English
چهارشنبه, 29 فروردين 1403

 


انجمن
امور علمی،فرهنگی و اجتماعی دانشگاه
بسیج دانشجویی
خانه دوستان
دین و اندیشه
جزء نوزدهم قرآن کریم برای روز 19 ماه مبارک رمضان

موضوع: جزء نوزدهم قرآن کریم برای روز 19 ماه مبارک رمضان

جزء نوزدهم قرآن کریم برای روز 19 ماه مبارک رمضان 9 سال 9 ماه ago #95281

سوره الفرقان









به نام خداوند رحمتگر مهربان





بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

بزرگ [و خجسته] است كسى كه بر بنده خود فرقان [=كتاب جداسازنده حق از باطل] را نازل فرمود تا براى جهانيان هشداردهنده‏اى باشد ( ۱)





تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا ﴿ ۱ ﴾

همان كس كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست و فرزندى اختيار نكرده و براى او شريكى در فرمانروايى نبوده است و هر چيزى را آفريده و بدان گونه كه درخور آن بوده اندازه‏گيرى كرده است ( ۲)





الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيرًا ﴿ ۲ ﴾

و به جاى او خدايانى براى خود گرفته‏اند كه چيزى را خلق نمى‏كنند و خود خلق شده‏اند و براى خود نه زيانى را در اختيار دارند و نه سودى را و نه مرگى را در اختيار دارند و نه حياتى و نه رستاخيزى را ( ۳)





وَاتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً لَّا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ وَلَا يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُورًا ﴿ ۳ ﴾

و كسانى كه كفر ورزيدند گفتند اين [كتاب] جز دروغى كه آن را بربافته [چيزى] نيست و گروهى ديگر او را بر آن يارى كرده‏اند و قطعا [با چنين نسبتى] ظلم و بهتانى به پيش آوردند ( ۴)





وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا إِفْكٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جَاؤُوا ظُلْمًا وَزُورًا ﴿ ۴ ﴾

و گفتند افسانه‏هاى پيشينيان است كه آنها را براى خود نوشته و صبح و شام بر او املا مى‏شود ( ۵)





وَقَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَأَصِيلًا ﴿ ۵ ﴾

بگو آن را كسى نازل ساخته است كه راز نهانها را در آسمانها و زمين مى‏داند و هموست كه همواره آمرزنده مهربان است ( ۶)





قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿ ۶ ﴾

و گفتند اين چه پيامبرى است كه غذا مى‏خورد و در بازارها راه مى‏رود چرا فرشته‏اى به سوى او نازل نشده تا همراه وى هشداردهنده باشد ( ۷)





وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ يَأْكُلُ الطَّعَامَ وَيَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيرًا ﴿ ۷ ﴾

يا گنجى به طرف او افكنده نشده يا باغى ندارد كه از [بار و ب ر] آن بخورد و ستمكاران گفتند جز مردى افسون‏شده را دنبال نمى‏كنيد ( ۸)





أَوْ يُلْقَى إِلَيْهِ كَنزٌ أَوْ تَكُونُ لَهُ جَنَّةٌ يَأْكُلُ مِنْهَا وَقَالَ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا ﴿ ۸ ﴾

بنگر چگونه براى تو مثلها زدند و گمراه شدند در نتيجه نمى‏توانند راهى بيابند ( ۹)





انظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا ﴿ ۹ ﴾

بزرگ [و خجسته] است كسى كه اگر بخواهد بهتر از اين را براى تو قرار مى‏دهد باغهايى كه جويبارها از زير [درختان] آن روان خواهد بود و براى تو كاخها پديد مى‏آورد ( ۱۰)





تَبَارَكَ الَّذِي إِن شَاء جَعَلَ لَكَ خَيْرًا مِّن ذَلِكَ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَيَجْعَل لَّكَ قُصُورًا ﴿ ۱۰ ﴾

[نه] بلكه [آنها] رستاخيز را دروغ خواندند و براى هر كس كه رستاخيز را دروغ خواند آتش سوزان آماده كرده‏ايم ( ۱۱)





بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَأَعْتَدْنَا لِمَن كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيرًا ﴿ ۱۱ ﴾

چون [دوزخ] از فاصله‏اى دور آنان را ببيند خشم و خروشى از آن مى‏شنوند ( ۱۲)





إِذَا رَأَتْهُم مِّن مَّكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا ﴿ ۱۲ ﴾

و چون آنان را در تنگنايى از آن به زنجير كشيده بيندازند آنجاست كه مرگ [خود] را مى‏خواهند ( ۱۳)





وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنِينَ دَعَوْا هُنَالِكَ ثُبُورًا ﴿ ۱۳ ﴾

امروز يك بار هلاك [خود] را مخواهيد و بسيار هلاك [خود] را بخواهيد ( ۱۴)





لَا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا كَثِيرًا ﴿ ۱۴ ﴾

بگو آيا اين [عقوبت] بهتر است‏يا بهشت جاويدان كه به پرهيزگاران وعده داده شده است كه پاداش و سرانجام آنان است ( ۱۵)





قُلْ أَذَلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ كَانَتْ لَهُمْ جَزَاء وَمَصِيرًا ﴿ ۱۵ ﴾

جاودانه هر چه بخواهند در آنجا دارند پروردگار تو مسؤول [تحقق] اين وعده است ( ۱۶)





لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاؤُونَ خَالِدِينَ كَانَ عَلَى رَبِّكَ وَعْدًا مَسْؤُولًا ﴿ ۱۶ ﴾

و روزى كه آنان را با آنچه به جاى خدا مى‏پرستند محشور مى‏كند پس مى‏فرمايد آيا شما اين بندگان مرا به بيراهه كشانديد يا خود گمراه شدند ( ۱۷)





وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَؤُلَاء أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ ﴿ ۱۷ ﴾

مى‏گويند منزهى تو ما را نسزد كه جز تو دوستى براى خود بگيريم ولى تو آنان و پدرانشان را برخوردار كردى تا [آنجا كه] ياد [تو] را فراموش كردند و گروهى هلاك‏شده بودند ( ۱۸)





قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاء وَلَكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا ﴿ ۱۸ ﴾

قطعا [خدايانتان] در آنچه مى‏گفتيد شما را تكذيب كردند در نتيجه نه مى‏توانيد [عذاب را از خود] دفع كنيد و نه [خود را] يارى نماييد و هر كس از شما شرك ورزد عذابى سهمگين به او مى‏چشانيم ( ۱۹)





فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًا وَمَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا ﴿ ۱۹ ﴾

و پيش از تو پيامبران [خود] را نفرستاديم جز اينكه آنان [نيز] غذا مى‏خوردند و در بازارها راه مى‏رفتند و برخى از شما را براى برخى ديگر [وسيله] آزمايش قرار داديم آيا شكيبايى مى‏كنيد و پروردگار تو همواره بيناست ( ۲۰)





وَما أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا ﴿ ۲۰ ﴾

و كسانى كه به لقاى ما اميد ندارند گفتند چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند يا پروردگارمان را نمى‏بينيم قطعا در مورد خود تكبر ورزيدند و سخت‏سركشى كردند ( ۲۱)





وَقَالَ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءنَا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْمَلَائِكَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا ﴿ ۲۱ ﴾

روزى كه فرشتگان را ببينند آن روز براى گناهكاران بشارتى نيست و مى‏گويند دور و ممنوع [آيد از رحمت‏خدا] ( ۲۲)





يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلَائِكَةَ لَا بُشْرَى يَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِينَ وَيَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿ ۲۲ ﴾

و به هر گونه كارى كه كرده‏اند مى‏پردازيم و آن را [چون] گ ردى پراكنده مى‏سازيم ( ۲۳)





وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاء مَّنثُورًا ﴿ ۲۳ ﴾

آن روز جايگاه اهل بهشت بهتر و استراحتگاهشان نيكوتر است ( ۲۴)





أَصْحَابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُّسْتَقَرًّا وَأَحْسَنُ مَقِيلًا ﴿ ۲۴ ﴾

و روزى كه آسمان با ابرى سپيد از هم مى‏شكافد و فرشتگان نزول يابند ( ۲۵)





وَيَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاء بِالْغَمَامِ وَنُزِّلَ الْمَلَائِكَةُ تَنزِيلًا ﴿ ۲۵ ﴾

آن روز فرمانروايى بحق از آن [خداى] رحمان است و روزى است كه بر كافران بسى دشوار است ( ۲۶)





الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَنِ وَكَانَ يَوْمًا عَلَى الْكَافِرِينَ عَسِيرًا ﴿ ۲۶ ﴾

و روزى است كه ستمكار دستهاى خود را مى‏گزد [و] مى‏گويد اى كاش با پيامبر راهى برمى‏گرفتم ( ۲۷)





وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا ﴿ ۲۷ ﴾

اى واى كاش فلانى را دوست [خود] نگرفته بودم ( ۲۸)





يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا ﴿ ۲۸ ﴾

او [بود كه] مرا به گمراهى كشانيد پس از آنكه قرآن به من رسيده بود و شيطان همواره فروگذارنده انسان است ( ۲۹)





لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءنِي وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا ﴿ ۲۹ ﴾

و پيامبر [خدا] گفت پروردگارا قوم من اين قرآن را رها كردند ( ۳۰)





وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ﴿ ۳۰ ﴾

و اين گونه براى هر پيامبرى دشمنى از گناهكاران قرار داديم و همين بس كه پروردگارت راهبر و ياور توست ( ۳۱)





وَكَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِينَ وَكَفَى بِرَبِّكَ هَادِيًا وَنَصِيرًا ﴿ ۳۱ ﴾

و كسانى كه كافر شدند گفتند چرا قرآن يكجا بر او نازل نشده است اين گونه [ما آن را به تدريج نازل كرديم] تا قلبت را به وسيله آن استوار گردانيم و آن را به آرامى [بر تو] خوانديم ( ۳۲)





وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً كَذَلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَكَ وَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِيلًا ﴿ ۳۲ ﴾

و براى تو مثلى نياوردند مگر آنكه [ما] حق را با نيكوترين بيان براى تو آورديم ( ۳۳)





وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا ﴿ ۳۳ ﴾

كسانى كه به رو درافتاده به سوى جهنم رانده مى‏شوند آنان بدترين جاى و گم‏ترين راه را دارند ( ۳۴)





الَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَلَى وُجُوهِهِمْ إِلَى جَهَنَّمَ أُوْلَئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضَلُّ سَبِيلًا ﴿ ۳۴ ﴾

