شیخ عبدالحسین فرزند شیخ احمد "مشهوربه علامه امینی"در سال1281ه.ش در روستای سردها شهرستان تبریز دیده به جهان گشود.عمر وی در ظهر روزجمعه 12/تیرماه1349
ه.ش پس از 68سال تلاش علمی در تهران به پایان رسید وپیکر او پس از تشییعی انبوهدر تهران وبغداد وکاظمین و کربلا و نجف به کتابخانه ی امیرالمومنین که خود بنیانگذارش بود به خاک سپرده شد.جد وی امین الشرع از روحانیان بنام تبریز بود.تحصیلات مقدماتیش را در تبریز گذراند و در جوانی به نجف رفت و پس از گذراندن مراحل تحصیلی و نیل به رتبه اجتهاد در نزد مراجع معروف نجف دوباره به تبریز بازگشت و بعد از مدتی تحقیق و تدریس در تبریز دوباره به نجف رفت و برای انجام و گسترش پژوهش های تاریخی خود برای همیشه در آنجا ماند. .
اثر نامدار او دائره المعارف یازده جلدی (الغدیر)است که به زبان عربی (22جلد به زبان فارسی)وحاصل زحمات 40 ساله ی اوست که برای تالیف آن به شهرهای مختلفی از جهان اسلام سفر کرد و با تحقیق شبانه روزی در کتابخانه ها آن را به سرانجام رسانید.سفرهای اوبا اهداف علمی فرهنگی و اصلاحی انجام می گرفت مانند:تحقیق و پژوهش در کتاخانه ها،ملاقات با استادان حوزه و دانشگاه،اصلاح و ارشاد مردم،تربیت اهل علم،و تاثیر در آنان و گاه نیز اقامه و ایراد سخنرانی برای توده مردم و دانشگاهیان و ... . ویژگی مهم الغدیر استفاده بی واسطه از آثار اجمالی اهل سنت و در ولایت و عقاید شیعه امامیه است.از دیگر آثار وی کتاب: "شهداءالفضیله"(موصوع آن درباره عالمانی بود که در راه حق به شهادت رسیده اند)،فاتحه الکتاب،السنته والسیره،ثمرات الاسفار،ریاض الاءنس،کامل الزیارات،المقاصد العلیه،تصحیح وسائل الشیعه،رساله در علم درایه،رساله در نیت ،سیرتنا و
سنتناسیره نبینا و سنته و غیره...می توان نام برد.
ازمشهور ترین شاگردان وی می توان به نسخه پرداز فقید عبدالعزیز طباطبایی یزدی و اسد حیدر دانشمند عراقی اشاره کرد.
علامه امینی علاوه بر وجه علمی و تحقیقی و تبلیغی دارای وجه سیاسی و ضد استعماری نیز بوده ،چنانکه او از امام خمینی با عنوان ذخیره الهی در بین شیعیان (ذخیره الله فی الشیعه)یاد می کرد و گزارش ساواک از تلگراف های بسیار امینی در حمایت از شخص امام و جلب توجه مراجع بین المللی به این امر سخن رفته ، و در همین راستا می توان به نقش امینی در تحریض شهید نواب صفوی به مقابله با شخص کسروی اشاره کرد.علامه در واپسینسالهای حیات از فرط مطالعات بی وقفه خویش اسیر بستر بیماری گردید و زمانی که چشم از جهان بر می گرفت و به دیدار محبوب می رفت زبانش به این کلمات مترنم بود:الهم ان هذه سکرات الموت قد حلت فا قبل الی بوجهک الکریم.... و در ساعات آخر مناجات "خمسه عشر"امام سجاد علیه السلام را بر لب داشت و هنگامی که فصل مربوط به مناجات تابئین را به پایان رساند مرغ روحش به آسمان پرواز کرد.

باسلام خوب بود تشکر