در ایران توسعه این حوزه از گردشگری آنطور که باید و شاید مورد توجه نهادهای متولی‌ امر قرار نگرفته است و به تبع آن در سطح کسب و کار نیز مجموعه‌های خصوصی فعال و موفق پانگرفته‌اند.تعداد قلیلی نیز که به این مهم پرداخته‌اند از شکوفایی اقتصادی و تداوم‌ کسب و کار برخوردار نشده‌اند. پاسخ به چرایی و تبیین توسعه نیافتگی گردشگری درمانی 2(به عنوان یکی از مهمترین‌ بخش‌های گردشگری سلامت)به مفهوم فراگیر آن و شناخت و اولویت‌بندی عوامل‌ مرتبط بر توسعه گردشگری درمانی موضوع و هدف این مقاله است. برای انجام این مهم ابتدا پرسشنامه‌ای متشکل از 25 عامل تاثیرگذار بر توسعه گردشگری‌ درمانی،بر اساس نظر خبرگان و ادبیات تحقیق تنظیم شد.سپس پرسشنامه مذکور برای 85 نفر از دست‌اندرکاران حوزه گردشگری درمانی که به روش گلوله برفی شناسایی شده‌ بودند،ارسال شد.نهایتا اولویت‌بندی هریک از عوامل با استفاده از آزمون فریدمن به‌ عنوان نتایج پرسشنامه‌ای تعیین گردید.یافته‌های تحقیق نشان داد که از دید دست‌ اندرکاران کسب و کار گردشگری درمانی،سه عامل‌"برندسازی برای ایران در حوزه‌ درمان‌"،"هماهنگی کامل نهادهای مرتبط با گردشگری درمانی‌"و"وجود نهاد بین بخشی‌ متولی و سیاسگذار"به ترتیب حایز اولویت اول تا سوم در توسعه گردشگری درمانی‌ کشور می‌باشند.گردشگری،فعالیت اقتصادی است که به دلیل ماهیت و ویژگی‌های خاص آن،فرصت‌های‌ مناسب برای ورود به عرصه تجارت بین المللی را فارغ از سطح توسعه یافتگی کشورها فراهم می‌آورد.درک این مهم باعث شده که از این فعالیت اقتصادی(که اساسا ماهیت‌ خدماتی دارد)به عنوان صنعت یاد شود و بعد از صنعت نفت و خودرو به عنوان سومین‌ صنعت جهان شناخته شود. در میان حوزه‌های مختلف گردشگری،گردشگری سلامت 1 و زیرمجموعه‌های آن به‌ دلیل قابلیت‌ها و مزیت‌های رقابتی آنها از توجهی دوچندان برخوردار شده و رشد شتابان‌ را در میان سایر اشکال گردشگری از خود نشان می‌دهد.