خلاصه درس مورخ 30/8/93-استاد گلستانی-سیاست خبری
در سازمان رسانه ای و خبری همه سطوح سازمان داری نقش هستند و بر اساس مثلث ترسیمی و سطوح بالای آن هرچه به سمت بالای تشکیلات برسیم سیاستگذاری کیفی تر خواهد بود و هرچه به سمت پایین تر برویم سیاستگذاری کمی تر خواهد بود.
انواع مدل های تصمیم گیری به شرح ذیل می باشد:
1- مدل عقلایی:تصمیم گیرندگان باید از اطلاعات قابل ملاحظه ای در مورد ارزش ها،منافع،اهداف و اولویت های هدف های گوناگون برخوردار کرد.این مدل به سبب وجود عوامل محدود کننده بسیار پر هزینه و وقت گیر است.
2- مدل رضایت بخش: تصمیم گیرندگان با در نظر گرفتن محدویت های موجود قادر به اتخاذ بهترین تصمیم در معنای اقتصادی آن نیستند لذا به تصمیم های رضایت بخش بسنده خواهند کرد. مشکل این مدل در این است که تصمیم هایی که گرفته شده ممکن است از نظر گروهی از تصمیم گیرندگان رضایت بخش و از نظر گروهی غیر رضایت بخش باشد. هدف اصلی آن نیز رضایت مخاطب است.
3- مدل فزاینده: این روش ،روش محافظه کارانه است و تصمیم گیرندگان در صدد تغییرات بنیادی و اساسی در تصمیم های قبلی نیستند،زیرا تصور میکنند که دگرگونی عمده در سیاستگذاری ها ممکن است مشکلات گوناگون و غیر قابل کنترلی در ایجاد سازش و توافق میان سیستم سیاسی و محیط آن از لحاظ تبدیل نهادها (خواسته ها و منافع)به داده ها (تصمیم ها) بوجودآورد.
4- مدل بینش فوق العاده:این مدل بر برخورداری برخی از تصمیم گیرندگان و سیاستگذاران از تواناییها استعدادهای فوق العاده و خلاقیت است که گاه از این افراد به عنوان شخصیت های بزرگ و تاریخی و انسانهای استثنایی نام برده شده است.
5- مدل مختلط: در این مدل سعی میشود که به نوعی نارساییهای موجود در مدل های فزاینده و عقلایی به حداقل ممکن کاهش پیدا کندو بر اساس این مدل تصمیم گیرندگان به طور همزمان جنبه ها و دیدگاههای خرد و کلان را در سیاستگذاری مورد توجه قرار دهند. ممکن است با توجه به امکانهای موجود در مقاطع و تحت شرایط و مقتضیات گوناگون سیاستگذاران حوزه بررسی خویش را محدود یا وسیع سازند.
تصمیم گیری در رسانه ها در دوسطح انجام میگیرد:
الف- سطوح بالای سازمان به اتخاذ تصمیمات ارزشی می پردازد که طی آن خط مشی های کلی و استراتژی ها تعیین می گردد.
ب- تصمیم های مربوط به امور اجرایی و به طور کلی تصمیماتی که از درجه اهمیت کمتری برخوردارند در سطح پایین اتخاذ می شوند.