(به نام خدا)
زندگی یک یا هزاران سال خوابی بیش نیست با تمام آرزوهایش خوابی بیش نیست
چند جویی قصه ی شاد از کتاب زندگی چون کتابش را قلم زن لاکتابی بیش نیست
در بامداد مورخه ی 19/2/92 نسبتا با نشاط تر از سایر روزها با استفاده از وسایل نقلیه عمومی به سمت نمایشگاه کتاب حرکت کردم در طول راه با خود می اندیشیدم و با استفاده از قلم و دفترچه یادداشتی که همراه من است کتاب های مورد نیازم را یادداشت نمودم تا هم نظمی به بازدیدم داده باشم و هم در وقت صرفه جویی کرده باشم، بالاخره بعد از مسافتی نه چندان نزدیک به مرکز نشر و فروش علم و دانش رسیدم ابتدا به منظور رفع خستگی و جهت دادن به افکارم با خود گفتم بهتر است استراحتی کنم چشمانم به جستجوی اطرافم پرداخت تا فضایی که مسئولین نمایشگاه برای این کار در نظر گرفته بودند پیدا نماید اما دریغ از وجود یک نیمکت یا یک جای تمیز و مناسب. در نهایت مجبور به همان کاری شدم که سایر بازدید کنندگان انجام می دادند پناه بردن به داخل چمن ها و در زیز سایه درختان نشستن، اما صادقانه بگویم آن جا نه تنها خستگی جانم را آرامش نبخشید که خستگی فکر نیز مزیت بر علت شد برای آن چه مورد نیازم بود راهی غرفه های به اصطلاح علم رفتم مشاهده ی غرفه های دستاورد غرب تعجب و تاسف را بر انگیخت غرفه های فست فود Fast Food آن هم در نمایشگاه کتاب یاد جمله ای از یک دوست افتادم که می گفت جامعه ی ما دچار سوء مدیریت شدید است آن مسئولین محترم نمایشگاه بهتر نبود به جای اشاعه ی فرهنگ غرب از غذاهای سنتی خودمان استفاده می کردند تاثیر منفی فست فود با آن طبع غیر بهداشتی چه برسد دستگاه گوارش بازدیدکنندگان می گذاشت بماند در نمایشگاه هم اینقدر که علم و معنویت در خدمت مادیت بود من مادیت را در خدمت معنویت نیافتم می دانم که می دانید آن که پول برای خریدن کتاب را دارد به کتاب و کتاب خوانی علاقه ندارد و آن که به کتاب و کتاب خوانی علاقه مند است متاسفانه پول برای خرید کتاب را ندارد امیدوارم که این نواقص برطرف گردد و به امید هرچه بهتر شدن نمایشگاه کتاب در سال های آینده ...