و به يقين [ما] به موسى كتاب [آسمانى] عطا كرديم و برادرش هارون را همراه او دستيار[ش] گردانيديم ( ۳۵)





وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِيرًا ﴿ ۳۵ ﴾

پس گفتيم هر دو به سوى قومى كه نشانه‏هاى ما را به دروغ گرفتند برويد پس [ما] آنان را به سختى هلاك نموديم ( ۳۶)





فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِيرًا ﴿ ۳۶ ﴾

و قوم نوح را آنگاه كه پيامبران [خدا] را تكذيب كردند غرقشان ساختيم و آنان را براى [همه] مردم عبرتى گردانيديم و براى ستمكاران عذابى پر درد آماده كرده‏ايم ( ۳۷)





وَقَوْمَ نُوحٍ لَّمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿ ۳۷ ﴾

و [نيز] عاديان و ثموديان و اصحاب رس و نسلهاى بسيارى ميان اين [جماعتها] را [هلاك كرديم] ( ۳۸)





وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَيْنَ ذَلِكَ كَثِيرًا ﴿ ۳۸ ﴾

و براى همه آنان مثلها زديم و همه را زير و ز ب ر كرديم ( ۳۹)





وَكُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ وَكُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيرًا ﴿ ۳۹ ﴾

و قطعا بر شهرى كه باران بلا بر آن بارانده شد گذشته‏اند مگر آن را نديده‏اند [چرا] ولى اميد به زنده‏شدن ندارند ( ۴۰)





وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا ﴿ ۴۰ ﴾

و چون تو را ببينند جز به ريشخندت نگيرند [كه] آيا اين همان كسى است كه خدا او را به رسالت فرستاده است ( ۴۱)





وَإِذَا رَأَوْكَ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا ﴿ ۴۱ ﴾

چيزى نمانده بود كه ما را از خدايانمان اگر بر آن ايستادگى نمى‏كرديم منحرف كند و هنگامى كه عذاب را مى‏بينند به زودى خواهند دانست چه كسى گمراه‏تر است ( ۴۲)





إِن كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَن صَبَرْنَا عَلَيْهَا وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا ﴿ ۴۲ ﴾

آيا آن كس كه هواى [نفس] خود را معبود خويش گرفته است ديدى آيا [مى‏توانى] ضامن او باشى ( ۴۳)





أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا ﴿ ۴۳ ﴾

يا گمان دارى كه بيشترشان مى‏شنوند يا مى‏انديشند آنان جز مانند ستوران نيستند بلكه گمراه‏ترند ( ۴۴)





أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُونَ أَوْ يَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا ﴿ ۴۴ ﴾

آيا نديده‏اى كه پروردگارت چگونه سايه را گسترده است و اگر مى‏خواست آن را ساكن قرار مى‏داد آنگاه خورشيد را بر آن دليل گردانيديم ( ۴۵)





أَلَمْ تَرَ إِلَى رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاء لَجَعَلَهُ سَاكِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلًا ﴿ ۴۵ ﴾

سپس آن [سايه] را اندك اندك به سوى خود بازمى‏گيريم ( ۴۶)





ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَيْنَا قَبْضًا يَسِيرًا ﴿ ۴۶ ﴾

و اوست كسى كه شب را براى شما پوششى قرار داد و خواب را [مايه] آرامشى و روز را زمان برخاستن [شما] گردانيد ( ۴۷)





وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا ﴿ ۴۷ ﴾

و اوست آن كس كه بادها را نويدى پيشاپيش رحمت‏خويش [=باران] فرستاد و از آسمان آبى پاك فرود آورديم ( ۴۸)





وَهُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا ﴿ ۴۸ ﴾

تا به وسيله آن سرزمينى پژمرده را زنده گردانيم و آن را به آنچه خلق كرده‏ايم از دامها و انسانهاى بسيار بنوشانيم ( ۴۹)





لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا وَنُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِيَّ كَثِيرًا ﴿ ۴۹ ﴾

و قطعا آن [پند] را ميان آنان گوناگون ساختيم تا توجه پيدا كنند و[لى ] بيشتر مردم جز ناسپاسى نخواستند ( ۵۰)





وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَيْنَهُمْ لِيَذَّكَّرُوا فَأَبَى أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا ﴿ ۵۰ ﴾

و اگر مى‏خواستيم قطعا در هر شهرى هشداردهنده‏اى برمى‏انگيختيم ( ۵۱)





وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ نَذِيرًا ﴿ ۵۱ ﴾

پس از كافران اطاعت مكن و با [الهام گرفتن از] قرآن با آنان به جهادى بزرگ بپرداز ( ۵۲)





فَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَجَاهِدْهُم بِهِ جِهَادًا كَبِيرًا ﴿ ۵۲ ﴾

و اوست كسى كه دو دريا را موج‏زنان به سوى هم روان كرد اين يكى شيرين [و] گوارا و آن يكى شور [و] تلخ است و ميان آن دو مانع و حريمى استوار قرار داد ( ۵۳)





وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿ ۵۳ ﴾

و اوست كسى كه از آب بشرى آفريد و او را [داراى خويشاوندى] نسبى و دامادى قرار داد و پروردگار تو همواره تواناست ( ۵۴)





وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاء بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا ﴿ ۵۴ ﴾

