در ورزش جودو، محیط کل تشک ها 14 در 14 متر می باشد و فاصله انتهای تشک قرمز از انتهای تشک 3 متر است. تشک قرمز (تاتامی) دارای ابعاد 8 در 8 متر است که جنس آن از اسفنج فشرده با روکش پلاستیک نرم می باشد. محیط مسابقه تشکیل می شود از 18 عدد تشک 1x2 به رنگ سبز (محوطه اصلی) و 14 عدد تشک 1x2 به رنگ قرمز (محوطه خطر) و 66 تشک سبز رنگ هم، محوطه ایمنی را تشکیل می دهند.
تعداد داوران: هر مسابقه جودو زیر نظر 3 داور انجام می شود که 2 داور در کنار یک داور در وسط تشک قرار دارند. همچنین یک منشی و یک وقت نگهدار، داوران را در امر قضاوت یاری می کنند. صدور رأی به این شکل است که داورهای کنار، نظرشان را در مورد فن اجرا شده می دهند که چه امتیازی به آن تعلق می گیرد و در نهایت داور وسط با توجه به نظرات داورها نظر نهایی را اعلام می کند.
ادای احترام: ادای احترام به دو صورت انجام می شود: ایستاده و نشسته.
او که می: شیوه های زمین خوردن در جودو را «او که می» می گویند.
کومی کاتا: گرفتن گارد در جودو «کومی کاتا» نام دارد.
تای ساباکی: تغییر جهت دادن و تغییر وضعیت دادن جودوکار، با حفظ تعادل کامل «تای ساباکی» نامیده می شود.
رانه وازا: فعالیت جودوکاران را در حالت غیر ایستاده گویند.
http://www.sportworld.parsiblog.com/Archive/%D8%AC%D9%88%D8%AF%D9%88/