برخی معتقدند که همگرایی فرهنگی، نوعی همسویی و همنوایی در ارزش‌ها، نگرش ها و رفتار تلقی می شود. اگر نوآوری ها ی فرهنگی، تأثیرات مشابهی داشته باشند و این اشتراک، باعث دگرگونی اجتماعی یگانه ای شود، فرایند همگرایی فرهنگی روی می دهد. مطمئناً نتیجه همگرایی فرهنگی، نظم است.
مسئله چندفرهنگی به تبع منجر به دگرگونی ها ی شتاب زده کشورهای صنعتی و غیرصنعتی می شود . در کشورهای در حال توسعه، باید همزمان، فرهنگ بومی را حفظ کرده و توسعه داد و شرایط دسترسی به فرهنگ جهانی را فراهم آورد. فرهنگ بومی و جهانی، هر یک زبان خاص خود را دارد و نتیجه تلفیق آن ها ، شیوه تفکر و ساختارهای ذهنی جدید است. در صورتی که این دو فرهنگ در یکدیگر ادغام شوند و یا یکی فدای دیگری شود، کاری بی ثمر است و به فقر فرهنگی خواهد انجامید. هدف هر سیاست فرهنگی، برقراری تعادلی پویا بین فرهنگ ها ی ویژه و فرهنگ جهانی است
به اعتقاد اکثر نظریه پردازان، همگرایی ارتباطات و تبادل فرهنگی از مهم ترین کارکردهایی است که ممکن است زمینه ساز همگرایی منطقه ای و جهانی شود و با گسترش ارتباطات فرهنگی نیاز به همفکری و تبادل نظر بیشتر ضرورت پیدا می کند. تمایل و علاقه مندی ملت ها به فرهنگ ها ی یکدیگر باعث فروریزی دیوار میان آن ها می شود و بستر همکاری ها ی نوین فرهنگی پدید می آید و این نکته نشانگر نقش، جایگاه و اهمیت فرهنگ در گسترش همکاری و همفکری بین المللی و نیز زمینه سازی برای همگرایی ملت‌هاست.