خوش آمديد,
مهمان
|
|
تعالي موضوع تحقيق: تلويزيون استاد راهنما : جناب آقاي مداحي دانشجويان: فريده توفيقيان، طاهره حميدي فر و سيما زارع دانشگاه علمي و كاربردي واحد13 خرداد 1394 آشنایی با تاریخچه تلویزیون در ایران نخستین فرستنده تلویزیونی تاریخ ایران ساعت پنج بعد از ظهر جمعه یازدهم مهرماه سال 1337 آغاز به کار كرد. در دهه 30 هجری شمسی، وقتی دولت وقت سرگرم تدارک زمینه و طرحریزی برای ایجاد تلویزیون بود «حبیبالله ثابت پاسال» از بخش خصوصی پیشدستی کرد و پیشنهاد تاسیس یک ایستگاه فرستنده تلویزیونی را ارائه داد. از آنجا که پاسال از اعتماد دربار برخوردار بود، با پیشنهاد او موافقت شد و مجلس شورای ملی در تیرماه سال 1337 مادهای با چهار تبصره مصوب كرد که به موجب آن اجازه داده میشد یک فرستنده تلویزیونی زیر پوشش وزارت پست و تلگراف و تلفن در تهران ایجاد شود. این فرستنده تا پنج سال از پرداخت مالیات معاف بود و تمامی برنامههای آن از مقررات اداره کل انتشارات پیروی میکرد. نخستین فرستنده تلویزیونی ایران ساعت پنج بعد از ظهر جمعه یازدهم مهرماه 1337 اولین برنامه خود را پخش کرد. این فرستنده که "تلویزیون ایران" نامیده میشد، ابتدا هر روز از شش بعد از ظهر تا 10 شب برنامه داشت. تلویزیون ایران به صورت خصوصی اداره میشد و متکی به درآمد خود از آگهیهای تجارتی و تبلیغاتی بود. این سازمان پس از یک سال فعالیت برنامههای روزانه خود را در تهران به پنج ساعت افزایش داد و در سال 1340 فرستنده دیگری در آبادان و یک فرستنده تقویتی در اهواز تاسیس کرد. رونق کار تلویزیون ایران تصمیم حکومت را در تاسیس یک شبکه تلویزیونی سراسری قطعیتر کرد. بنابراین در سال 1343 یک گروه فرانسوی از سوی سازمان برنامه و بودجه مامور بررسی و طراحی یک مرکز تلویزیونی شد. سرانجام پس از تصویب طرح ایجاد "تلویزیون ملی ایران"، یک ایستگاه کوچک به وجود آمد و با امکاناتی ساده پخش برنامههای آزمایشی را از سال 1345 آغاز کرد. امکانات فنی تلویزیون در آن زمان به یک استودیو، سه دوربین و دو دستگاه ضبط مغناطیسی محدود میشد و از آنجا که فرستنده تلویزیون ایران با سیستم 525 خطی آمریکایی کار میکرد و سیستم تلویزیون ملی 625 خطی اروپایی بود، تلویزیون ملی با نصب یک فرستنده دو کیلو واتی با سیستم 525 خطی بر بالای ساختمان هتل هیلتون، امکان استفاده از این شبکه را برای همه دارندگان تلویزیون با سیستمهای مختلف، امکانپذیر کرد. مدتی کمتر از دو سال از تاسیس تلویزیون ملی نمیگذشت که در 17 مرداد 1347 نخستین مرکز شهرستانی تلویزیون ملی در ارومیه گشایش یافت و چندی بعد مرکز تلویزیونی بندرعباس به کار افتاد. مراکز تلویزیونی به تدریج یکی بعد از دیگری در شهرهای مختلف شروع به فعالیت کردند و پیامهای سیاسی، فرهنگی و تفریحی را طبق ماموریتهایی که برنامهریزان حکومت تعیین کرده بودند، به قشرهای وسیعتری از مردم رساندند. از آغاز شکلگیری تلویزیون عده زیادی از فیلمسازان به علت امکانات مالی بیشتری که تلویزیون در اختیار سازندگان و تهیهکنندگان قرار میداد جذب آن شدند. در نتیجه تلویزیون به صورت یکی از مراکز مهم فیلمسازی در بخش دولتی درآمد و تعداد زیادی فیلم داستانی و مستند از جمله مستند خبری (که درصد بیشتری را نسبت به دیگر انواع فیلمها داشت) و سریالهای