي را تهديد مي كند تكيه سازمان به حفظ ثبات از طريق تثبيت رويه ها ممكن است آن را دچار ركود كند . بنابراين در مرحله بلوغ بايد تدابيري مناسب تر از هميشه اتخاذ شود .
نكته حائز اهميت آن است كه معمولاً مديران توانمند براي غلبه بر مشكل اندازه بزرگ سازمان راههاي مشابه اي بكار مي گيرند بدين ترتيب كه به واحد هاي تحت امر خود استقلال قابل ملاحظه اي مي دهند .

قدرت و توان كنترل

قدرت در سازمان بر توان افراد در اثرگذاري بر جريان تصميم گيري دلالت دارد . بخشي از اين قدرت كه ناشي از مقام است اختيار ناميده مي شود . قدرت ابعاد سه گانه اي دارد يعني گاهي از وظيفه – گاهي از سلسله مراتب – گاهي از در مركز بودن سرچشمه مي گيرد در حاي كه اختيار فقط ريشه در جايگاه فرد دارد . قدرت فرد هم به جايگاه وي در سلسله مراتب عمودي و هم به فاصله وي از مركز قدرت بستگي دارد .
هرم فوق بر دو واقعيت مهم تأكيد دارد :

هرچه فرد از سلسله مراتب سازمان بالا رود به هسته مركزي قدرت نزديكتر مي شود.
براي اعمال قدرت داشتن اختيار ضرورت ندارد زيرا فرد مي تواند به طور افقي به سمت هسته مركزي حركت كند و بدون ارتقاء اعمال قدرت نمايد .
منابع انساني
سازمان هاي امروزي بايد ضمن مواجهه با معضل برنامه ريزي فعاليت روزانه و تكراري خود پاسخگوي نياز به نوآوري و تغيير براي انطباق با تحولات سريع محيطي باشند در واقع همه سازمان ها به منزله سيستم هايي باز بايد رفتار خود را به گونه اي تنظيم كنند كه ضمن حفظ تعادل براي رشد از طريق تغيير وضع موجود تلاش شود .
در نظم طبيعي موجود پديده ها بيشتر متمايل بع تغييرند بنابراين سازمان ها بايد براي دستيابي به تركيب مناسبي از ثبات و تغيير تلاش كنند . براي حل اي دوگانگي راه حل هايي ارائه شده اند نظير استفاده از طرح هاي ارگانيكي بجاي مكانيكي ‘ ايجاد واحدهاي مستقل براي ايجاد و توسعه فكرهاي جديد ‘استفاده از فنون تحول و توسعه سازمان يا ايجاد تيم هايي براي اجام كارهاي متهورانه.
بدين ترتيب منابع انساني سازمان و ماهيت تمايلات آنها از جمله عواملي محسوب مي شوند كه تأثير مهمي بر نحوه طراحي ساختار سازماني دارند .