تا قبل از اولین انقلاب بورژوازی ایران یعنی جنبش مشروطیت، ایرانیان در تمام مملکت در دو طیف اجتماعی، یعنی فئودالی و قبیله ای، زندگی می کردند. فئودالی از دوران حکومت صفویه با ورود استعمار به ایران پدیدار گشت، خود کشور های استعماری در آن زمان در دوران بورژوازی بسر می برد، در ساختار های تاریخی اجتماع توضیح داده ام. از زمان صفویه قسمت هایی از ایران بویژه اطراف مملکت همچنان در دوران قبیله ای باقی ماندند، که امروزه اثرات آن در اطراف مانند بلوچستان، خوزستان بخش عربی، قسمتی از کردستان، ترکمن صحرا و بعضی جاهای دیگر همچنان در سازمان قبیله ای که اثر مجلس مهستان تاریخی می باشد باقی مانده اند. بنا بر این از همان صفویه دو شیوه زندگی مردم در تفاوت آشکار سیاسی و در تزاید فرهنگی و اجتماعی با یکدیگر در آمدند، و دائم با هم بر خورد داشتند که همین امر شورش محمود قندهاری، و سپس حکومتهای قبیله ای افشاریه و زندیه را به دنبال داشت، اما این دو حکومت با ساختار قبیله ای برای اداره کل مملکت آمادگی و صلاحیت آن زمان را نداشتند، خیلی سریع جای خود را به خاندان مورد انتخاب فئودالی ایران یعنی قاجاریه دادند.

جنگ بین فئودالی و قبیله ای در زمان قاجاریه ادامه داشت، در تاریخ شورش های بزرگ داخلی مانند خوانین قبیله ای بخارا و خیوه و هرات را داریم، که به راحتی توسط حکومت فئودالی مرکزی قابل سرکوب بود، ولی با نفوذ استعماری انگلستان به ضرر ایران تمام شدند. سپس شورش های قبیله ای کم اهمیت تر در ترکمن و خوزستان و بختیاری و قشقایی و کرد که در هر صورت باعث ضعف حکومت فئودالی مرکزی گردیده بودند. در تمام دوران قاجاریه جنگ بین فئودالی و قبیله ای ادامه یافت، و نفوذ استعمار برای آشفته تر کردن و برداشت به نفع خودشان ادامه داشت. استعمار گران در این مدت تاریخ های دروغی برای سردرد گمی تحلیل گران مسائل سیاسی نوشتند، و چون ایدئولوژی های سیاسی برای این دو شیوه زندگی معنی نداشت، ایدئولوژی های دینی پرورانده شد، که بدلیل حساسیت دینی از ذکر آنها خود داری می کنم. این مسئله مهم را باید در نظر گرفت مردمی که در سازمان قبیله ای زندگی می کنند، با مردمی که فئودالی را طی می کنند، خواسته های و برداشت های متفاوتی از دین و زندگی دارند، این بحث مفصل است....

از ابتدای قرن 20 جهان استعماری در ادامه رشد و تکامل تاریخ اجتماعی وارد دنیای امپریالیستی شد، دیگر امپریالیستها نمی توانستند مانند سلف استعماری جهان را اداره کنند، می بایست جهان را تکانی دهند و تعدادی از ممالک را وارد دنیای بورژوازی کنند. بدین منظور در منطقه ایران بزرگ، ترکیه و ایران انتخاب شدند، با کمک عوامل و ایادی امپریالیستی و دخالت آشکار در امور جاری مردم و مملکت انقلاب ترکهای جوان در ترکیه و انقلاب مشروطه در ایران ایجاد گردید، و این دو کشور پیشتاز ورود بورژوازی در منطقه شدند و بدین ترتیب خواسته بورژوازی پیاده گردید. کارهای مهم بورژوازی ایجاد سیستم اداری و دولت نو و دفتر و دستک های مربوط برای ضبط اسناد و قوانین مربوطه و ساخت راه های ارتباطی و این قبیل است، که توسط مجلس های شورای ملی اول تا پنجم ایران انجام شد در راه راستی نمونه هایی نوشته ام، البته کثیری آنها را به اشتباه از اقدامات رضا شاه می دانند. بورژوازی نو پدید ایران تولیدی و صنعتی نبود زیرا مردم آمادگی ذهنی آنرا نداشتند، بنا بر این مملکت بسوی مصرف گرایی پیش رفت و هر روز و هر آنچه که ایجاد می شد برای مصرف بود، و از انقلاب مشروطه تا کنون روز به روز تولیدات کشاورزی و دامی کمتر شده، واردات و مصرف گرایی در اندازه بحرانی بالا رفته است. قبل از انقلاب مشروطه ایران یکی از عمده ترین صادر کنندگان تولیدات دامی بویژه روغن حیوانی به اروپا بود.

در زمان رضا شاه قبیله ها و سران غیر قابل تغییرشان که بدون اتحاد و سر برگ و دفتر و دستک بودند، همه جای ایران خیلی سریع سرکوب ارتش نو بورژوازی مجهز شده بدست امپریالیست رضا شاه شدند، و ادامه آنها در ایران بعد از جنگ دوم جهانی سرکوب گردیدند. البته شهرهایی که از آن قبایل بود تمایل به بورژوازی پیدا کرده بودند که باب میل کسبه و پولدار ها بود و جذابیتی هم برای جوانان داشت، بنا براین گذر تاریخی از قبیله ای به بورژوازی کوتاه و بدون پیش درآمد های تاریخ اجتماعی بود. و این همان مسئله ای بود که در انقلاب 57 کار ساز شد، ولی از چشم تحلیل گران بی سواد اجنبی پنهان بود، اما آشنا برای سردمداران پیروز انقلاب که از دل توده ها خبر داشتند. از این قبیل موضوعات ساده نباید گذشت اینها تعیین کننده ریتم یا آهنگ اتفاقات بعدی هستند، اگر می خواهید آینده بینی سیاسی را علمی داشته باشید، انوش راوید زوایای مهمی را که از چشمها دور بوده است به شما نشان می دهد