گوناگون در آن ساخته شد، به گونهای که حاصل کار فیلمسازان تلویزیونی تا قبل از انقلاب نزدیک به هزار فیلم کوتاه و بلند بود. در ایران از همان سالهای اولیه کار تلویزیون سریالسازی نیز پا گرفت. "امیرارسلان نامدار" از نخستین سریالهای ایرانی است که از تلویزیون ملی پخش شد. تلویزیون ملی ایران در سالهای پس از انقلاب اسلامی با تغییر نام به سیمای جمهوری اسلامی ایران در قالب دو شبکه برنامههای خود را پی گرفت. در سالهای آغازین پس از انقلاب بیشترین زمان برنامههای سیما به مستندهای سیاسی تبلیغاتی و اخبار سراسری اختصاص داشت. مستندهایی از پروندههای سیاسی عوامل رژیم سابق، عوامل گروهکهای منافقین، مجاهدین و اعترافات آنها از آن جمله بود. به تناسب وضع بحرانی جامعه پس از انقلاب و به تبع آن آغاز جنگ ایران و عراق این روند به سوی فیلمهای مستند از جنگ و جبهه تغییر مسیر داد و تا سالها بعد این روند همچنان ادامه داشت. برنامههایی مانند "روایت فتح" محصول این دوران هستند. در این سالها مجموعههای نمایشی و داستانی چون "سلطان و شبان" به کارگردانی داریوش فرهنگ، "سربداران" به کارگردانی محمدعلی نجفی، "هزاردستان" به کارگردانی علی حاتمی، "کوچک جنگلی" به کارگردانی داریوش بحرانی و بهروز افخمی و ... ساخته شدند. در کنار این مجموعه های تاریخی، از مجموعههای داستانی-اجتماعی آن روزگار باید به مجموعه "آینه" اشاره کرد. مجموعهای که در قالبی نمایشی كه به دو روی سکه زندگی خانوادههای مختلف میپرداخت. در دهه هفتاد بود که از انحصار شبکه یک و دو بیرون آمد و با تأسیس شبکه سه سیما با رویکردی به جوانان و ورزش عرصه های جدیدی را در جذب مخاطب آزمود. در واقع از همین مقطع زمانی بود که با آزاد شدن ویدئو، رونق سینما، فیلمهای ویدئویی و بعدها سی.دی و دی.وی.دی، فرصت انتخاب برای مخاطبان بیشتر شد. با تأسیس شبکه پنجم با عنوان شبکه تهران و اختصاص یک شبکه استانی به استانهای کشور، توجه به مناسبات درون گروهی شهرستانها و استانها در دستور برنامهسازان قرار گرفت. تأسیس شبکه چهار با شعار پرداختن به برنامههای علمی، فرهنگی و هنری فاخر ایران و جهان و نهایتاً شبکه خبر همگی در راستای سیاستهای جدید برای تأمین گونههای مختلف سلایق مخاطب مفهوم پیدا کرد. نخستين فرستنده ي تلويزيوني در مهر ماه سال 1337 توسط بخش خصوصي در ايران افتتاح شد. پوشش اين فرستنده در حدود 120 كيلومتر و قدرت آن 200كيلو وات بود. در شهريور 1338 فرستنده ي ديگري توسط همین بخش خصوصی در آبادان افتتاح شد. تلويزيون ايران از روز چهارم آبان 1345 كار خود را به طور آزمايشي آغاز و از اول فروردين 1346 كار خود را شروع کرد این شبکه با روزی سه ساعت و با کمک دو فرستنده با قدرت 12 کیلووات و توانست 5/2 میلیون نفر از جمعیت تهران را زیر پوشش خود قرار دهد. تلویزیون کار خود را با 188 نفر آغاز کرد. کمبود نیروی انسانی متخصص، این سازمان را بر آن داشت تا برای تربیت کادر ماهر، دوره هایی را برگزار کند. همزمان با این دوره ها فکر برنامه ریزی برای تشکیل یک مدرسه تخصصی قوت گرفت و در سال 1347 ش، مدرسه عالی تلویزیون و سینما با ظرفیت 48 دانشجو (24 نفر برای امور فنی و 24 نفر برای تولید) رسما کار خود را آغاز کرد. در مرداد سال 1347 تلويزيون آذربايجان (مركز ارومیه) و چهارم