با سلام و احترام
استاد گرانقدر جناب آقاي احمدي
خلاصه تاریخچه گزارش نویسی :

اساساً در هر نوشته، گزارش يا نگارشي بيش از هر چيز سخن از مسؤوليت و تعهد است و آدمي از آن دم كه مي‌انديشد و طرح منطقي مطالب را تهيه مي‌نمايد، تا آن زمان كه انديشه خود را به صورت نوشته و پيام به ديگري مي‌رساند، نمي‌تواند از محدوده مسؤوليت و تعهد آن نيز در چارچوب ارزش‌ها بيرون رفته و در گزينش الفاظ كه دربرگيرنده معاني هستند و به كار بردن آن‌ها در جاي مناسب، كوتاهي نمايد.
از آغاز آفرينش، گزارش‌ها به صورت‌هاي شفاهي و پس از پيدايش خط به صورت كتبي ارائه مي‌شده و مي‌توان گفت كه حدود هزار سال قبل از ميلاد تاكنون، سابقه گزارش‌نويسي وجود دارد. گزارش‌نويسي و دبيري در آغاز، كار دبيران بود و به ويژه در عصر ساسانيان، دبيري پيشه‌اي ارجمند محسوب مي‌شد و صاحبان قلم كه داراي خط و ربط و مطالعاتي بودند، بدين سمت برگزيده مي‌شدند.
بديهي است غالب گزارش‌هاي اين دوره از تاريخ، بيشتر به صورت سنگ نوشته‌ها باقي‌مانده، يا بر روي پوست حيوانات، كاسه‌ها و كوزه‌هاي گلي و سفالي نوشته مي‌شده، يا صرفاً توصيفي از منازعات و كشورگشايي‌هاي پادشاهان و دامنه سلطه و اقتدار آنان بوده، و يا جنبه مذهبي داشته‌اند. حتي، مي‌توان «اوستا» كتاب مذهبي زرتشت و اجزاي آن را نوعي گزارش تاريخي تلقي كرد. در كتب مقدس آسماني چون تورات و انجيل نيز علاوه بر احكام و دستورهاي مذهبي و اخلاقي، گزارش‌هاي مبسوط تاريخي شامل آفرينش، حكايات و قصص ديده مي‌شود.
با طلوع اسلام و گسترش سريع آن، گزارش‌ها شكل ويژه‌اي به خود گرفت و محور آن گزارش‌ها، كتاب‌الله ـ قرآن كريم ـ و سنت رسول‌الله صلي‌الله و عليه و آله و اخبار و احاديث ائمه معصومين عليهم السلام بود. اين كتاب آسماني از دسترس تحريفات و تصرفات تاريخي در امان ماند و به عنوان منبع و مأخذ گرانبهايي براي بشر باقي ماند.
جامعيت اين كتاب، مبين شيوه ظريف تركيب كلمات، عبارات، بلاغت منحصر بفرد آن و عنايت حق‌تعالي بود كه از اين رهگذر، معارفي دلپذير و آثاري بس ارجمند در همه زمينه‌هاي معارف بشري پديد آمد و درنتيجه، اين كتاب مقدس، موضوع بسياري از تأليفات و گزارش‌هاي مستند و تحليل‌هاي معتبر قرار گرفت.

جناب مشتاقی، اگر چه تاریخچه یعنی تاریخ کوتاه، اما نه اینقدر!!