چکیده:
نويسنده مقاله ضمن اعتقاد به مشرب خاص عرفاني ـ فلسفي در غزل‌هاي سعدي، اين غزليات را برآمده از عشق مي‌داند و معتقد است كه حالات ويژه عاشق و معشوق در اين غزليات به نيكي به تصوير كشيده شده است آن هم به زباني سعديانه، شاعرانه و دل‌انگيز. در ادامه نويسنده مقاله يكي از غزل‌هاي سعدي را با مطلع «همه عمر سر ندارم سر از اين خمار مستي» از اين زاويه ديد مورد بررسي قرار مي‌دهد.
كليد واژه: غزل سعدي، عرفان، عشق.