آبان همان سال تلويزيون خليج فارس (مركز بندرعباس) آغاز به كار كردند. از اول سال 1348 استفاده از فرستنده ي تلويزيون به وسيله ي نصب دستگاه هاي رله در اصفهان عملي گرديد. در چهارم آبان همين سال تلويزيون فارس (مركز شيراز) كار آزمايشي خود را شروع نمود. (اين فرستنده روز 27 آبان 1349 رسما افتتاح گرديد). روز 18 ارديبهشت سال 1349 تلويزيون گيلان (مركز رشت) و روز چهارم آبان همان سال تلويزيون كرمانشاه برنامه هاي خود را آغاز كردند و در همين روز با استفاده از مركز مخابراتي اسدآباد و نصب دستگاه هاي رله، اهالي همدان نيز توانستند از برنامه هاي تلويزيون تهران استفاده كنند. فرستنده هاي خليج فارس (مركز خوزستان) از 12 آبان 1349 و تلويزيون آذربايجان (مركز تبريز) از اول سال 1350 كار خود را آغاز نمودند. صدا و سیما در دوران انقلاب با شروع انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) سیاست دولت در برابر تلویزیون تغییر کرد .کنترل شدید بر برنامه های پخش شده و سانسور در اوج خود قرار گرفتند. از مهم ترین اتفاقات در این دوران اعتصاب مدیران و کارکنان صدا وسیما بعد از روی کار آمدن شریف امامی و کشتار 17 شهریور سال 1357 بود و این اقدام کمک بسیاری در بیداری مردم برای دست یابی به پیروزی در انقلاب بود. در روز 13 آبان همان سال فیلم برداران خبری تلویزیون توانستند با استفاده از فرمان لغو سانسور در تلویزیون، از جریان درگیری خونین ماموران حکومت نظامی با دانشجویان دانشگاه تهران، فیلم خبری موثری تهیه و پخش کنند. نمایش این فیلم که آغاز گر اخبار بدون سانسور تلویزیون بود، به شدت بر افکار عمومی تاثیر گذاشت. روزنامه ها این فیلم را در نوع خود یک جسارت حرفه ای همراه با مهارت نامیدند و آن را دقیق ترین گزارش و سند حادثه دانشگاه معرفی کردند. فردای آن روز تلویزیون به اشغال نظامیان در آمد وتا 21 بهمن 57 این اشغال ادامه داشت. در این مدت تولیدات تلویزیون متوقف شد و فقط برنامه های تکراری پخش می شد. در این دوران تلویزیون هم از طرف بزرگان دینی تحریم شد. نهضت اسلامي ملت ايران به رهبري حضرت امام خميني (ره) در سال 1357 ش . مراحل اوج گيري را طي كرد و در بهمن ماه همان سال به پيروزي رسيد. پخش مستقيم مراسم بازگشت حضرت امام خميني (ره) از پاريس به ميهن اسلامي از تلويزيون در روز دوازدهم بهمن 1357 ش. نقطه عطفي از حضور نيروهاي وفادار به امام خميني و نهضت اسلامي در راديو و تلويزيون و رويدادهاي استثنايي در عملكرد اين سازمان بود. پخش اين مراسم، متأسفانه در پي هجوم عوامل ساواك به استوديوي پخش تلويزيون، ناتمام ماند. پس از بازگشت پيروزمندانه امام خميني به ايران، ميزان پخش اخبار و رويدادهاي مربوط به انقلاب اسلامي از راديو و تلويزيون افزايش يافت و حتي گروهي از كاركنان بخشهاي فني اين سازمان اقدام به تأسيس يك كانال تلويزيوني اختصاصي در تهران با برد و پوشش محدود كردند كه ضمن پخش اخبار و گزارشهاي مربوط به حركت انقلابي و اسلامي مردم، صحنه هاي ديدار اقشار مختلف مردم با حضرت امام را نيز پخش مي كرد. تجهيزات و لوازم پخش اين كانال تلويزيوني در مجاورت محل اقامت رهبر انقلاب اسلامي قرار داشت. در روز بيست و دوم بهمن سال 1357 ش. كه انقلاب اسلامي به پيروزي رسيد، سازمان راديو تلويزيون، از