سه اثر کمال‌الملک و شاگردانش
ایران و جهان
بازگشت كمال الملك پس از 70 سال
- توضیحات
- منتشر شده در دوشنبه, 30 -3443 03:25
- نوشته شده توسط محمدعلي رايدپور
- بازدید: 6776
سه اثر کمال‌الملک و شاگردانش این روزها برگ‌هایی از تاریخ هنر ایران با حضور آثار چهره همیشه‌جذاب نقاشی یعنی کمال‌الملک و شاگردان معروفش علی‌محمد حیدریان و علی رخساز و قدمایی نظیر صنیع‌الملک، جباربیک و... در نگارخانه شکوه روی دیوار است. این نمایشگاه با عنوان «سیری در بخشی از هنر نوین ایران» با نمایشگاه‌گردانی بهنوش فروتن با ارائه ٤١ اثر برپا شده که ارائه 3 تابلوی دیده‌نشده از کمال‌الملک و هنرمندان جریانساز آن روزگاران توجه‌برانگیز شده است. 3 اثر کمال‌الملک شامل یک پرتره از مردی با سیبل‌هایی سپید و بسیار بلند و 2 اثر منظره‌نگارانه است که هر دو دشتی سرسبز را بازتاب می‌دهند؛ در یکی‌شان در کنش نقاشانه کمال‌الملک شعاع‌های بلند آفتابی طلایی و درخشان بر دشت پهن است که نشان دادن این شعاع‌های نورانی شاید رفتاری سوررئال تلقی شود. نکته مهم دیگر اینکه معمولا کمال‌الملک را نقاش پرتره‌ساز می‌خوانند و نمایش تابلوهای طبیعت‌گرایانه از وی جالب است. در نگاهی به این نمایشگاه بیننده با این واقعیت روبه‌رو می‌شود که نسل نخست موج نوین نقاشی ایران نگاهی کنجکاوانه به زندگی پیرامونی خود داشته و آنچه می‌دیده بهترین موضوع برای نقاشی می‌دانسته است؛ این «گاهی» شانه کشیدن مهربانانه مادری بر سر دختر خردسالش (اثر رخساز) و گاهی یک ظرف اشتهابرانگیز بشقاب برنج و مرغ و پارچ دوغ را شامل می‌شود. نمایشگاه تا چهارم بهمن‌ماه دایر است.
گیاهان از انسان خبر می‌دهند
استعاره‌هایی که هنرمندان به‌کار می‌برند از جذابیت‌های عالم هنر است و مخاطب را به زاویه نگاه‌هایی تازه دعوت می‌کند که ممکن است تا به حال از این دریچه آنها را ندیده باشد. سایه‌های عدن نقاشی‌های تازه آزاده رزاق‌دوست است که از یک هفته پیش در نگارخانه اثر روی دیوار رفته و یکی از این استعاره‌ها را با خود دارد. او در این آثار گیاهانی تک‌افتاده و تنها را به تصویر کشیده که در برخی از بوم‌ها رنگ و رو باخته و کمرنگ و بیرنگ شده‌اند؛ گیاهانی که این سال‌ها بیش از همیشه در خانه‌های ما حضور دارند و چه بسا به‌عنوان گیاهان آپارتمانی از اجزای زندگی‌مان شده‌اند. هنرمند به واسطه این گیاهان از تنهایی و رنگ‌باختگی انسان معاصر می‌گوید و آدمی را همنشین گیاهانی می‌بیند که در خلق و خو شبیه یکدیگر شده‌اند. انگشت اشاره او به یک پدیده فرامرزی است. او با در‌هم آمیختن فیگور گیاهان و انتزاعی که جزو ویژگی‌های نقاشی‌هایش شده تلاش می‌کند این بیان استعاره‌ای را نقاشانه بازگوید. شره‌های رنگی و درهم‌آمیخته شدن این آثار تا دوم بهمن روی دیوار اثر خواهد بود.