خوش آمديد,
مهمان
|
|
مدتي پيش، در المپيك سياتل ، 9 ورزشكار دو و ميداني كه هركدام گرفتار نوعي عقب ماندگي جسمي يا روحي بودند ، بر روي خط شروع مسابقه دو 100 متر ايستادند، مسابقه با صداي شليك تفنگ، شروع شد.هيچكس ، آنچنان دونده نبود، اما هر نفر ميخواست كه در مسابقه شركت كند و برنده شود. آنها در رديفهاي سه تايي شروع به دويدن كردند ، پسري پايش لغزيد ، چند معلق زد و به زمين افتاد، و شروع به گريه كرد. هشت نفر ديگر صداي گريه او را شنيدند. حركت خود را كند كرده و از پشت سر به او نگاه كردند...
ايستادند و به عقب برگشتند... همگي... دختري كه دچار سندرم دان (ناتواني ذهني) بود كنارش نشست ، او را بغل كرد و پرسيد "بهتر شدي ؟" پس از آن هر 9 نفر دوشادوش يكديگر تا خط پايان گام برداشتند. تمام جمعيت روي پا ايستاده و كف زدند. اين تشويقها مدت زيادي طول كشيد. شاهدان اين ماجرا، هنوز هم در باره اين موضوع صحبت ميكنند. چرا؟ زيرا از اعماق درونمان ميدانيم كه در زندگي چيزي مهمتر از برنده شدن خودمان وجود دارد . مهمترين چيز در زندگي، كمك به سايرين براي برنده شدن است.حتي اگر به قيمت آهسته تر رفتن و تغيير در نتيجه مسابقه اي باشد كه ما در آن شركت داريم. اگراين پيام را با عزيزانمان درميان بگذاريم ، شايد موفق شويم تا قلبمان را تغيير دهيم، شايد هم قلب شخص ديگري را، ... ” شعله يك شمع با افروختن شمع ديگري خاموش نميشود" |
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
|
|
آدمـ هـا کـه " عــوض " می شـونـد ...
از " سـلام " و " شـب بـخیـر " گـفتـنشان مـی شود ایـن را فـهمیـد ! از " حـرف هـا " و " نـگاه هـا " از گـودال هـای ِ عـمیـقی کـه بیـن ِ تــو و خـودشان می کـنـند و تـویـش را پُــر از دلیـل مـی کُنـند ...* |
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
كاربر(ان) زير تشكر كردند: راضیه سلیمی
|
|
مطلبتون بسیار زیبا بود
باشد که در همه حال دوشا دوش هم قرار داشته باشیم |
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
|
|
ماجرای قشنگی بود امیدوارم بتونیم خیلی جاها ازش اسفتاده کنیم
|
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
|