نخستين پايگاههايي بود كه بدست نيروهاي پرتوان انقلاب افتاد. رهبر كبير انقلاب، در نخستين روزهاي پس از پيروزي انقلاب، رادیو و تلویزیون را يك دانشگاه عمومي ناميدند و همين عنوان، بار سنگيني از مسئوليت و تلاش را بر دوش مديران و كاركنان صداوسيماي جمهوري اسلامي ايران گذارد. سیمای جمهوری اسلامی ایران سر انجام با پیروزی انقلاب اسلامی توليد و پخش برنامه هاي تلويزيوني در سالهاي پس از پيروزي انقلاب رشد چشمگيري پیدا کرد. در سال 1357 دو شبكه تلويزيوني اول و دوم فعاليت داشتند. همانگونه که گفته شد در سالهاي پيش از انقلاب اسلامي، مراكز تلويزيوني شهرستانها به ترتيب در اروميه (1347)، بندرعباس (1347)، اصفهان (1347)، فارس (1348)، گيلان (1349)، مازندران (1349)، كرمانشاه (1349)، و تبريز (1350) آغاز به كار كرده بودند؛ به طوري كه در سال 1357شمسی پانزده مركز تلويزيوني در شهرستانها فعاليت داشتند. ولی اكنون، شبكه های سراسري در كنار شبكه های استاني مشغول توليد و پخش برنامه میباشند و در همه مراكز استانها و چند شهرستان، مراكز تلويزيوني فعاليت گسترده ای دارند. در اواخر دهه 70 ودر اوایل دهه80 بخشی از خط مشئ های صدا وسیما تغییر کرد که مهم ترین این تغییرات عبارتند از : 1- افزایش کانال های استانی به طوری که اکثر استان ها دارای شبکه مستقل برای خود هستند . 2- افزایش کانالهای تلویزیون مانند شبکه قرآن ، شبکه آموزش و... 3- خرید و دوبله بسیاری از فیلم های به روز دنیا با مضامین متفاوت 4- افزایش برنامههای تحلیل خبری وبه طورکلی دگرگونی درنحوه ارائه اخباردرکلیه کانالهای تلویزیون 5- تخصصی شدن شبکه های رادیویی و تلویزیونی. اکنون شبکه های سیمای جمهوری اسلامی ایران به شرح زیر میباشند: شبكه اول سيما: با رويكرد عمومي و پاسخگويي به نياز عمومي مردم شبكه دوم سيما: با رويكرد علمي، فرهنگي شبكه سوم سيما: ويژة قشر جوان جامعه با تأكيد بر ورزش شبكه چهارم سيما: ويژة فرهيختگان جامعه شبكه تهران: ويژه شهروندان و مسائل ويژه استان تهران شبكه جام جم: ويژة ايرانيان و فارسي زبانان خارج از كشور؛ شامل شبکه های: جام جم 1، جام جم 2، جام جم3 شبكه پيام: تلتکس Teletex شبکه قرآن و معارف: ندای توحید شبکه خبر: ویژه اخبار روزانه شبکه العالم: ویژه برنامه های برون مرزی شبکه سحر: ویژه برنامه های برون مرزی شبکه آموزش: برنامه هاي آموزش تاريخچه تلويزيون منشا تلویزیون امروزی را ميتوان به زمان گذشته و کشف خاصیت هدایت نوری ماده سلنیم توسط ویلوگبی اسمیت در سال 1873 و اختراع دیسک اسکن توسط پاول نیپکوو در سال 1884 نسبت داد. همه سيستمهای عملی و کاربردی تلویزیون از این اصل بنیادی اسکن یک تصویر برای تولید سيگنالها پیروی ميکنند. این نمایش تصویری سپس به وسیلهای ارسال ميشود که برخلاف عمل اسکن عمل ميکند. دستگاه پایانی، تلویزیون است که با توجه به تواناييهای چشم انسان تصویر یکسان و مناسبی تهیه و نمایش ميدهد. تکنیکهای الکترومکانیکی قبل از جنگ جهانی دوم توسط چارلز فرانسیس جنکینسوجان لوگی بایرد توسعه داده شد. بایرد اولین سیستم تلویزیون را با قابلیت نمایش تصاویر ارسال شده با سیستم ساده خروجی (سیاه و سفید) در 26 ژانویه سال 1926 در آزمایشگاهی در لندن تولید کرد. به علاوه بایرد اولین پخش تلویزیون رنگی را در 3 ژوئیه