خيام : حكيم ابوالفتح عمربن ابراهيم خيام نيشابوري ، يكي از فيلسوفان ، رياضي دانان و منجمان ، حكما و شاعران بزرگ اواخر سده پنجم و اوايل قرن ششم است. شهرت وي به سبب رباعيات اوست. رباعيات عمر خيام به عنوان يكي از شاخص ترين انواع ادب غنايي شهرت جهاني يافته است. تعداد رباعيات وي خلاف آنچه شهرت يافته اندك است. اصول تفكر خيام را مي توان به اختصار «حيرت در امر جهان ، ناپايداري جهان ، غنيمت شمردن عمر ، ناتواني انسان در برابر روزگار ، زوال آدمي ، عيش و باده خواري و چون و چرا در كار خلقت» برشمرد.

فردوسي : حكيم ابوالقاسم فردوسي توسي ، بزرگترين شاعر سبك خراساني ، خداوندگار حماسه ي ايران ، در سال 329 ه.ق در در روستاي باژ از ناحيه طايران توس به دنيا آمد و در سال 411 و به روايتي در سال 416 در همان جا وفات يافت . از نجيب زادگان و دهقانان توس بود. وي سرودن شاهنامه ناتمام دقيقي را در حدود سال 370 ه.ق شروع كرد و حدود سي يا سي و پنج سال نوشتن شاهنامه طول كشيد و هدف وي از سرودن اين كتاب حكمت و دانايي و احياي زبان و فرهنگ ايران و عشق و وطن پرستي است. شاهنامه به سه قسمت اساطيري ، پهلواني و تاريخي تقسيم مي شود.

فريدالدين عطار نيشابوري : شاعر و عارف بلند آوازه سده ششم و آغاز قرن هفتم (540 - 618 ه.ق) است در اوايل زندگي ، انقلابي باطني در او پيدا شد و به حلقه ي عارفان درآمد . عطار در سرودن منظومه هاي عرفاني و غزل و رباعي شهرت دارد. منطق الطير ، اسرار نامه ، الهي نامه ، مصيبت نامه ، منظومه هايي است كه از او باقي مانده ، عطار تذكره اي در احوال عارفان با نام تذكره الاوليا دارد. داستان عاشقانه شيخ صنعان از مثنوي منطق الطير برگزيده شده است.