1-تعویض کردن وظیفه برنامه ریزی توسط مدیر عالی به دیگران (بگونه ای ک مدیریت عالی درگیر نباشد)
2-درگیر شدن مدیریت عالی در مسائل جاری (روزمرگی) و عدم وقت گذاری کافی برای برنامه ریزی
3-کوتاهی در امر تدوین و تعریف اهداف به صورت واضح و روشن
4-کوتاهی در امر درگیر ساختن مدیران اجرایی مهم در فراگرد برنامه ریزی
5-عدم استفاده از برنامه ها به مثابه میار واقعی ارزیابی عملکرد مدیران و کارکنان
6-کوتاهی در امر ایجاد و تقویت جو موافق و حامی برنامه ریزی
7-مجزا پنداشتن فراگرد برنامه ریزی از سایر جنبه های فراگرد مدیریت مثلا اطلاعات و.....
8-استفاده از طرحهاو برنامه های پیچیده و انعطاف ناپذیر که مانع نوع آوری سازمان می شود
9-عدم ارزیا بی و بازنگری برنامه های بلند مدت روءسای بخشها و مدیران توسط مدیریت عالی
10-تمایل مدیریت عالی به اخذ تصمیم ها بر مبنای احساسات و بینش خود