The Praying Hands
Back in the fifteenth century, in a tiny village near Nuremberg, lived a family with eighteen children. Eighteen! In order merely to keep food on the table for this mob, the father and head of the household, a goldsmith by profession, worked almost eighteen hours a day at his trade and any other paying chore he could find in the neighborhood.

Despite their seemingly hopeless condition, two of Albrecht Durer the Elder’s children had a dream. They both wanted to pursue their talent for art, but they knew full well that their father would never be financially able to send either of them to Nuremberg to study at the Academy.

در قرن پانزدهم،در روستایی کوچک نزدیک نورمبرگ،خانواده ای با هجده فرزند زندگی می کرد.هجده فرزند!برای تهیه غذای این خانواده پرجمعیت، پدر بعنوان سرپرست خانواده که زرگری خبره بود، تقریبا هجده ساعت در روز به این کار و هر کارسخت دیگری که می توانست پیدا کند، مشغول بود.

علیرغم شرایط ناامید کننده زندگی شان، دو پسر بزرگتر آلبرشت دورر، رویایی در سر می پروراندند. این دو می خواستند استعدادشان را در رشته هنر ادامه دهند ولی خوب می دانستند که پدرشان هرگز از نظرمالی قادر نیست هر دوی آنها را برای ادامه تحصیل به آکادمی هنر در نورمبرگ بفرستد.

After many long discussions at night in their crowded bed, the two boys finally worked out a pact. They would toss a coin. The loser would go down into the nearby mines and, with his earnings, support his brother while he attended the academy. Then, when that brother who won the toss completed his studies, in four years, he would support the other brother at the academy, either with sales of his artwork or, if necessary, also by laboring in the mines.

They tossed a coin on a Sunday morning after church. Albrecht Durer won the toss and went off to Nuremberg. Albert went down into the dangerous mines and, for the next four years, financed his brother, whose work at the academy was almost an immediate sensation. Albrecht’s etchings, his woodcuts, and his oils were far better than those of most of his professors, and by the time he graduated, he was beginning to earn considerable fees for his commissioned works.
When the young artist returned to his village, the Durer family held a festive dinner on their lawn to celebrate Albrecht’s triumphant homecoming. After a long and memorable meal, punctuated with music and laughter, Albrecht rose from his honored position at the head of the table to drink a toast to his beloved brother for the years of sacrifice that had enabled Albrecht to fulfill his ambition. His closing words were, “And now, Albert, blessed brother of mine, now it is your turn. Now you can go to Nuremberg to pursue your dream, and I will take care of you.”
All heads turned in eager expectation to the far end of the table where Albert sat, tears streaming down his pale face, shaking his lowered head from side to side while he sobbed and repeated, over and over, “No …no …no …no.”
Finally, Albert rose and wiped the tears from his cheeks. He glanced down the long table at the faces he loved, and then, holding his hands close to his right cheek, he said softly, “No, brother. I cannot go to Nuremberg. It is too late for me. Look … look what four years in the mines have done to my hands! The bones in every finger have been smashed at least once, and lately I have been suffering from arthritis so badly in my right hand that I cannot even hold a glass to return your toast, much less make delicate lines on parchment or canvas with a pen or a brush. No, brother … for me it is too late.”
More than 450 years have passed. By now, Albrecht Durer’s hundreds of masterful portraits, pen and silver-point sketches, watercolors, charcoals, woodcuts, and copper engravings hang in every great museum in the world.
One day, to pay homage to Albert for all that he had sacrificed, Albrecht Durer painstakingly drew his brother’s abused hands with palms together and thin fingers stretched skyward. He called his powerful drawing simply “Hands,” but the entire world almost immediately opened their hearts to his great masterpiece and renamed his tribute of love “The Praying Hands.”
یک شب بعد از بحثی طولانی در رختخواب پر جمعیتشان،دو برادر قراری گذاشتند.آنها سکه ای انداختند. بازنده باید به معادن اطراف می رفت و با درآمد حاصل از آن برادر دیگر را در دانشگاه از نظر مالی کمک می کرد و پس از آن برادر برنده كه تحصيلش تمام شد بايد در چهار سال بعد برادرش را از طريق فروختن نقاشي هايش و اگر لازم بود با در معادن برادر دیگرش را در دانشگاه تامین می کرد.


