در ابتدا استاد گرامی در خصوص روزنامه صحبت کردند. که هر روزنامه ای که مجوز میگیرد دارای صاحب است که ممکن است حقیقی (فرد) یا حقوقی (سازمان) باشد، اگر روزنامه صاحب امتیاز نداشته باشد می شود شب نامه و به عنوان سند نمی شود از آن استفاده کرد.
هر نشریه یک سازمان تحریریه باید داشته باشد.
صاحب امتیاز : (حول محور: سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی، نظامی و...) صاحب امتیاز ممکن است رسانه ای باشد ممکن است اطلاعی از رسانه نداشته باشد.

مدیر مسئول:
کاملاً فرد رسانه ای است و تقریبا از تمام مسائل اجتماعی خودش مطلع است. مدیر مسئول از صاحب امتیاز حکم می گیرد که چگونه کارها را انجام دهد.


سردبیر کل:

1- سردبیر فنی 2- سردبیر داخلی یا محتوایی تقسیم می شود.
1- سردبیر فنی: صفحه آرا، چاپخانه، ویراستار، عکاس و ...
2- سردبیر داخلی: باید در کارش تخصص داشته باشد و شامل دبیر سرویس سیاسی، دبیر سرویس اقتصادی، دبیر سرویس فرهنگی و...
انواع سبک های خبری:

1- سبک هرم وارونه:که به ترتیب اهمیت ارزش آن کم میشود .یعنی مطلب های مهم در ابتدای خبر قرار میگیرد. و اگر ویراستاری بخواهد انتهای خبر را حذف کند مشکلی نیست و خبر ارزش خور را از دست نمیدهد.

2-سبک تاریخی: یک واقعه یا رویداد را که در یک جا اتفاق افتاده باشد بازگو می کند. –و خبرنگار بنویسید هر طور که اتفاق افتاده می نویسد. به عنوان مثال:گزارش پشت صحنه یک برنامه رادیویی که بخواهد بنویسد را به ترتبی که اتفاق می افتد را مینویسد که حتی لحظه ای از ورود خود را به داخل محوطه و یا برنامه مینویسد.

خبرنگار مثل داستان می نویسد، اتفاقات را براساس واقعیات می نویسد، براساس زمان رویداد ها نوشته می شود.
سبک تاریخی لید ندارد، ولی یک مقدمه کلی دارد که کلیت می دهد، معمولاً از این سبک در خبرهای شهری و حوادث استفاده می شود.
معایب سبک خبری تاریخی:
خسته کننده است، از صفر تا صد را خواننده باید بخواند و صفحه بندی واقعاً دچار مشکل می شود.

3-سبک تاریخی همراه با لید : همان سبک تاریخی است ولی به این نوع نوشته لید داده است، بر حسب زمان می نویسد، تیتر و لید را می خوانیم وقتی خوشمان آمد بقیه مطلب را می خوانیم.
4-سبک پایان شگفت انگیز: در انتهای خبر گره باز می شود، در پایان خبر شگفتی می آفریند، خبر مظروف است.