و غير از خدا چيزى را مى‏پرستند كه نه سودشان مى‏دهد و نه زيانشان مى‏رساند و كافر همواره در برابر پروردگار خود همپشت [شيطان] است ( ۵۵)





وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنفَعُهُمْ وَلَا يَضُرُّهُمْ وَكَانَ الْكَافِرُ عَلَى رَبِّهِ ظَهِيرًا ﴿ ۵۵ ﴾

و تو را جز بشارتگر و بيم‏دهنده نفرستاديم ( ۵۶)





وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا ﴿ ۵۶ ﴾

بگو بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏كنم جز اينكه هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پيش] گيرد ( ۵۷)





قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاء أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا ﴿ ۵۷ ﴾

و بر آن زنده كه نمى‏ميرد توكل كن و به ستايش او تسبيح گوى و همين بس كه او به گناهان بندگانش آگاه است ( ۵۸)





وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَكَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا ﴿ ۵۸ ﴾

همان كسى كه آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است در شش روز آفريد آنگاه بر عرش استيلا يافت رحمتگر عام [اوست] در باره وى از خبره‏اى بپرس [كه مى‏داند] ( ۵۹)





الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِيرًا ﴿ ۵۹ ﴾

و چون به آنان گفته شود [خداى] رحمان را سجده كنيد مى‏گويند رحمان چيست آيا براى چيزى كه ما را [بدان] فرمان مى‏دهى سجده كنيم و بر رميدنشان مى‏افزايد ( ۶۰)





وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ﴿ ۶۰ ﴾

[فرخنده و] بزرگوار است آن كسى كه در آسمان برجهايى نهاد و در آن چراغ و ماهى نوربخش قرار داد ( ۶۱)





تَبَارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّمَاء بُرُوجًا وَجَعَلَ فِيهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُّنِيرًا ﴿ ۶۱ ﴾

و اوست كسى كه براى هر كس كه بخواهد عبرت گيرد يا بخواهد سپاسگزارى نمايد شب و روز را جانشين يكديگر گردانيد ( ۶۲)





وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن يَذَّكَّرَ أَوْ أَرَادَ شُكُورًا ﴿ ۶۲ ﴾

و بندگان خداى رحمان كسانى‏اند كه روى زمين به نرمى گام برمى‏دارند و چون نادانان ايشان را طرف خطاب قرار دهند به ملايمت پاسخ مى‏دهند ( ۶۳)





وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا ﴿ ۶۳ ﴾

و آنانند كه در حال سجده يا ايستاده شب را به روز مى‏آورند ( ۶۴)





وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا ﴿ ۶۴ ﴾

و كسانى‏اند كه مى‏گويند پروردگارا عذاب جهنم را از ما بازگردان كه عذابش سخت و دايمى است ( ۶۵)





وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا ﴿ ۶۵ ﴾

و در حقيقت آن بد قرارگاه و جايگاهى است ( ۶۶)





إِنَّهَا سَاءتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿ ۶۶ ﴾

و كسانى‏اند كه چون انفاق كنند نه ولخرجى مى‏كنند و نه تنگ مى‏گيرند و ميان اين دو [روش] حد وسط را برمى‏گزينند ( ۶۷)





وَالَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا ﴿ ۶۷ ﴾

و كسانى‏اند كه با خدا معبودى ديگر نمى‏خوانند و كسى را كه خدا [خونش را] حرام كرده است جز به حق نمى‏كشند و زنا نمى‏كنند و هر كس اينها را انجام دهد سزايش را ريافت‏خواهد كرد ( ۶۸)





وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَامًا ﴿ ۶۸ ﴾

براى او در روز قيامت عذاب دو چندان مى‏شود و پيوسته در آن خوار مى‏ماند ( ۶۹)





يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا ﴿ ۶۹ ﴾

مگر كسى كه توبه كند و ايمان آورد و كار شايسته كند پس خداوند بديهايشان را به نيكيها تبديل مى‏كند و خدا همواره آمرزنده مهربان است ( ۷۰)





إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿ ۷۰ ﴾

و هر كس توبه كند و كار شايسته انجام دهد در حقيقت به سوى خدا بازمى‏گردد ( ۷۱)





وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا ﴿ ۷۱ ﴾

و كسانى‏اند كه گواهى دروغ نمى‏دهند و چون بر لغو بگذرند با بزرگوارى مى‏گذرند ( ۷۲)





وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا ﴿ ۷۲ ﴾

و كسانى‏اند كه چون به آيات پروردگارشان تذكر داده شوند كر و كور روى آن نمى‏افتند ( ۷۳)





وَالَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهَا صُمًّا وَعُمْيَانًا ﴿ ۷۳ ﴾

و كسانى‏اند كه مى‏گويند پروردگارا به ما از همسران و فرزندانمان آن ده كه مايه روشنى چشمان [ما] باشد و ما را پيشواى پرهيزگاران گردان ( ۷۴)





وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا ﴿ ۷۴ ﴾

اينانند كه به پاس آنكه صبر كردند غرفه[هاى بهشت را] پاداش خواهند يافت و در آنجا با سلام و درود مواجه خواهند شد ( ۷۵)





أُوْلَئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَامًا ﴿ ۷۵ ﴾

در آنجا جاودانه خواهند ماند چه خوش قرارگاه و مقامى ( ۷۶)