آنها یکشنبه بعد از مراسم کلیسا سکه ای انداختند. آلبرشت دورر سکه را برد و به نورمبرگ رفت. آلبرت به معادن خطرناک رفت بعد از چهار سال، برادرش را که کارش در دانشگاه جزء بهترین ها بود، از نظر مالی تامین کرد.نقاشی آلبرشت، کارهای چوبی و رنگ و روغنش حتي بهتر از اكثر استادانش بود. در زمان فارغ التحصيلي او درآمد زيادي از نقاشي هاي حرفه اي خودش به دست آورده بود.


وقتي هنرمند جوان به دهكده اش برگشت، خانواده دورر براي موفقيت هاي آلبرشت و برگشت او به كانون خانواده پس از 4 سال يك ضيافت شامی در مزرعه شان برپا كردند. بعد از صرف غذای مفصل و خاطره انگیز، آلبرشت غرورانه ایستاد و يك نوشيدني به برادر دوست داشتني اش براي قدرداني از سال هايي كه او را حمايت مالي كرده بود تا آرزويش برآورده شود، تعارف كرد و چنين گفت: آلبرت، برادر بزرگوارم حالا نوبت توست، تو حالا مي تواني به نورنبرگ بروي و آرزويت را تحقق بخشي و من از تو حمايت ميكنم.


تمام سرها به انتهاي ميز كه آلبرت نشسته بود برگشت. اشك از چشمان او سرازير شد. سرش را پايين انداخت و به آرامي گفت: نه! از جا برخاست و در حالي كه اشك هايش را پاك مي كرد به انتهاي ميز و به چهره هايي كه دوستشان داشت، خيره شد و سپس دستانش را نزدیک گونه راستش کرد و به آرامي گفت: نه برادر، من نمي توانم به نورنبرگ بروم، ديگر خيلي دير شده، ‌ببين چهار سال كار در معدن چه بر سر دستانم آورده، استخوان انگشتانم حداقل یک بارشكسته و در دست راستم درد شديدي را حس مي كنم، به طوري كه حتي نمي توانم لیوانی را بلند کند و چیزی بنوشم. نمی توانم با خودکار یا قلم مو خطوط ظریف روی کاغذ پوستی با بوم بکشم. نه برادر، براي من ديگر خيلي دير شده…


بيش از 450 سال از آن قضيه مي گذرد. هم اكنون صدها نقاشي ماهرانه آلبرشت دورر قلمكاري ها و آبرنگ ها و كنده كاري هاي چوبي او در هر موزه بزرگي در سراسر جهان نگهداري ميشود.
يك روز آلبرشت دورر براي قدرداني از همه سختي هايي كه برادرش به خاطر او متحمل شده بود، دستان پينه بسته برادرش را كه به هم چسبيده و انگشتان لاغرش به سمت آسمان بود، به تصوير كشيد. او نقاشي استادانه اش را صرفاً “دست ها” نام گذاري كرد اما جهانيان احساساتشان را متوجه اين شاهكار كردند و كار بزرگ هنرمندانه او را “دستان دعا كننده” ناميدند
......................................................................................................................
FRIENDSHIP AND LOVE

Everything is okay in the end. If it’s not okay, then it’s not the end

Don’t cry over anyone who won’t cry over you
Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.
You can only go as far as you push.
Actions speak louder than words.
The hardest thing to do is watch the one you love, love somebody else.
If you think that the world means nothing, think again. You might mean the world to someone else.
When it hurts to look back, and you’re scared to look ahead, you can look beside you and your best friend will be there
True friendship never ends.
Good friends are like stars….You don’t always see them, but you know they are always there.
Don’t frown. You never know who is falling in love with your smile.
What do you do when the only person who can make you stop crying is the person who made you cry?
Love starts with a smile, grows with a kiss, and ends with a tear.

هرچیزی آخرش درست میشه. اگه درست نشد پس آخرش نیست
برای کسی که برات گریه نمی کنه، گریه نکن
پیدا کردن دوستان خوب سخته، ترک کردنشون سخت تره و فراموش کردنشون غیرممکنه
هر چی هل بدی همونقدر جلو می ری
کارها بلندتر از کلمات حرف می زنن
سخت ترین چیز، اینه که ببینی کسی رو که دوست داری، عاشق یکی دیگه باشه
اگه فکر می کنی که دنیا معنایی نداره، یکبار دیگه فکر کن.شاید بتونی با یکی دیگه دنیا رو معنا کنی
وقتی نگاه کردن به عقب سخته و ازنگاه کردن به جلو می ترسی، کنارتو نگاه کن و بهترین دوستت اونجا خواهد بود
دوستی واقعی هرگز انتها نداره
دوستان خوب مثل ستاره ها می مونن. همیشه اونا رو نمی بینی ولی میدونی همیشه هستن
اخم نکن.هیچ وقت نمی دونی چه کسی با لبخندت، عاشقت میشه
چه کار می کنی وقتی تنها کسی که میتونه جلوی گریه ات رو بگیره ، کسی باشه که باعث گریه ات شده
عشق با لبخندی شروعی میشه، با بوسه ای رشد می کنه و با اشکی خاتمه پیدا می کنه
......................................................................................................................
Invitation
A woman came out of her house and saw 3 old men with long white beards sitting in her front yard. She did not recognize them. She said “I don’t think I know you, but you must be hungry. Please come in and have something to eat.”
“Is the man of the house home?”, they asked. “No”, she said. “He’s out.” “Then we cannot come in”, they replied.
In the evening when her husband came home, she told him what had happened. “Go tell them I am home and invite them in!” The woman went out and invited the men in. “We do not go into a House together,” they replied. “Why is that?” she wanted to know.

