گردشگري فرهنگي
مقصود از گردشگردی فرهنگی، بحث درباره آن بخش از صنعت است که به جاذبه های فرهنگی توجه خاص می کند
در کشورهای توسعه یافته، جذابیت های فرهنگی شامل موزه های هنری، نمایشنامه ها، ارکسترها و سایر کارهای هنری و موسیقی می شود.
در منطقه های در حال توسعه، این امور به صورت محلهای مذهبی ، صنایع دستی یا فعالیت های فرهنگی در می آیند.
درجریان گردشگردی فرهنگی جنبه های معنوی فرهنگ بومی و همچنین تبلورعینی آن به عنوان میراث فرهنگی از پارامترها ی اساسی هستند که دارای اهمیت اقتصادی بوده و اطلاعات در آن به صورت دیداری منتقل می شود (بونی فیس،۱۳۸۰ :۱۴۳).
میراث فرهنگی به عنوان هدف اصلی در بازدید های گردشگردی فرهنگی است که شامل عادات محلی، آداب  و رسوم، سبک های معماری و موسیقی، زبانهای محلی و ارزش ها ی دینی، معنوی و تبلور ادیان می باشد. رابطه میان فرهنگ و زیستگاه آن بسیار نزدیک است. از این رو رابطه ای دو سویه میان نوع زیستگاه و نوع فرهنگ دیده می شود.
توانهای فرهنگی هر مکان می تواند شناسایی و برای استفاده در گردشگردی مفید واقع شود.