سال 1928 ارائه کرد. تلویزیون کاملا الکترونیکی تا حد زیادی حاصل اختراعات فیلو تیلور فرانسورد، ولادیمیر تسورایکین و دیگران برای تهیه و تولید سیستم توزیع انبوه و گسترده برنامههای تلویزیونی بوده است. فرانسورد اولین تلویزیون تماما الکترونیکی برای نمایش عمومی را در انستیتوی فرانکلین، فیلادلفیا در 25 ماه اوت سال 1934 عرضه داشت. پخش منظم برنامهها اولین بار قبل از جنگ جهانی دوم در ایالات متحده آمریکا انجام شد و به دنبال آن در بریتانیای کبیر، آلمان، فرانسه و اتحاد جماهیر شوروی نیز پخش تلویزیونی شروع شد. اجزای یک سیستم تلویزیون اجزای یک سیستم تلویزیون ساده عبارتند از: یک منبع تصویر- این منبع ميتواند یک دوربین ویدئويي حرفهای برای عکسبرداری زنده و ارسال فیلم باشد. یک فرستنده که یک یا چند سیگنال تلویزیونی را با اطلاعات تصویر و صدا ارسال ميکند. یک گیرنده (تلویزیون) که سيگنالهای تصویر و صدا را دوباره از پخش تلویزیونی بازیابی ميکند. یک وسیله نمایشگر که سيگنالهای الکتریکی را به نور مرئی تبدیل ميکند. یک وسیله صوتی که سيگنالهای الکتریکی را به امواج صدا تبدیل ميکند که همراه تصویر پخش ميشوند. سيستمهای کاربردی تلویزیون شامل تجهیزاتی برای انتخاب منابع مختلف تصویر، مخلوط و ترکیب کردن تصاویر از چندین منبع به صورت یک تصویر، درج سيگنالهای ویدئویی از قبل ضبط شده، همزمان کردن سيگنالهای منابع مختلف و تولید تصویر مستقیم با کامپیوتر برای منظورهایی مانند معرفی اطلاعات ایستگاه پخش ميباشد. ارسال ميتواند از طریق هوا و توسط فرستندههای زمینی، از طریق كابلهای فلزی یا نوری یا توسط رادیو با ماهواره صورت گیرد. ممکن است در هر جایی به صورت زنجیرهوار سيستمهای دیجیتال تعبیه شوند تا امکان کیفیت بهتر ارسال تصاویر را فراهم سازند، پهنای باند ارسال را کاهش دهند افکتهای مخصوص اضافه کنند و امنیت و حفظ اطلاعات ارسال شده را جهت جلوگیری از دریافت آنها توسط کسانی که در این سرويسها ثبتنام نکردهاند، فراهم کنند. مقدمه تلویزیون یک ابزار مخابراتی برای ارسال و دریافت عکسهای متحرک و صدا از یک فاصله دور می باشد. این لغت به تمام بخشهای تلویزیون ، برنامههای تلویزیون و پخش آنها اشاره میکند. کلمه تلویزیون یک کلمه دو قسمتی است که از زبان یونانی و لاتین میآید. تل در یونانی به معنای دور در حالی که ویزیون که از زبان لاتین ویزیو میآید به معنای دیدن یا بینایی میباشد. پیشرفت تکنولوژی را میتوانیم به دو قسمت تقسیم کنیم: اول پیشرفت و توسعه وابسته به مسائل مکانیکی و الکترونیکی و دیگری که به الکترونیک وابسته بود. تمام تلویزیونهای مدرن از قسمت دوم هستند، ولی این غیر ممکن است که بدون کشفیات و بینش از سیستمهای مکانیکی بتوانیم سر در بیاوریم. تلویزیون الکترومکانیکی پول گوتلیپ نیپ کوو به اولین تلویزیون الکترومکانیکی در سال 1884م امتیاز داد. مردم بر این عقیدهاند که او هرگز نتوانست نمونه اصلی را طراحی کند. تا سال 1907م که نمونه اصلی آن بطور آزمایشی طراحی شد. در سال 1907 - 1910م ، بوریس روسینگ و دانش آموزش ولادیمیر زوریکین یک سیستم تلویزیونی را نشان داد که از یک جستجوگر آینهای مکانیکی در نمایشگر و لیوب براون الکترونیکی در دریافت کننده استفاده میکردند. روسینگ در مدت انقلاب بولشویک 1917م ناپدید