زنی از خانه بیرون آمد و سه مردپیر را دید با ریشهای سفید بلند که در حیاط جلویی خانه اش نشسته بودند.او آنها را نشناخت و گفت.فکر نمی کنم شما را بشناسم ولی باید گرسنه باشید لطفا داخل بیایید و چیزی بخورید. آنها سوال کردند: آیا مرد خانه هست؟ او گفت: او بیرون است.آنها پاسخ دادند: پس ما نمیتوانیم داخل بیاییم.

عصر آن روز وقتی شوهرش به خانه آمد، ماجرا را برایش تعریف کرد.” برو به آنها بگو من در خانه ام و دعوتشان کن بیایند داخل.زن رفت و سه مرد را دعوت کرد به داخل.آنها گفتند:ما باهم به یک خانه نمی رویم.زن که می خواست بداند: چرا؟

One of the old men explained: “His name is Wealth,” he said pointing to one of his friends, and said pointing to another one, “He is Success, and I am Love.” Then he added, “Now go in and discuss with your husband which one of us you want in your home.”
The woman went in and told her husband what was said. Her husband was overjoyed. “How nice!!”, he said. “Since that is the case, let us invite Wealth. Let him come and fill our home with wealth!”
His wife disagreed. “My dear, why don’t we invite Success?” Their daughter-in-law was listening from the other corner of the house. She jumped in with her own suggestion: “Would it not be better to invite Love? Our home will then be filled with love!”
“Let us heed our daughter-in-law’s advice,” said the husband to his wife. “Go out and invite Love to be our guest.”
The woman went out and asked the 3 old men, “Which one of you is Love? Please come in and be our guest.”
Love got up and started walking toward the house. The other 2 also got up and followed him. Surprised, the lady asked Wealth and Success: “I only invited Love, Why are you coming in?”
The old men replied together: “If you had invited Wealth or Success, the other two of us would’ve stayed out, but since you invited Love, Wherever He goes, we go with him. Wherever there is Love, there is also Wealth and Success!!!!!!”

یکی از مردان پیر درحالیکه به دوست دیگرش اشاره می کرد گفت: این اسمش ثروت است و درحالیکه به دیگری اشاره کرد گفت: و این نامش موفقیت است و من عشق هستم.سپس اضافه کرد:حالا داخل برو و با شوهرت صحبت کن که کدام یک از ما داخل بیاییم.
زن داخل رفت و آنچه گفته شده بود را به شوهرش گفت.شوهرش خیلی خوشش آمد:” چه خوب.حالا که اینطوری است بگذار ثروت را دعوت کنیم.بگذار او بیاید و زندگی ما را پر از ثروت کند.زنش موافق نبود:” عزیزم چرا موفقیت را دعوت نکنیم؟”

عروسشان که گوشه ای از اتاق بود صحبتهای آنها را گوش می کرد.او ناگهان با پیشنهاد خودش آمد:بهتر نیست عشق را دعوت کنیم؟زندگی مان سرشار از عشق خواهد شد”. شوهر به زنش گفت: بهتر است حرف عروسمان را گوش کنیم.برو و عشق را دعوت کن که مهمانمان باشد

زن بیرون رفت و از سه مرد پیر پرسید: کدامیکی عشق است؟لطفا بیاید و مهمان ما باشد”. عشق برخاست و به سمت خانه حرکت کرد.دو نفر دیگر نیز بلند شدند و به دنبال او آمدند.زن که متعجب شده بود از ثروت و موفقیت پرسید:من فقط عشق را دعوت کردم شما چرا می آیید؟”

