ايرانيان از دير باز و بدون شك ازجمله اقوامي بوده‌اند كه به سنت‌ها، اعياد و مراسم گوناگون اعتقاد و علاقه بسياري نشان داده‌اند و نيز شايد بتوان گفت كه از معدود ملت‌هايي بوده‌اند كه در هر فصل و زماني به هر بهانه و دليلي جشن و مراسم خاصي بر پا مي‌كردند تا سختي‌ها و خشونت¬هاي زندگي فلاحتي و كوهستاني خود را آسان و قابل هضم كنند. زيرا به¬طوري كه مي‌دانيم ميهن باستاني ما جزو سرزمين‌هاي فلات به معناي پشته يا جلگه مرتع است و زندگي در آن به‌خصوص براي كشاورزي، تهيه آب، كاشت و برداشت با سختي‌هاي فراوان توام بوده، از طرفي با توجه به موقعيت جغرافيايي و قرار گرفتن در معبر اقوام و تمدن‌هاي مختلف غالبا! دچارجنگ¬، دفاع ‌و حملات و عوارض گوناگون بوده، بنابراين تقويت روح و جسم و حفظ نشاط و تحرك ايرانيان به عنوان سيستم‌هاي تدافعي، تسهيل زندگي، گرمابخشي به حيات، پايداري، نور پاشيدن و تأمين سعادت، ضروري بوده و انصافاً بهترين راه‌هاي عاقلانه را جستجو كرده‌اند.

با سلام؛
لطفا پیوست را چک بفرمایید ... خانم حسینی!