به‌منظور جدا كردن جملات از یكدیگر، رعایت ارتباط بین عبارات ناتمام، احتراز از تداخل الفاظ و معانی، نشان دادن مطالبی كه از دیگران نقل قول یا اقتباس می‌گردد و همچنین برای سهولت تعریف و توضیح در تقسیم موضوعات و نظایر آن‌ها، در زبان‌های زنده و مهم دنیا و مخصوصاً زبان‌هایی كه ریشه لاتین دارند، از علائمی استفاده می‌شود، كه طریقه به‌كار بردن آن‌ها را در زبان انگلیسی (punctuation) می‌گویند. برخی از رایج‌ترین قواعد علامت‌گذاری که با زبان‌های مهم و زنده دنیا مطابقت دارد، عبارتند از:
1. نقطه (.)؛ نقش مهم نقطه در نوشتن و جدا كردن جملات كامل از یكدیگر است. علاوه‌بر آن، وقتی به‌دنبال یك حرف بیاید، به‌معنای آنست كه آن حرف، علامت اختصاری یك كلمه است. باید دانست نباید از این علامت در پایان تیتر خبر و اجزای آن(روتیتر، سرتیتر و میان‌تیتر) استفاده كرد.
2. ویرگول (،)؛ ویرگول برای تسهیل درك نوشته است. موارد مهمی كه در به‌كار بردن ویرگول در خبرنویسی ضروری است از این قرارند:
تمایز و شمارش؛ وقتی كه در یك جمله چند اسم یا صفت یا كلمه‌های متعاطف دیگر كه دارای إسناد واحدی هستند به‌دنبال هم بیایند؛
رفع ابهام؛ در هر موردی كه پشت سر هم قرار گرفتن دو كلمه با احتمال ایجاد ابهام روبرو باشد؛
جلوگیری از اشتباه شدن؛ در مواردی كه نگذاشتن ویرگول باعث عوض شدن مفهوم جمله می‌شود.
3. نقطه ویرگول (؛)؛ نقطه ویرگول كه در عالم مطبوعات "پوئن ویرگول" هم نامیده می‌شود، برای جدا كردن جملاتی است كه به‌خودی خود دارای معنا و مفهوم كامل هستند، ولی عبارات و جملاتی كه بعد از آن‌ها می‌آید، مربوط به آن‌هاست.
4. دو نقطه (؛ موارد استفاده از آن، عبارت است از:
• قبل از نقل گفته یا نوشته دیگران؛
• قبل از ذكر یك مثال، توضیح یا یك نتیجه؛
• برای تقسیم یا تفكیك یك موضوع؛
5. گیومه («»)؛ گیومه یا نشانه نقل قول در متن خبر، در موارد زیر استفاده می‌شود:
نقل قول مستقیم؛
اسامی خاص؛ اسامی خاص نامأنوس یعنی اسم‌هایی كه خواننده با آن‌ها آشنایی كامل ندارد، باید در گیومه قرار بگیرند؛ مانند نام‌های خارجی؛
متمایز كردن یك عبارت یا كلمه؛
سلب مسئولیت؛ موقعی كه نویسنده نمی‌خواهد، مسؤولیت بخشی از نوشته‌اش را كه از منابع دیگر اقتباس كرده، به‌عهده بگیرد، آن‌را داخل گیومه می‌آورد.
6. علامت تعجب (!)؛ این علامت در پایان كلمات یا جملاتی كه حیرت، استهزاء و خوشحالی زیاد را برساند و همچنین بعد از نام یا عنوان مخاطب (معمولاً در مواردی كه خطاب با نوعی تحكّم همراه باشد)، استفاده می‌شود.
7. پرانتز ( () )؛ پرانتز یا دو كمان در اصلی‌ترین شكل خود، برای افزودن هرگونه اطلاع اضافی در وسط جمله به‌كار می‌رود.