سه پیرمرد باهمدیگر جواب دادند: اگر شما ثروت یا موفقیت را دعوت می کردید، دوتای دیگر نمی توانستند بیایند، ولی وقتی عشق را دعوت کردید،هرجا او برود ما با او هستیم.هرجا عشق باشد ثروت و موفقیت نیز هست.
......................................................................................................................
The Empty Egg — An Easter Story
Jeremy was born with a twisted body and a slow mind. At the age of 12 he was still in second grade, seemingly unable to learn. His teacher, Doris Miller, often became exasperated with him. He would squirm in his seat, drool, and make grunting noises. At other times, he spoke clearly and distinctly, as if a spot of light had penetrated the darkness of his brain. Most of the time, however, Jeremy just irritated his teacher.
One day she called his parents and asked them to come in for a consultation. As the Forresters entered the empty classroom, Doris said to them, “Jeremy really belongs in a special school. It isn’t fair to him to be with younger children who don’t have learning problems. Why, there is a five year gap between his age and that of the other students.”

جرمی وقتی به دنیا آمد بدنی ناقص و ذهنی کند داشت.تو سن دوازده سالگی هنوز کلاس دوم بود و بنظر می رسید قادر به یادگیری نیست.معلمش ،دوریس میلر اغلب از دستش عصبانی می شد. جرمی رو صندلیش پیچ و تاب می خورد و آب دهانش سرازیر بود و صداهای خرخر از بینیش بیرون می آمد.زمانهای دیگه، اون روان و واضح صحبت می کرد انگار نقطه ای از نور به مغز تاریکش نفوذ کرده بود. ولی بیشتر اوقات ، جرمی معلمش رو عصبی و رنجور می کرد.
یک روز خانم میلر از والدین جرمی خواست که برای مشاوره و همفکری به مدرسه بیان.وقتی خانم و آقای فورستر داخل کلاس خالی شدن، دوریس به اونا گفت:جرمی واقعا به مدرسه استثنایی تعلق داره.این منطقی نیست که اون با بچه های کوچکتری باشه که مشکلی در یادگیری ندارن. بین اون و دانش آموزای دیگه پنج سال تفاوت سنی وجود داره.

Mrs. Forrester cried softly into a tissue, while her husband spoke. “Miss Miller,” he said, “there is no school of that kind nearby. It would be a terrible shock for Jeremy if we had to take him out of this school. We know he really likes it here.” Doris sat for a long time after they had left, staring at the snow outside the window. Its coldness seemed to seep into her soul. She wanted to sympathize with the Forresters. After all, their only child had a terminal illness. But it wasn’t fair to keep him in her class. She had 18 other youngsters to teach, and Jeremy was a distraction. Furthermore, he would never learn to read and write. Why waste any more time trying?

As she pondered the situation, guilt washed over her. Here I am complaining when my problems are nothing compared to that poor family, she thought. Lord, please help me to be more patient with Jeremy. From that day on, she tried hard to ignore Jeremy’s noises and his blank stares. Then one day, he limped to her desk, dragging his bad leg behind him.
“I love you, Miss Miller,” he exclaimed, loud enough for the whole class to hear. The other students snickered, and Doris’ face turned red. She stammered, “Wh-why that’s very nice, Jeremy. N-now please take your seat.”

Spring came, and the children talked excitedly about the coming of Easter. Doris told them the story of Jesus, and then to emphasize the idea of new life springing forth, she gave each of the children a large plastic egg. “Now,” she said to them, “I want you to take this home and bring it back tomorrow with something inside that shows new life. Do you understand?”

“Yes, Miss Miller,” the children responded enthusiastically - all except for Jeremy. He listened intently; his eyes never left her face. He did not even make his usual noises. Had he understood what she had said about Jesus’ death and resurrection? Did he understand the assignment? Perhaps she should call his parents and explain the project to them.
That evening, Doris’ kitchen sink stopped up. She called the landlord and waited an hour for him to come by and unclog it. After that, she still had to shop for groceries, iron a blouse, and prepare a vocabulary test for the next day. She completely forgot about phoning Jeremy’s parents.

The next morning, 19 children came to school, laughing and talking as they placed their eggs in the large wicker basket on Miss Miller’s desk. After they completed their math lesson, it was time to open the eggs. In the first egg, Doris found a flower. “Oh yes, a flower is certainly a sign of new life,” she said. “When plants peek through the ground, we know that spring is here.” A small girl in the first row waved her arm. “That’s my egg, Miss Miller,” she called out. The next egg contained a plastic butterfly, which looked very real. Doris held it up. “We all know that a caterpillar changes and grows into a beautiful butterfly. Yes, that’s new life, too.” Little Judy smiled proudly and said, “Miss Miller, that one is mine.” Next, Doris found a rock with moss on it. She explained that moss, too, showed life. Billy spoke up from the back of the classroom, “My daddy helped me,” he beamed.

