نهصد و اندی سال از هجرت «سرور کاینات و مفخر موجودات و رحمت عالمیان و صفوت آدمیان و تتمه دور زمان محمد المصطفی صلی الله علیه وآله » (1) سپری می شد . اردبیل، سرای فرهیختگان و دار مؤمنان، به سان پیری غنوده بر دامان کوهساران فرازمند سر بر سپهر لاجوردی ساییده، انتظار برآمدن خورشید گیتی فروز از جانب قاف مشرق نشین را می کشید، غافل از اینکه خورشید سیرت پر فروغ و تابناکی از خاک پاکش می رفت تا با طلوع خویش جهان تشیع را به انوار زرنگار خویش بیاراید

تشکر ذکر منبع......