باعرض سلام ، ادب و احترام
خدمت استاد ارجمند جناب آقای احمدی

•تفاوت خبرنويسي در راديو و تلويزيون و مطبوعات
بايد توجه داشت كه خبرنويسي براي راديو و تلويزيون، با خبرنويسي براي رسانه هاي نوشتاري، تفاوت هايي دارد؛ زيرا گفتارهاي راديو و تلويزيوني براي گفتن و شنيدن نوشته مي شوند و متن هاي نوشتاري براي خواندن. اين تفاوت ها را مي توان اين گونه فهرست كرد:
1. خبرهاي راديويي و تلويزيوني در يك بخش خبري، فقط يك بار پخش مي شوند و تكرار نمي شوند، در حالي كه در مطبوعات، امكان مرور دوباره خبر وجود دارد.
2. روزنامه ها مي توانند چيزهايي كه توجه همگان را جلب نمي كند، چاپ كنند. هر خواننده، حق انتخاب، پذيرش يا رد مطالب روزنامه را دارد. چنانچه او پس از خواندن عنوان و مقدمه دريابد به موضوع، علاقه اي ندارد، مي تواند بدون وقفه در عمل خواندن روزنامه، به متن ديگري بپردازد، ولي در تلويزيون، او نمي تواند از اين ستون به آن ستون و از اين صفحه به صفحه ديگر برود. او بايد اخبار را همچنان كه جريان دارد، بپذيرد.
3. امكان آرشيو خبرهاي روزنامه با هزينه كم و در نتيجه، دسترسي عموم وجود دارد، در صورتي كه آرشيو خبرهاي راديويي و تلويزيوني براي مخاطبان، امكان پذير نيست و نيازمند هزينه بسياري است.
4. خبرهاي راديويي و تلويزيوني بايد ساده و روان باشد و از لغات دشوار در آنها پرهيز شود. در صورتي كه در خبرهاي مطبوعاتي، چنانچه واژگان دشوار وجود داشته باشد، امكان مراجعه به فرهنگ لغت وجود دارد.
5. خبرهاي راديويي و تلويزيوني بايد كوتاه باشند تا درك شوند، در صورتي كه اگر خبرهاي مطبوعاتي طولاني باشند، با دوباره خواندن درك مي شوند.
6. مخاطبان راديو و تلويزيون، قشرهاي گوناگون مردم يك جامعه هستند كه ممكن است بي سواد نيز باشند، در صورتي كه مخاطبان روزنامه ها بايد سواد كافي براي مطالعه داشته باشند.
بنابراين، گفتارهاي راديويي يا تلويزيوني بايد صحت، نظم، ترتيب و ايجاز داشته باشند. متن بايد در اولين شنودن، قابل فهم باشد. اگر شنونده يا بيننده سرگردان شود، توجه او را براي دست كم چند ثانيه از دست داده ايد و اين زمان براي بي علاقگي كامل وي كافي خواهد بود.
افزون بر تمام اينها، بايد در نظر داشت كه حتي ميان نگارش براي راديو و نگارش براي تلويزيون نيز تفاوت هايي وجود دارد؛ يعني در نگارش خبر راديو بايد به نكته هاي زير توجه شود:
1. بيان توصيفي خبر: چون مخاطب، صحنه رويداد را نمي بيند، ازاين رو، گزارشگر بايد گزارش خود را نسبت به تلويزيون، با شرح بيشتري تهيه كند تا صحنه رويداد براي مخاطب تصوير شود.
2. بيان محاوره اي: مطالب خبر بايد به شيوه محاوره اي بيان شود، نه در قالب رسمي.
3. از واژگاني كه تداعي كننده محيط رويداد باشد، استفاده شود.
4. از واژگان و عبارت هايي استفاده شود كه بتوان با جلوه هاي صوتي، آنها را منتشر كرد.
5. در راديو، واژه ها و عبارت ها براي شنيدن، نوشته مي شوند، نه براي ديدن و بايد به اين مهم دقت شود.
6. بيان ساده: بيشتر در نقاط روستايي و در جاهايي كه امكان دسترسي به برق نيز وجود ندارد، از راديو بهره گرفته مي شود. ازاين رو، بايد تلاش شود تا خبر راديو با عبارت هاي ساده و قابل فهم گزارش شود.
بايد گفت نگارش خبر تلويزيون كه رسانه ديداري است، افزون بر مهارت هايي كه پيش تر بيان شد، به مهارت هاي ديگري نيز نياز دارد كه عبارتند از:
1. موجز بودن: خبر تلويزيون، مجموعه اي از صداها و تصويرهايي است كه مخاطب آنها را مي بيند يا مي شنود. ازاين رو، كمتر نياز به بيان دارد و متن آن بايد كوتاه باشد.
2. پرهيز از مواردي كه در تصوير گوياست، مگر آنكه قصد تأكيد بر آن وجود داشته باشد.
3. تطابق متن و تصوير: ميان مطالب متن خبر و تصاوير آن بايد تطابق وجود داشته باشد.
4. مطالبي كه براي ديدن نوشته مي شوند، به دقت فراوان نياز دارند تا موجب دوگانگي در ادراك نزد مخاطب نشوند. بايد ميان مطالب و تصوير، هماهنگي كامل وجود داشته باش

باتشکر