Then Doris opened the fourth egg. She gasped. The egg was empty. Surely it must be Jeremy’s she thought, and of course, he did not understand her instructions. If only she had not forgotten to phone his parents. Because she did not want to embarrass him, she quietly set the egg aside and reached for another. Suddenly, Jeremy spoke up. “Miss Miller, aren’t you going to talk about my egg?” Flustered, Doris replied, “But Jeremy, your egg is empty.” He looked into her eyes and said softly, “Yes, but Jesus’ tomb was empty, too.”
Time stopped. When she could speak again, Doris asked him, “Do you know why the tomb was empty?” “Oh, yes,” Jeremy said, “Jesus was killed and put in there. Then His Father raised Him up.”

The recess bell rang. While the children excitedly ran out to the school yard, Doris cried. The cold inside her melted completely away.
Three months later, Jeremy died. Those who paid their respects at the mortuary were surprised to see 19 eggs on top of his casket, all of them empty.

خانم فورستر دستمال به دست در حال گریه بود درحالیکه شوهرش صحبت می کرد.اون گفت: خانم میلر، چنین مدرسه ای این نزدیکی نیست. و اگه مجبور بشیم جرمی رو از مدرسه بیرون کنیم براش شوک بزرگیه. ما می دونیم که اون این مدرسه رو چقدر دوست داره.
بعد از رفتن اونها، دوریس مدت طولانی نشست درحالیکه از پنجره به برف خیره شده بود. انگار سرمای بیرون به عمق وجودش نفوذ کرده بود.اون می خواست با خانواده فورستر همدردی کنه. بعلاوه ، تنها پسرشون بیماری لاعلاجی داشت.ولی این منطقی نبود که جرمی تو کلاس بمونه.اون هجده دانش آموز دیگه داشت که باید بهشون تعلیم می داد.و جرمی یک حواس پرت بود.بعلاوه اون نمی تونست خوندن و نوشتن رو یاد بگیره .چرا باید بیشتر از این روی اون کار می کرد؟

وقتی موریس شرایط رو سنجید، احساس گناه کرد.اون فکر کرد: من اینجا دارم از مشکلات شکایت می کنم درحالیکه مشکلات من در مقایسه با اون خانواده بیچاره چیزی نیست.خدایا ، کمکم کن تا نسبت به جرمی صبورتر باشم. از اون روز به بعد، اون سخت تلاش کرد که سروصداها و نگاههای خالی جرمی رو نادیده بگیره. سپس یک روز،جرمی درحالیکه شل و ول به سمت صندلیش می رفت و پای بدفرمش رو پشت سرش می کشوند گفت: خانوم میلر دوستتون دارم. صداش بحدی بلند بود که همه کلاس بشنون. دانش آموزای دیگه شروع کردن به پوزخند زدن و صورت موریس سرخ شد.اون من و من کنان گفت:خیلی خوبه جرمی . حالا لطفا سرجات بشین.

بهار از راه رسید و بچه ها با هیجان در مورد آمدن عید پاک صحبت کردند.دوریس به آنها داستان حضرت عیسی را گفت و برای اینکه از پیش روی ایده زندگی جدید بهار تاکید کنه، به هر کدوم از بچه ها یک تخم مرغ پلاستیکی بزرگی داد و رو به بچه ها گفت: حالا ، ازتون می خوام که اینو به خونه ببرین و فردا توش چیزی که نشونه زندگی جدید باشه بذارین و بیارین.فهمیدید؟ همه بچه ها بجز جرمی، مشتاقانه جواب دادن : بله خانم میلر. جرمی با دقت گوش داد درحالیکه چشمانش از صورتش محو نشد.اون حتی سروصداهای همیشگی رو نداشت.آیا جرمی چیزی که اون درمورد مرگ مسیح و روز رستاخیز گفته بود رو فهمید؟آیا اون متوجه تکلیف شد؟شاید دوریس باید با خانواده اش تماس میگرفت و اونارو در جریان تکلیف قرار می داد.
اون روز عصر، دستشویی آشپزخانه دوریس از کار افتاد. دوریس برای صاحبخونه زنگ زد و یک ساعت منتظرش شد تا بیاد و اونو درست کنه.بعد از این، دوریس باید میرفت به فروشگاه مواد غذایی، اتوشویی و نیز امتحان لغت رو برای فردای بچه ها آماده می کرد.بکلی فراموش کرد که به والدین جرمی تماس بگیره.
صبح روز بعد، نوزده دانش آموز به مدرسه اومدن درحالیکه می خندیدن و درمورد اینکه تخم مرغشون رو توی سبد بزرگی که روی میز خانم میلر بود،گذاشتن. بعد از اینکه اونها درس ریاضی شون تموم شد، نوبت باز کردن تخم مرغها بود. دوریس توی اولین تخم مرغ یک گل دید.اون گفت: اه بله یک گل مطمئنا نشونه زندگی جدید هست.وقتی گیاهان سر از خاک بر میارن می دونیم که بهار اینجاست.دختر کوچولویی ردیف اول دستش رو تکون داد. اون گفت: خانم میلر اون تخم مرغ منه.توی تخم مرغ بعدی یک پروانه پلاستیکی بود که خیلی شبیه واقعی بود.دوریس اونو برداشت:همه ما میدونیم که یک کرم ابریشم تغییر می کنه و تبدیل به یک پروانه زیبا میشه.بله این هم زندگی جدیده.جولی کوچولو مغرورانه لبخند زد و گفت: خانم میلر، اون مال منه.توی بعدی، دوریس یک سنگ پیدا کرد که دورش خزه بود.اون گفت که خزه ها هم زندگی رو نشون میدن.بیلی از آخر کلاس بلند گفت: پدرم کمکم کرد.