شد، ولی زوریکین بعدا برای RAC کار میکرد تا یک تلویزیون الکترونیکی بسازد، طراحی آن نتیجتا حق انحصاری و امتیاز را توسط فیلوتیلورفرنس فورس به او دادند. یک تلویزیون مشابه نیمه مکانیکی برای اولین بار در لندن نشان داده شد، در فوریه 1924 توسط ژان لوجی بیرد با تصویر فلیکس گربه و تصویر متحرک بیرد در 30 اکتبر 1925م ، نشان داده شد. سیستم بیرد نتیجتا توسط شرکت BBC دوباره باز سازی شد. تلویزیون الکترونیکی با وجود اینکه نیپ کوف، روسینگ ، بیرد خیلی خارق العاده بود. قسمت کمی از تکنولوژی آنها در تلویزیون امروزی کاربرد داشت. در سال 1934، تمام سیستمهای تلویزیونی الکترو مکانیکی دیگر خارج از مد شده بود. کمپل سوینتون یک نامه به مجله طبیعت در 18 ژوئن 1908م نوشت که در آن استفاده از اشعه کاتدی در تلویزیون الکتریکی که توسط کارل فردیناند براون اختراع شده بود را شرح داد. او نظریه داد که از پرتو الکترون هم در دوربین و هم در دریافت کننده استفاده شود، که میتواند بصورت الکترونیکی بچرخد و تصاویر متحرک تولید کند. او سخنرانی در رابطه با موضوعی در سال 1911م داشت و یک نمودار را نشان داد که هیچ کس ، حتی سوینتون ، نتوانست طرح او را بفهمد، سیستم او هیچ وقت ساخته نشد. سیستم تمام الکترونیک اولین بار توسط فیلو تیلور فرانس وورس در پائیز سال 1927م نمایش داده شد. فرانس وورس مزرعه مورمون پسری از ایداهو ، او اولین بار در سن14 سالگی این سیستم را در نظر داشت. اولین ایده را با معلم شیمی دبیرستانش بحث میکرد، کسی که فکر میکرد که آن بدون دلیل کار نمیکند (فرانس وورس بعدا به معلمش ثابت کرد ژاستین تال من که یک کلید بر روی اختراعش قرار داد). او به دنبال ایده خود در آکادمی جوانان بریگهام (جدیدا دانشگاه جوانان بریگهام) بود. در سن 21 سالگی ، او یک سیستم کاربر را در لابراتوار شخصی اش در سان فرانسیسکو نشان داد. تمام تلویزیونهای امروزی بطور مستقیم از طراحی او پیروی میکنند. ولادیمیر زوریکین بخاطر اختراع مفیدش ایکونوسکوپ در سال 1923 و اختراع کینسکوپ در سال 1929به عنوان پدر تلویزیون الکترونیکی شناخته میشود. طراحی او جزء اولینهایی بود که سیستم تلویزیون را نشان میداد. کار قبلی او با روسینگ بر روی تلویزیون الکترو مکانیکی به او آموخت که چگونه یک سیستم تولید کنند، ولی ادعای او و (RCA) که این اختراع اصلی آنها بود به سه دلیل بیهوده به حساب میآید: 1. امتیاز 1923 زوریکین یک طرح ناتمام را نشان داد، نا توان در کاری که میخواست انجام دهد (تا سال 1923 طول کشید تا زوریکین توانست طرح کاری خود را کسب کند(. 2. درخواست نامه امتیاز سال 1923 تا سال 1938 قبول نشد و بطور جدی مورد قبول واقع نشده بود. 3. دادگاه دریافت که RCA امیتاز طرح تلویزیونی که توسط فیلو تیلور فرانس وورس داده شد را نقض کرد. اختلاف در این بود که آیا اولین بار فرانس وورس بود یا زوریکین که تلویزیون امروزه را اختراع کرد. بعضی از اینها ادعا دارند وقتی که فرانس وورس برای اولین بار می خواست آن را بسازد، این RCA بود که اولین بار به خرید و فروش تلویزیون میپرداخت و کارمندان RCA بودند که تاریخ اختراع تلویزیون را نوشتند. با این وجود فرانس وورس جنگ قانونی در برابر این مسئلهرابرد، او هرگزقادرنبودتا سرمایهگذاری تمام وکامل روی اختراعش بکند. پخش