در دیپلماسی پشت درهای بسته نه مردم و نه رسانه ها از محتوای مذاکرات مطلع نمی شوند. ولی دردیپلماسی مخفی این امکان وجود دارد که یک خبرنگار در نقش دیپلمات ظاهر شود. به ایفای نقش بپردازد. هر کدام از این مدل ها در شرایط خاصی مورد استفاده قرار می گیرند. برای مثال چگونگی برقراری روابط میان امریکا و چین کمونیست و همچنین روابط میان رژیم صهیونیستی با مصر از نوع دیپلماسی مخفی بود یا بحران موشکی کوبا و مذاکرات مربوط به آن در قالب دیپلماسی پشت دهای بسته تعریف می شود. دلیل این که چرا سیاستمداران و مقامات سیاسی، دیپلماسی مخفی را ترجیح می دهند. واضح است زیرا در صورت شکست در مذاکرات، مساله مخفی باقی می ماند و رسوایی بدنبال نخواهد داشت. در صورتی که مذاکرات علنی شکست و ناکامی منجر به عواقب و خیمی برای سیاستمداران خواهد داشت و تبعات آن می تواند باعث سرنگونی یک دولت شود. لازم به ذکر است این ادبیات مربوط به دنیای غرب است و در کشور ما رسانه و دیپلمات در یک راستا و با یک هدف کار می کنند، بنابراین می توانند در سایه همدلی و همکاری به اهداف مشترک خود دست یابند.

دیپلماسی مخفی همانطور که در قبل به آن اشاره شد رایج ترین نوع دیپلماسی بوده و کاربرد آن بیشتر در شرایط مخفی بوده است.زمان و مکان و به طریق اولی محتوای مذاکره نیز از عامه مردم و حتی سیاستمداران مخفی بوده و مردم تنها از نتایج آن وطبعات آن مطلع می شوند.

دیپلماسی پشت درهای بسته زمانی استفاده می شود که سیاستمداران فضای امنی را برای مذاکره در اختیار نداشته و به محض خارج شدن از دفتر کار یا منزل، توجه خبرنگاران را به خود جلب می کنند. در این نوع دیپلماسی زمان و مکان مذاکرات و شرکت کنندگان معلوم است ولی زمانی که مذاکرات شروع می شود سکوت و سانسور ماجرا را احاطه می کند و هیچ خبری از محتوای مذاکرات بیرون نمی آید.ماجرای کمپ دیوید مثال خوبی از این نوع است.

اطلاعات بسیار مفید واموزنده بودند..خیلی دوست داشتم که این مطلب در کلاس عنوان می شد زیرا قابلیت بحث وگفتگوی زیادی را در برداشت