زیباشناسی یا حسیک یکی ازرشته های فلسفه تعریف شده وقابلیتی برای درک بهتر اجسام وباعث تغییردرنگرش میشود وازه زیباشناسی نخستین بار توسط فیلسوف المانی الکساندر بومگارتن وارد فلسفه شد.
هنرنیز ازنیازهای اساسی زندگی انسان است ومتمایزترین شکل فعالیت اجتماعی که درپیدایی شخصیت وپالایش روان وی سهم بسزایی دارد..زایشی مطلقا شاق وطاقت فرسا که مولودی شادی اور والهام بخش ایجاد می کند.
در رابطه با زیباشناسی چند نظریه مطرح می شود که عبارتند از
نظریه صورت معنادار:هنر مجموعه اثاری است که ددارای نسبت معین میان اجزای خود هستند.
که به دیگران منتقل می شود.
نظریه نهادی:هنر مجموعه اثاری انسان ساخت است که از نظراهالی هنر شان هنری یافته است.نظریه ایده الیستی:هنر مجموعه ایده ها واحساسات ذهنی هنرمند است.
بسیاری ازفیلسوفان معتقدند که هنر امری ذهنی وانتقال ناپذیر است وهیچ کس راه ساختن ترانه ها واشعار را کامل نمیداندومیتوان کفت هنر وزیبایی شناسی جنبه روانشناسی دارد
افلاطون زیبایی رابه دو بخش طبیعی وهندسی تقسیم میکند که زیبایی طبیعی را نسبی وهندسی را مطلق میداندوبیرکهوف معتقداست چیزی زیباست که کب کم ترین علامت بیشترین نظم رارعایت کندودو نتیجه متضاد ایجاد کند
امیدوارم این بار بعد از سه بار تایپ مطلبم ارسال شود

salam dariaft shod mamnon