کردن برنامه از تلویزیون اولین فاصله زیاد پخش تلویزیون عمومی که از واشنگتن DC به نیویورک پخش شد، در 7 آوریل 1927 پیدار شد. تصویرهای پخش شده در مورد مسائل بازرگانی بود. هربرت هوور اولین سرویس مشابه WGY بود، شنکتدی، نیویورک در 11 می 1928 افتتاح شد. اولین نمایش تلویزیون انگلیسی مردی با گل در دهانش بود، که در ژوئیه 1930م پخش شد. ایستگاه CBS در نیویورک اولین برنامههای منظم خود را در هفت روز هفته در ایالات متحده پخش میکرد. در 21 ژوئیه 1931م اولین پخش جیمز جی. واکر ، کیت اسمیت و جورج گرش وین اولین تلویزیون تمام الکترونیکی در لوس آنجلس شروع به کار کرد. CA توسط پخش دن لی. تاریخ شروع آنها از 23 دسامبر 1931م در W6XA0 که بعدا KTSL شد. اصولا تجهیزات مکانیکی استفاده شد، ولی در ژوئن 1936 سرویس 300 خطه تمام الکترونیکی راه اندازی شد. در سال 1932 برنامه BBC راه اندزی شد که از سیستم 30 خط استفاده میکرد، این پخشها تا 11 دسامبر 1935ادامه داشت. در 21 نوامبر 1936، BBC شروع به پخش سیستم دو طرفه نمود. شش ماه بعد ، انجمن شهر بیان کرد که تصویر الکترونیکی EMI مارکونی ، برترین تصویر گرفته شده است و آنها را یک نمونه استاندارد انتخاب کردند. این سرویس به عنوان اولین سرویس تلویزیون عمومی منظم و با محدودیت بالای جهانی نامگذاری شد. از وقتی که سرویس تلویزیونی منظم به صورت استاندارد 180 خطی در آلمان پخش شده است، خسارات جنگ جهانی دوم باعث شد تا اختلالاتی در سرویس بوجود آید. نمایشهای تلویزیونی فقط از محل الکساندرا 1946 پخش شد. اولین پخش تلویزیونی منظم در کانادا از سال 1952شروع شد، دقیقا از وقتی که CBS دو ایستگاه در فضا تأسیس نمود. یکی در مونترال ، کبک در 6 سپتامبر و دیگری در تورنتو ، اونتاریو در دو روز بعد راه اندازی شد. اولین پخش زنده تلویزیونی اولین پخش زنده تلویزیونی (سراسری) یا قارهای در سان فرانسیسکو ، کالیفرنیا از کنفرانس عهد نامه صلح ژاپن در 4 سپتامبر، 1995 انجام شد. در سال 1958، شرکت CBC برنامه تلویزیونی وسیعی را در جهان کامل نموده از سیدنی، نووآ اسکویتا به ویکتوریا ، کلمبیای انگلیس. برنامه در تلویزیون پخش شد. ایستگاههای تلویزیونی در ابتدا پخش خشکی زمینی تنها راهی بود که تلویزیون پخش میشد. زیرا قدرت پخش محدود بود، نظم دولت بصورت معمولی بود. در آمریکا نمایندگی ارتباطات فدرال از ایستگاه اجازه پخش تبلیغات را گرفت. ولی شامل این بود که تعهد در قبال سرویس برنامه عمومی به عنوان یکی از نیازمندیهای گرفتن جواز میباشد. در مقایسه ، پادشاهی متحده یک برنامه مختلفی را انتخاب کرد، قیمت یا نرخی را برای صاحبان برای جواز تلویزیون وضع میکند که هر شخصی هر برنامهای را میخواهد دریافت کند. برای تأسیس BBC که به عنوان بخشی از مجوز سلطنتی بود سرویس عمومی داشتند. تولید کابل و ماهوارهها به عنوان وسایل پخش در سال 1970 تاجران را بر این داشت تا کانال هایی را برای مخاطبان تأسیس کنند، به عنوان HBO و یا مثل پخش آسمان انگلیسی. نتیجتا هر کشوری در جهان حداقل یک کانال تلویزیونی تولید کرده است. تلویزیون در تمام جهان رشد کرده است، تمام کشورها را قادر میسازد تا پخشهایی از فرهنگ و جامعه را به دیگران نشان بدهند. در اواخر سال 1980 در تمام خانهها در ایالات متحده حداقل یک تلویزیون