خَالِدِينَ فِيهَا حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿ ۷۶ ﴾

بگو اگر دعاى شما نباشد پروردگارم هيچ اعتنايى به شما نمى‏كند در حقيقت‏شما به تكذيب پرداخته‏ايد و به زودى [عذاب بر شما] لازم خواهد شد ( ۷۷)





قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًا ﴿ ۷۷ ﴾





سوره الشعرا











به نام خداوند رحمتگر مهربان





بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

طا سين ميم ( ۱)





طسم ﴿ ۱ ﴾

اين است آيه‏هاى كتاب روشنگر ( ۲)





تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿ ۲ ﴾

شايد تو از اينكه [مشركان] ايمان نمى‏آورند جان خود را تباه سازى ( ۳)





لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ﴿ ۳ ﴾

اگر بخواهيم معجزه‏اى از آسمان بر آنان فرود مى‏آوريم تا در برابر آن گردنهايشان خاضع گردد ( ۴)





إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ ﴿ ۴ ﴾

و هيچ تذكر جديدى از سوى [خداى] رحمان برايشان نيامد جز اينكه همواره از آن روى برمى‏تافتند ( ۵)





وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ ﴿ ۵ ﴾

[آنان] در حقيقت به تكذيب پرداختند و به زودى خبر آنچه كه بدان ريشخند مى كردند بديشان خواهد رسيد ( ۶)





فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون ﴿ ۶ ﴾

مگر در زمين ننگريسته‏اند كه چه قدر در آن از هر گونه جفتهاى زيبا رويانيده‏ايم ( ۷)





أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ ﴿ ۷ ﴾

قطعا در اين [هنرنمايى] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان‏آورنده نيستند ( ۸)





إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿ ۸ ﴾

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است ( ۹)





وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿ ۹ ﴾

و [ياد كن] هنگامى را كه پروردگارت موسى را ندا درداد كه به سوى قوم ستمكار برو ( ۱۰)





وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿ ۱۰ ﴾

قوم فرعون آيا پروا ندارند ( ۱۱)





قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ ﴿ ۱۱ ﴾

گفت پروردگارا مى‏ترسم مرا تكذيب كنند ( ۱۲)





قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ ﴿ ۱۲ ﴾

و سينه‏ام تنگ مى‏گردد و زبانم باز نمى‏شود پس به سوى هارون بفرست ( ۱۳)





وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ ﴿ ۱۳ ﴾

و [از طرفى] آنان بر [گردن] من خونى دارند و مى‏ترسم مرا بكشند ( ۱۴)





وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ ﴿ ۱۴ ﴾

فرمود نه چنين نيست نشانه‏هاى ما را [براى آنان] بب ريد كه ما با شما شنونده‏ايم ( ۱۵)





قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ ﴿ ۱۵ ﴾

پس به سوى فرعون برويد و بگوييد ما پيامبر پروردگار جهانيانيم ( ۱۶)





فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۱۶ ﴾

فرزندان اسرائيل را با ما بفرست ( ۱۷)





أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿ ۱۷ ﴾

[فرعون] گفت آيا تو را از كودكى در ميان خود نپرورديم و ساليانى چند از عمرت را پيش ما نماندى ( ۱۸)





قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ ﴿ ۱۸ ﴾

و [سرانجام] كار خود را كردى و تو از ناسپاسانى ( ۱۹)





وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿ ۱۹ ﴾

گفت آن را هنگامى مرتكب شدم كه از گمراهان بودم ( ۲۰)





قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ ﴿ ۲۰ ﴾

و چون از شما ترسيدم از شما گريختم تا پروردگارم به من دانش بخشيد و مرا از پيامبران قرار داد ( ۲۱)





فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿ ۲۱ ﴾

و [آيا] اينكه فرزندان اسرائيل را بنده [خود] ساخته‏اى نعمتى است كه منتش را بر من مى‏نهى ( ۲۲)





وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿ ۲۲ ﴾

فرعون گفت و پروردگار جهانيان چيست ( ۲۳)





قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۲۳ ﴾

گفت پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است‏اگر اهل يقين باشيد ( ۲۴)





قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ ﴿ ۲۴ ﴾

[فرعون] به كسانى كه پيرامونش بودند گفت آيا نمى‏شنويد ( ۲۵)





قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ ﴿ ۲۵ ﴾

[موسى دوباره] گفت پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شما ( ۲۶)





قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿ ۲۶ ﴾

[فرعون] گفت واقعا اين پيامبرى كه به سوى شما فرستاده شده سخت ديوانه است ( ۲۷)





قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ ﴿ ۲۷ ﴾

[موسى] گفت پروردگار خاور و باختر و آنچه ميان آن دو است‏اگر تعقل كنيد ( ۲۸)





قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ ﴿ ۲۸ ﴾

[فرعون] گفت اگر خدايى غير از من اختيار كنى قطعا تو را از [جمله] زندانيان خواهم ساخت ( ۲۹)





قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ ﴿ ۲۹ ﴾

گفت گر چه براى تو چيزى آشكار بياورم ( ۳۰)





قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ ﴿ ۳۰ ﴾

گفت اگر راست مى‏گويى آن را بياور ( ۳۱)





قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿ ۳۱ ﴾

پس عصاى خود بيفكند و بناگاه آن اژدرى نمايان شد ( ۳۲)





فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ ﴿ ۳۲ ﴾

و دستش را بيرون كشيد و بناگاه آن براى تماشاگران سپيد مى‏نمود ( ۳۳)





وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ ﴿ ۳۳ ﴾

[فرعون] به سرانى كه پيرامونش بودند گفت واقعا اين ساحرى بسيار داناست ( ۳۴)





قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ ﴿ ۳۴ ﴾

مى‏خواهد با سحر خود شما را از سرزمينتان بيرون كند اكنون چه راى مى‏دهيد ( ۳۵)





يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿ ۳۵ ﴾

گفتند او و برادرش را در بند دار و گردآورندگان را به شهرها بفرست ( ۳۶)





قَالُوا أَرْجِهِ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ﴿ ۳۶ ﴾

تا هر ساحر ماهرى را نزد تو بياورند ( ۳۷)





يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ ﴿ ۳۷ ﴾

پس ساحران براى موعد روزى معلوم گردآورى شدند ( ۳۸)





فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿ ۳۸ ﴾

و به توده مردم گفته شد آيا شما هم جمع خواهيد شد ( ۳۹)





وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ ﴿ ۳۹ ﴾

بدين اميد كه اگر ساحران غالب شدند از آنان پيروى كنيم ( ۴۰)





لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ﴿ ۴۰ ﴾

و چون ساحران پيش فرعون آمدند گفتند آيا اگر ما غالب آييم واقعا براى ما مزدى خواهد بود ( ۴۱)





فَلَمَّا جَاء السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ ﴿ ۴۱ ﴾

گفت آرى و در آن صورت شما حتما از [زمره] مقربان خواهيد شد ( ۴۲)





قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿ ۴۲ ﴾

موسى به آنان گفت آنچه را شما مى‏اندازيد بيندازيد ( ۴۳)





قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ ﴿ ۴۳ ﴾

پس ريسمانها و چوبدستى‏هايشان را انداختند و گفتند به عزت فرعون كه ما حتما پيروزيم ( ۴۴)





فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ ﴿ ۴۴ ﴾

پس موسى عصايش را انداخت و بناگاه هر چه را به دروغ برساخته بودند بلعيد ( ۴۵)





فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ﴿ ۴۵ ﴾

در نتيجه ساحران به حالت‏سجده درافتادند ( ۴۶)





فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ ﴿ ۴۶ ﴾

گفتند به پروردگار جهانيان ايمان آورديم ( ۴۷)





قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۴۷ ﴾

پروردگار موسى و هارون ( ۴۸)





رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ ﴿ ۴۸ ﴾

گفت [آيا] پيش از آنكه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد قطعا او همان بزرگ شماست كه به شما سحر آموخته است به زودى خواهيد دانست‏حتما دستها و پاهاى شما را از چپ و راست‏خواهم بريد و همه‏تان را به دار خواهم آويخت ( ۴۹)





قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿ ۴۹ ﴾

گفتند باكى نيست ما روى به سوى پروردگار خود مى‏آوريم ( ۵۰)





قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ ﴿ ۵۰ ﴾

ما اميدواريم كه پروردگارمان گناهانمان را بر ما ببخشايد [چرا] كه نخستين ايمان‏آورندگان بوديم ( ۵۱)





إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿ ۵۱ ﴾

و به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شبانه حركت ده زيرا شما مورد تعقيب قرار خواهيد گرفت ( ۵۲)





وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ ﴿ ۵۲ ﴾

پس فرعون ماموران جمع‏آورى [خود را] به شهرها فرستاد ( ۵۳)





فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ﴿ ۵۳ ﴾

[و گفت] اينها عده‏اى ناچيزند ( ۵۴)





إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ ﴿ ۵۴ ﴾

و راستى آنها ما را بر سر خشم آورده‏اند ( ۵۵)





وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ ﴿ ۵۵ ﴾

و[لى] ما همگى به حال آماده‏باش درآمده‏ايم ( ۵۶)





وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ ﴿ ۵۶ ﴾

سرانجام ما آنان را از باغستانها و چشمه‏سارها ( ۵۷)





فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿ ۵۷ ﴾

و گنجينه‏ها و جايگاه‏هاى پر ناز و نعمت بيرون كرديم ( ۵۸)





وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ﴿ ۵۸ ﴾

[اراده ما] چنين بود و آن [نعمتها] را به فرزندان اسرائيل ميراث داديم ( ۵۹)





كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿ ۵۹ ﴾

پس هنگام برآمدن آفتاب آنها را تعقيب كردند ( ۶۰)





فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ ﴿ ۶۰ ﴾

چون دو گروه همديگر را ديدند ياران موسى گفتند ما قطعا گرفتار خواهيم شد ( ۶۱)





فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ ﴿ ۶۱ ﴾

گفت چنين نيست زيرا پروردگارم با من است و به زودى مرا راهنمايى خواهد كرد ( ۶۲)





قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ ﴿ ۶۲ ﴾

پس به موسى وحى كرديم با عصاى خود بر اين دريا بزن تا از هم شكافت و هر پاره‏اى همچون كوهى سترگ بود ( ۶۳)





فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ ﴿ ۶۳ ﴾

و ديگران را بدانجا نزديك گردانيديم ( ۶۴)





وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ ﴿ ۶۴ ﴾

و موسى و همه كسانى را كه همراه او بودند نجات داديم ( ۶۵)





وَأَنجَيْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ ﴿ ۶۵ ﴾

آنگاه ديگران را غرق كرديم ( ۶۶)





ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ ﴿ ۶۶ ﴾

مسلما در اين [واقعه] عبرتى بود و[لى] بيشترشان ايمان‏آورنده نبودند ( ۶۷)





إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿ ۶۷ ﴾

و قطعا پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است ( ۶۸)





وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿ ۶۸ ﴾

و بر آنان گزارش ابراهيم را بخوان ( ۶۹)





وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ ﴿ ۶۹ ﴾

آنگاه كه به پدر خود و قومش گفت چه مى‏پرستيد ( ۷۰)





إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ ﴿ ۷۰ ﴾

گفتند بتانى را مى‏پرستيم و همواره ملازم آنهاييم ( ۷۱)





قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ ﴿ ۷۱ ﴾

گفت آيا وقتى دعا مى‏كنيد از شما مى‏شنوند ( ۷۲)





قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿ ۷۲ ﴾

يا به شما سود يا زيان مى‏رسانند ( ۷۳)





أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ ﴿ ۷۳ ﴾

گفتند نه بلكه پدران خود را يافتيم كه چنين مى‏كردند ( ۷۴)





قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿ ۷۴ ﴾

گفت آيا در آنچه مى‏پرستيده‏ايد تامل كرده‏ايد ( ۷۵)





قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿ ۷۵ ﴾

شما و پدران پيشين شما ( ۷۶)





أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ ﴿ ۷۶ ﴾

قطعا همه آنها جز پروردگار جهانيان دشمن منند ( ۷۷)





فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۷۷ ﴾

آن كس كه مرا آفريده و همو راهنماييم مى‏كند ( ۷۸)





الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ ﴿ ۷۸ ﴾

و آن كس كه او به من خوراك مى‏دهد و سيرابم مى‏گرداند ( ۷۹)





وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ ﴿ ۷۹ ﴾

و چون بيمار شوم او مرا درمان مى‏بخشد ( ۸۰)





وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ ﴿ ۸۰ ﴾

و آن كس كه مرا مى‏ميراند و سپس زنده‏ام مى‏گرداند ( ۸۱)





وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ ﴿ ۸۱ ﴾

و آن كس كه اميد دارم روز پاداش گناهم را بر من ببخشايد ( ۸۲)





وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ ﴿ ۸۲ ﴾

پروردگارا به من دانش عطا كن و مرا به صالحان ملحق فرماى ( ۸۳)





رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ ﴿ ۸۳ ﴾

و براى من در [ميان] آيندگان آوازه نيكو گذار ( ۸۴)





وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ ﴿ ۸۴ ﴾

و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان ( ۸۵)





وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ ﴿ ۸۵ ﴾

و بر پدرم ببخشاى كه او از گمراهان بود ( ۸۶)





وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ ﴿ ۸۶ ﴾

و روزى كه [مردم] برانگيخته مى‏شوند رسوايم مكن ( ۸۷)





وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ ﴿ ۸۷ ﴾

روزى كه هيچ مال و فرزندى سود نمى‏دهد ( ۸۸)





يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿ ۸۸ ﴾

مگر كسى كه دلى پاك به سوى خدا بياورد ( ۸۹)





إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿ ۸۹ ﴾

و [آن روز] بهشت براى پرهيزگاران نزديك مى‏گردد ( ۹۰)





وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿ ۹۰ ﴾

و جهنم براى گمراهان نمودار مى‏شود ( ۹۱)





وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ ﴿ ۹۱ ﴾

و به آنان گفته مى‏شود آنچه جز خدا مى‏پرستيديد كجايند ( ۹۲)





وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿ ۹۲ ﴾

آيا ياريتان مى‏كنند يا خود را يارى مى‏دهند ( ۹۳)





مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ ﴿ ۹۳ ﴾

پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش] افكنده مى‏شوند ( ۹۴)





فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿ ۹۴ ﴾

و [نيز] همه سپاهيان ابليس ( ۹۵)





وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ ﴿ ۹۵ ﴾

آنها در آنجا با يكديگر ستيزه مى‏كنند [و] مى‏گويند ( ۹۶)





قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ ﴿ ۹۶ ﴾

سوگند به خدا كه ما در گمراهى آشكارى بوديم ( ۹۷)





تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿ ۹۷ ﴾

آنگاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‏كرديم ( ۹۸)





إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۹۸ ﴾

و جز تباهكاران ما را گمراه نكردند ( ۹۹)





وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ﴿ ۹۹ ﴾

در نتيجه شفاعتگرانى نداريم ( ۱۰۰)





فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ ﴿ ۱۰۰ ﴾

و نه دوستى نزديك ( ۱۰۱)





وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ﴿ ۱۰۱ ﴾

و اى كاش كه بازگشتى براى ما بود و از مؤمنان مى‏شديم ( ۱۰۲)





فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿ ۱۰۲ ﴾

حقا در اين [سرگذشت درس] عبرتى است و[لى] بيشترشان مؤمن نبودند ( ۱۰۳)





إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿ ۱۰۳ ﴾

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است ( ۱۰۴)





وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿ ۱۰۴ ﴾

قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند ( ۱۰۵)





كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿ ۱۰۵ ﴾

چون برادرشان نوح به آنان گفت آيا پروا نداريد ( ۱۰۶)





إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿ ۱۰۶ ﴾

من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم ( ۱۰۷)





إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿ ۱۰۷ ﴾

از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد ( ۱۰۸)





فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿ ۱۰۸ ﴾

و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست ( ۱۰۹)





وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۱۰۹ ﴾

پس از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد ( ۱۱۰)





فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿ ۱۱۰ ﴾

گفتند آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنكه فرومايگان از تو پيروى كرده‏اند ( ۱۱۱)





قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ ﴿ ۱۱۱ ﴾

[نوح] گفت به [جزئيات] آنچه مى‏كرده‏اند چه آگاهى دارم ( ۱۱۲)





قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿ ۱۱۲ ﴾

حسابشان اگر درمى‏يابيد جز با پروردگارم نيست ( ۱۱۳)





إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿ ۱۱۳ ﴾

و من طردكننده مؤمنان نيستم ( ۱۱۴)





وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿ ۱۱۴ ﴾

من جز هشداردهنده‏اى آشكار [بيش] نيستم ( ۱۱۵)





إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿ ۱۱۵ ﴾

گفتند اى نوح اگر دست برندارى قطعا از [جمله] سنگسارشدگان خواهى بود ( ۱۱۶)





قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ ﴿ ۱۱۶ ﴾

گفت پروردگارا قوم من مرا تكذيب كردند ( ۱۱۷)





قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ ﴿ ۱۱۷ ﴾

ميان من و آنان فيصله ده و من و هر كس از مؤمنان را كه با من است نجات بخش ( ۱۱۸)





فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿ ۱۱۸ ﴾

پس او و هر كه را در آن كشتى آكنده با او بود رهانيديم ( ۱۱۹)





فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿ ۱۱۹ ﴾

آنگاه باقى‏ماندگان را غرق كرديم ( ۱۲۰)





ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ ﴿ ۱۲۰ ﴾

قطعا در اين [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بيشترشان ايمان‏آورنده نبودند ( ۱۲۱)





إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿ ۱۲۱ ﴾

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است ( ۱۲۲)





وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿ ۱۲۲ ﴾

عاديان پيامبران [خدا] را تكذيب كردند ( ۱۲۳)





كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ ﴿ ۱۲۳ ﴾

آنگاه كه برادرشان هود به آنان گفت آيا پروا نداريد ( ۱۲۴)





إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿ ۱۲۴ ﴾

من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم ( ۱۲۵)





إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿ ۱۲۵ ﴾

از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد ( ۱۲۶)





فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿ ۱۲۶ ﴾

و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست ( ۱۲۷)





وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۱۲۷ ﴾

آيا بر هر تپه‏اى بنايى مى‏سازيد كه [در آن] دست به بيهوده‏كارى زنيد ( ۱۲۸)





أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ ﴿ ۱۲۸ ﴾

و كاخهاى استوار مى‏گيريد به اميد آنكه جاودانه بمانيد ( ۱۲۹)





وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ﴿ ۱۲۹ ﴾

و چون حمله‏ور مى‏شويد [چون] زورگويان حمله‏ور مى‏شويد ( ۱۳۰)





وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ﴿ ۱۳۰ ﴾

پس از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد ( ۱۳۱)





فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿ ۱۳۱ ﴾

و از آن كس كه شما را به آنچه مى‏دانيد مدد كرد پروا داريد ( ۱۳۲)





وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿ ۱۳۲ ﴾

شما را به [دادن] دامها و پسران مدد كرد ( ۱۳۳)





أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ ﴿ ۱۳۳ ﴾

و به [دادن] باغها و چشمه‏ساران ( ۱۳۴)





وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿ ۱۳۴ ﴾

من از عذاب روزى هولناك بر شما مى‏ترسم ( ۱۳۵)





إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿ ۱۳۵ ﴾

گفتند خواه اندرز دهى و خواه از اندرزدهندگان نباشى براى ما يكسان است ( ۱۳۶)





قَالُوا سَوَاء عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ ﴿ ۱۳۶ ﴾

اين جز شيوه پيشينيان نيست ( ۱۳۷)





إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ ﴿ ۱۳۷ ﴾

و ما عذاب نخواهيم شد ( ۱۳۸)





وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿ ۱۳۸ ﴾

پس تكذيبش كردند و هلاكشان كرديم قطعا در اين [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بيشترشان ايمان‏آورنده نبودند ( ۱۳۹)





فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿ ۱۳۹ ﴾

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است ( ۱۴۰)





وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿ ۱۴۰ ﴾

ثموديان پيامبران [خدا] را تكذيب كردند ( ۱۴۱)





كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ ﴿ ۱۴۱ ﴾

آنگاه كه برادرشان صالح به آنان گفت آيا پروا نداريد ( ۱۴۲)





إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿ ۱۴۲ ﴾

من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم ( ۱۴۳)





إِنِّي لَك
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.

جزء نوزدهم قرآن کریم برای روز 19 ماه مبارک رمضان 8 سال 9 ماه ago #118061

التماس دعا
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
مدیران انجمن: محمد مؤذّنی چیمه
انجمن
امور علمی،فرهنگی و اجتماعی دانشگاه
بسیج دانشجویی
خانه دوستان
دین و اندیشه
جزء نوزدهم قرآن کریم برای روز 19 ماه مبارک رمضان