سپس دوریس چهارمین تخم مرغ رو باز کرد. تخم مرغ خالی بود.اون فکر کرد حتما این مال جرمیه و مطمئنا جرمی درس رو نفهمید. اون نباید فراموش می کرد که به والدینش زنگ بزنه. چون نمی خواست جرمی رو شرمنده کنه به آرامی تخم مرغ رو کناری گذاشت و بعدی رو برداشت.ناگهان جرمی گفت:خانم میلر نمی خواهین راجع به تخم مرغ من صحبت کنین؟دوریس که دستپاچه شده بود گفت:ولی جرمی تخم مرغ تو خالیه.جرمی تو چشمای دوریس نگاه کرد و به آرامی گفت: بله ولی قبر مسیح هم خالی بود.
زمان (انگار)ایستاد. وقتی دوریس تونست دوباره صحبت کنه از اون پرسید:آیا میدونی چرا قبر مسیح خالی بود؟جرمی گفت: اه بله، مسیح رو کشتن و توی قبرگذاشتن. بعدش خدا اونو به بالا برد.

زنگ تفریح به صدا در اومد.درحالیکه همه بچه ها با هیجان به سمت حیاط می رفتن دوریس درحال گریه بود.یخ وجود اون به کلی ذوب شده بود.
سه ماه بعد، جرمی مرد. اونایی که برای ادای احترام در مراسم دفن اون شرکت کرده بودن از دیدن نوزده تخم مرغ خالی بالای سر تابوتش متعجب بودن!
......................................................................................................................
Iranian New Year

Iranians are mostly Muslims and celebrate the New Year on the first day of their spring.

There festivals known as Noruz or Nowruz and falls on the 21 March according to the Gregorian calendar. The first month is known as Favardin and Noruz falls on this day.

They know when the New Year is upon them as in each town and village a cannon is sounded at the precise moment until it is heard they don’t start their celebrations. They prepare for several weeks before hand.

اغلب ایرانیان مسلمان هستند و اولین روز از فصل بهار را در سال جدید ،جشن می گیرند.

این جشن را عید نوروز می نامند و برطبق تقویم کلیسای ارمنستان، در بیست و یکم مارس اتفاق می افتد. اولین ماه از سال، فروردین نام دارد و اولین روز ، نوروز نام دارد.

وقتی سال نو می شود، مردم از طریق صدای توپها در اطراف شهر وروستا می فهمند و تا قبل از آن، جشن خود را شروع نمی کنند.آنها از چند هفته قبل خود را برای جشن آماده می کنند.

In preparing they have to grow grains of wheat, barley or lentils to use as decorations for their houses. This decoration is a symbol for growth and prosperity and must be kept in the house for thirteen day after which it is thrown into the river.

They clean their houses during the days leading up to the New Year and they either make or buy new clothes for themselves and their family. If they cannot afford to much they try to have at least one piece of new clothing often a pair of shoes.

A special table is set up with seven articles which all must begin with the letter “s” for Haft-sin. They are:

Sonbul - hyacinth

Sabzeh - green shoots grown from grain

Samanoo - a sweet pudding made of green wheat

Serkeh - vinegar

Sumac - a herb

Seeb - an apple

Senjed - bohemian olives.