وجود داشت. برطبق میانگین آمار ، مردم آمریکا در هر روز 4 ساعت برنامه تلویزیونی نگاه میکنند. و 3/2 مردم آمریکا بیشتر خبرها را از تلویزیون دریافت میکنند و بقیه تمام اخبار خود را از تلویزیون دریافت میکنند. استانداردهای تلویزیون • تلویزیون زمینی « خشکی» • تلویزیون ماهوارهای • تلویزیون کابلی • سیستم پخش چند کانالی چند منظوره نسبت جنبه یا بعد تلویزیون تمامی این سیستمهای اولیه تلویزیونی دارای یک نسبت بعد از 4:3 که برای تناسب (0) نسبت آکادمی انتخاب شده از فیلمهای سینمایی استفاده میشد، این نسبت کافی بود تا در اطراف مشاهده شود. تیوب اشعه کاتد CRT همه آنها میتوانند تولید کنند که به ساخت تکنولوژی روز میپرداخت (تکنولوژی CRT امروزی مجوز ساخت تیوبهای عریض را داد. سطح صاف که بسیار شهرت پیدا کرده است دیگر محدودیتهای نسبت بعد را ندارد). در سال 1950 استودیوهای فیلم با سطح عریض و مسطح دارای چند بعد مثل سینما بودند که در تلاش بودند تا محصولاتشان را از تلویزیون پخش کنند. با وجود اینکه این یک وسیله غلط انداز بود، اما بسیاری از مردم می گفتند که این در واقع یک ضرر است فرض کنید که یک چیزی را نشان میدهند و آنها در واقع یک منظره باز و گسترده هستند، سطح پهن امروزه هنوز مورد استفاده قرار میگیرد. برای استفاده از DTV به عنوان یک فرصت برای تعویض فرمت تصویر استاندارد تلویزیون از بعد قدیمی (1.33:1) 4:3 به بعد جدید (1.78:1) 16:9 استفاده شد. این حرکت سیستم تلویزیون برای نزدیکتر شدن نسبت بعدی جدید فیلم سطح پهن توانا ساخت، که آمار را از 1.85:1 به 2.35.1 رساند. فرمت 16:9 اولین برای DVD سطح پهن انجام شد. DVD دو را برای صفحه پهن فراهم میکند و اولین و بهترین آن فرمت آنامورفیک صفحه پهن میباشد. این فرمت شباهت زیادی به این تکنیک دارد که برای تنظیم فیلم صفحه پهن استفاده می شد1.33:1 و فیلم 35mm. تصویر وقتی ضبط می شود به صورت افقی و تختی له می شود، و وقتی فیلم برمی گردد دوباره به حالت اول خود بر میگردد. سیستم HDTV ATSC آمریکا از فرمت صفحه پهن مستقیم استفاده میکند، تصویر بصورت له و باز نمیشود. هیچ دلیل تکنیکی نیست که چرا پخش تلویزیون دیجیتال از تغییر نسبت بعد استفاده میکند، در هر حال بیان این تغییرات برای بیان دلایل بکار میرود. مغایرت نسبت بعد یا وجوه نمایش تصویری اصلی صفحه پهن بر روی صفحه تلویزیون متداول ، مشکلات وسیع را نشان میدهد. در فرمت جعبه نامه با نوارهای مشکی در پائین و بالای صفحه، با قسمتی از تصویر که زده میشود، معمولا صفحههای زیادی راست و چپ تصویر بریده میشود ( یا در پن کردن و اسکن کردن قسمتها توسط اپراتور انتخاب میشوند). توافق مشترک پرتاب کردن یا خلق کردن اجسام در بعد 14:9 و بعضی تصاویر را در هر دو طرف صفحه برای 4:3 از دست میدهد و بعضی از تصاویر در بالا و پائین صفحه برای 16:9. انبساط و افزایش افقی و خطی در بعضی موقعیتها فوایدی دارد که چندین مردم مختلف یک تصویر یا یک سیستم را میبینند، که این تصحیح برای تماشای ضلع مورب و مایل میباشد. مباحث مرتبط با عنوان • آنتن VHF و UHF • اصول دستگاه فرستنده و گیرنده • امواج الکترومغناطسیس • تصویر متحرک • دستگاه تلویزیون • لامپ تصویر • ماهواره منبع : مهر |
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
|