اثربخشی و کارآیی
اثربخشی و کارآیی به آنچه که انجام می دهیم و اینکه چگونه انجام می دهیم مربوط می شود. اثربخشی دستیابی به هدف را در برمی گیرد، یا به عبارتی انجام موفقیت آمیز فعالیت ها در دستیابی به اهداف. مثلاً اگر هدف یک شرکت خودروسازي، تولید یک میلیون خودرو و یا افزایش ده درصدي سود در یک دوره زمانی مشخص باشد؛ در پایان این دوره نسبت میزان تولید به هدف یک میلیون خودرو و یا نسبت سود حاصله به سود مورد
انتظار؛ معرف میزان اثربخشی در سازمان مزبور است.
کارآیی به حداقل رساندن هزینه هاي منابع در انجام فعالیت ها است. مثلاً اگر از نهاده هاي معینی بازده بیشتري به دست آوریم کارآیی را افزایش داده ایم. مدیران با منابع ورودي (سرمایه، افراد و تجهیزات ) که کمیاب هستند سروکار دارند، لذا آنها به استفاده کارآ از این منابع، توجه بیشتري دارند. به عنوان نمونه در یک شرکت تولیدي اگر معیاري براي سنجش کارآیی باشد؛ مؤسسه در صورتی کارآ ،« تعداد کارکنان » به « تعداد محصول تولیدي » شاخص است که وضعیت بهتري نسبت به مؤسسات مشابه داشته باشد. اثربخشی و کارآیی هر چند متفاوت هستند ولی مرتبطند. اگر کارآیی را نادیده بگیریم دستیابی به اثربخشی آسانتر خواهد بود . در مثال بالا اگر براي مؤسسه تولیدي کارآیی مطرح نباشد، مؤسسه می تواند با یک هزینه بالا به هدف خود برسد. بسیاري از سازمانهاي دولتی در کشور ما، اثربخشی دارند اما فاقد کارآیی هستند؛ زیرا به اهداف خود می رسند ولی با هزینه گزاف. با درست انجام دادن کارهاي غلط می توان بدون اثربخشی، کارآیی داشت. مؤسسه مزبور می تواند با کاهش کیفیت محصولات، هزینه هاي خود را کاهش دهد، اما با کاهش کیفیت، استقبال از این مؤسسه پایین می آید و در نتیجه از اثربخشی کاسته می شود. سازمان می تواند اثربخش و کارآ باشد و یا فاقد اثربخشی و کارآیی باشد. مدیریت ضعیف اغلب، ناشی از عدم اثربخشی و عدم کارآیی یا اثربخشی حاصل از عدم کارآیی است

سطوح مدیریت
افراد سازمانی به دو طبقه تقسیم می شوند: اول کارکنان عملیاتی( 1) که مستقیماً شغل و یا وظیفه اي برعهده دارند اما مسؤلیتی براي نظارت بر کار دیگران ندارند ؛ مانند کارگران خط تولید کارخانه. در مقابل مدیران
: مسؤولیت هدایت فعالیتهاي دیگران را برعهده دارند. مدیران معمولاً به سه طبقه تقسیم می شوند
-1 مدیران عملیاتی: مسؤولیت هدایت فعالیتهاي روزانه کارکنان عملیاتی را بر عهده دارند . در پایین ترین سطح مدیریت سازمان قرار دارند؛ مانند مدیر اداره آموزش دانشکده یا سرکارگر در خط تولید.
-2 مدیران میانی: مسؤل تبدیل اهداف تعیین شده از سوي مدیران ارشد به جزئیات خاص هستند تا مدیران عملیاتی بتوانند آنها را اجرا کنند. مانند رئیس دانشکده، رئیس یک پروژه.
-3 مدیران ارشد: در رأس سازمان و یا نزدیک به رأس قرار دارند و مسؤل تصمیم گیري درباره مسیر سازمان و سیاستهایی هستند که بر همه اعضاي سازمان اثر می گذارد؛ مانند رئیس یک دانشگاه یا مدیرعامل کارخانه.