Other objects are a bowl of colored eggs, candles, a mirror and a bowl of rose water.

They also must have a copy of their holy book the Koran, on the New Year table.

After the cannon have sounded people visit their relatives to wish them a happy New Year. The elders give the younger ones a silver or gold coin this is known as aidi. Everyone then gathers around the New Year table for a special feast, which includes traditional dishes such as Baklava, Nune Shekari which is a sugar biscuits and Badam Choragi which is are almond biscuits.



A few weeks before the Iran New Year, people put grains of wheat or barley in a little dish to grow. By the time New Year arrives the grains have produced shoots. This is done to remind people of spring and a new year of life.

در آماده سازی، آنها سبزه جو یا عدس درست می کنند که در تزئیین خانه هایشان استفاده کنند.این سبزه، همچنین نمادی از رشد و موفقیت است و باید نگهداری شود تا روز سیزدهم که در رودخانه انداخته می شود.مردم چند روز قبل از سال جدید،خانه هایشان را تمییز می کند و برای خود و خانواده شان لباسهای نو تهیه می کنند.اگر آنها نتوانند از عهده خرید برآیند سعی می کنند حداقل یک چیز نو داشته باشند حتی یک جفت کفش.

میز خاصی برای سفره هفت سین چیده می شود با هفت چیز که با حرف “س” شروع می شود که عبارتند از:

سنبل-سبزه، سمنو، سرکه، سماق، سیب، سنجد.

چیزهای دیگر عبارتند از کاسه ای از تخم مرغهای رنگی، شمع،آینه و کاسه ای از آب با گل رز درون آن. آنها همچنین کتاب مقدس قرآن را در سال جدید روی سفره قرار می دهند.

بعد از نواختن صدای توپ،مردم به دیدن اقوامشان می روند و برای آنها سال خوب وخوشی را آرزو می کنند.بزرگترها به کوچکترها عیدی می دهند.سپس همه دور سفره مخصوص سال نو جمع می شوند و به خوشی می پردازند . این سفره شامل غذاهای سنتی است مثل باقلوا، نان شکری و بادام .

چند هفته قبل از سال جدید، مردم دانه گندم یا جو را در ظرف کوچکی قرار می دهند تا رشد کند.در لحظه سال تحویل دانه ها جوانه می زنند وسبز می شوند.این کار یادآوری سال جدید و زندگی جدید است
......................................................................................................................

what is “Haj”?
The Hajj is one of the pillars of Islam, which every adult Muslim must undertake at least once in their life if they can afford it and are physically able. Every year about two million Muslims converge on Mecca - the holiest place in Islam - to take part in an event which combines piety and passion. Many Muslims save for years in order to perform the pilgrimage. They often have to travel thousands of miles. Then, once they arrive, they must brave vast crowds and the fierce heat of the desert as they perform the Hajj rituals.
The Hajj step by step:
To carry out the pilgrimage rituals a pilgrim needs to be in a state of Ihram - a special state of ritual purity.
A pilgrim does this by making a statement of intention to perform the Hajj, wearing special white clothes (which are also called Ihram), and obeying certain regulations.
During the Hajj, pilgrims are forbidden to:
Engage in marital relations
Shave or cut their nails
Use cologne or scented oils
Kill or hunt anything
Fight or argue
Women must not cover their faces, even if they would do so in their home country
Men may not wear clothes with stitching.

حج یکی از ستونهای اسلام است که بر هر مسلمانی -در صورتی که استطاعت مالی و جسمی آنرا داشته باشد- واجب است حداقل یکبار در طول زندگی اش،حج را بجا آورد. هر ساله حدود دو میلیون مسلمان در مکه- مقدس ترین مکان اسلامی- گرد هم می آیند تا در این واقعه عظیم که ترکیبی از تقوا وشور و اشتیاق است شرکت کنند. بسیاری از مسلمانان سالها پس انداز می کنند بلکه بتوانند مراسم حج را بجا آورند .آنها اغلب هزاران مایل مسافت را طی می کنند.آنگاه که رسیدند باید جمعیت وسیع وگرمای شدید کویر را تحمل کنند و مراسم حج را بجا آورند.
مراسم حج گام به گام:
برای انجام این مراسم مذهبی، زائران باید در حالت احرام باشند- حالت خاصی از شعائر وخلوص- و این کار باگفتن قصد انجام حج،پوشیدن لباس ویژه سفید که لباس احرام نام دارد ونیز رعایت مقررات خاصی ایجاد می شود.
در طول مراسم حج انجام این کارها حرام است:
برقراری ارتباط زناشویی
سوهان کردن یا گرفتن ناخن
استعمال ادکلن ویا روغنهای معطر
کشتن یا شکار کردن هر چیزی
زنان نباید گردی صورت را بپوشانند حتی اگر در کشور خودشان این کار را می کردند.
لباس مردان نباید دوخته یا کوک زده باشد.

See the different stages of the pilgrimage
Once in Mecca pilgrims enter the Great Mosque and walk seven times round the Kaaba (a cube-like building in the centre of the mosque) in an anti-clockwise direction. This is known as Tawaf. Pilgrims also run seven times along a passageway in the Great Mosque, commemorating a search for water by Hajar, wife of the Prophet Abraham.

مشاهده مراحل مختلف حج:
وقتی در مکه حجاج وارد مسجد شجره می شوند ،هفت بار به دور خانه کعبه و در خلاف جهت عقربه های ساعت می گردند که این عمل طواف نام دارد.حاجیان همچنین هفت بار طول مسجد شجره را طی می کنند که این کار یادآور عمل هاجر همسر حضرت ابراهیم است که در جستجوی آب هفت بار این مسیر را طی کرد.
روز اول: اولین گام
حاجیان در روز هشتم ذی الحجه ( تاریخ قمری مسلمانان) به منا می روند و تا سپیده دم روز بعد آنجا می مانند.
گام دوم: وقوف در عرفات:
حاجیان سپس به صحرای عرفات می روند ودر آنجا به مراقبه و شکرگزاری از پروردگار می پردازند. در پایان روز زائران به مزدلفه(مشعرالحرام)- وادى طويلى است ميان «عرفات» و « مِنا» و حاجيان بايد شب عيد قربان را در آنجا بمانند . در آنجا ، زائران به جمع آوری سنگ می پردازند تا روز بعد استفاده کنند.
روز سوم: سنگ انداختن به شیطان؛
در صبح روز بعد زائران به منا بازمیگردند و سنگها را به ستونهایی به نام جمرات که نماد شیطان است پرتاب می کنند. ستونهای جمرات در سه نقطه قرار دارد و عقیده بر این است که شیطان در این سه نقطه میخواست حضرت ابراهیم را وسوسه کند.زائران ، حیوانی را ( معمولا گوسفند یا بزی ) را قربانی می کنند این حرکت یادآور واقعه ای در عهد قدیم است زمانی که حضرت ابراهیم طبق دستور الهی خواست پسرش را قربانی کند- وچون از این آزمایش سربلند بیرون آمد خداوند گوسفندی بجای آن پذیرفت.امروزه بسیاری از زائران ، شخصی را نائب قرار می دهند که بجای آنها قربانی کند.زائران موی سرشان را می تراشند یا قسمتی از آنرا کوتاه می کنند – عمل تقصیر- و به مسجد شجره در مکه بازمی گردند که طواف کنند.سپس آنها به منا باز میگردند تا شب را در آنجا بگذرانند.
روز چهار و پنج: زائران در ادامه مراسم سنگ اندازی به ستونها ، شب را در منا می مانند. اگر زائری برای طواف قادر به بازگشت به مکه نباشد،میتواند در روز چهار وپنج اینکار را انجام دهد.

DAY 1: FIRST STEP
Pilgrims travel to Mina on 8 Dhul Hijjah (a date in the Islamic calendar) and remain there until dawn the next morning.
DAY 2: STANDING AT ARAFAT
Pilgrims then travel to the valley of Arafat and stand in the open praising Allah and meditating.
At the end of the day, pilgrims travel to Muzdalifa- It is a long valley located between “Arafat” and “Mina”
; all pilgrims must remain the night of the greater bairam in that place. Pilgrims gather up stones to use the next day.
DAY 3: STONING THE DEVIL
In the morning, pilgrims return to Mina and throw seven stones at pillars called Jamaraat. These represent the devil. The pillars stand at three spots where Satan is believed to have tempted the Prophet Abraham.
Pilgrims sacrifice an animal (usually a sheep or goat). This commemorates the incident related in the Old Testament when the Prophet Abraham was about to sacrifice his son and God accepted a sheep instead. Nowadays many pilgrims pay someone to slaughter the animal on their behalf.
Pilgrims shave their heads or cut some hair from it and return to the Great Mosque at Mecca for a further Tawaf, walking around the Kaaba. They then return to Mina, where they spend the night.
DAYS 4 & 5
Pilgrims spend time in Mina, continuation of the ritual of stoning the pillars.
If a pilgrim has been unable to return to Mecca to walk around the Kaaba, he or she does so on the fourth or fifth day