خوش آمديد,
مهمان
|
|
نشانه چیزی است که برای کسی در مناسبتی خاص و با عنوان خاص نشان چیز دیگری باشد. خطابش به کسی است. یعنی در ذهن آن شخص، نشانهای معادل و یا کاملتر میسازد. این نشانه خبر از چیزی میدهد با این تعبیر نشانهها همواره جانشین چیزی هستند. هر نشانه یک رابطه دائمی با چیزی که نشانه به جای آن قرار گرفته برقرار میکند. این رابطه، رابطه معنایی نشانه نام دارد. رابطه معنایی نشانه، تعیینکننده محتوای نشانه است. تماشای هر تصویر، یا مجموعهای از تصاویر (ثابت یا متحرک) ما را به فکر فرو میبرد. این فکر لزوماً به معنای تأویل تصویر و یا تصاویر نیست اما از آنجا که سرچشمهاش وجود مادی تصاویر است، لحظهای از افق دلالتهای معنایی آن به شمار میآید.
نشانه بیانکننده خصوصیات و ویژگیهای پدیدههایی است که برای آنها استفاده شده حال این پدیده میتواند معرفی مؤسسه، شرکت، سازمان، فرد و یک نشانه تجاری باشد و یا ارائه دهنده پیام و مفهوم. در هر حال نشانه میتواند به نمایش بهتر یک چیز و یا پایهگذاری یک ارزش کمک کند.هر تصویر میتواند به اشکال متفاوت وجود داشته باشد. بسیاری از مردم به طور غریزی به سوی نشانهها و شکلهایی که با آنها آشنایی دارند کشیده میشوند. برخی از نشانهها از یک واحد تشکیل شدهاند، مانند چراغ قرمز که به محض دیده شدن ضرورت توقف را میرساند و در برخی دیگر تصویر کلی نشانه مجموعهای است از اجزای تصویری کوچکتر. با این تعبیر میتوان گفت که حتی یک تابلوی نقاشی و یا آثار تجسمی دیگری از این قبیل خود در زمره نظامهای نشانهای قرار میگیرند. یک تصویر نقاشی شده با کادری دوبعدی مجموعهای است از واحدهای نشانهای و هر واحد حاوی پیام و بیانگر موضوعی است. در بعضی از موارد مفاهیم به سرعت و بدون واسطه منتقل میشوند و در مواردی دیگر برای فهم نشانه نیاز به نگرشی خاص است. توسط نوع خاصی از دیدن مفاهیمی که در لایههای پنهان نشانههاست رمزگشایی وترجمه میشود. در حیطه هنر ارتباط تصویری بهترین نوع تقسیمبندی برای نشانهها این است که آنها به نشانههای تصویری، نشانههای نوشتاری و نشانههای ترکیبی تفکیک شوند. نشانههای تصویری که با توجه به عناصر بصری شکل میگیرند از یک سو به خاطر سرعت انتقال پیام و از سوی دیگر به دلیل وسعت و قدرت تأثیرگذاری بر مخاطب مورد توجهند. در این نوع از نشانهها، یک شکل تصویری با بیانی ساده و روان موضوع را تجسم میبخشد. نشانههای تصویری یا از نظر مفاهیم سمبولیک با موضوع مورد نظر مرتبطند و یا به عنوان نمادی مستقل، با گذشت زمان معرف موضوع میشوند. در بسیاری از موارد نشانههای تصویری برای بیننده در حکم کشف و پی بردن به عملکرد برجستهای است که از دوران کودکی با او همراه بوده است.در نشانههای نوشتاری، تصویر مورد نظر از حروف و کلمات تشکیل میشود. به کارگیری حروف و کلمات به این معنی است که تمام علایم نوشتاری میتواند موضوع طراحی قرار گیرد. در این نوع نشانهها حروف و کلمات جدای از خوانا بودن و وضوح کافی، باید به عنوان یک شکل تصویری مناسب نیز مورد توجه قرار گیرد. نشانههای نوشتاری به صورت لوگوتایپ و مونوگرام مورد استفاده قرار میگیرد. در نشانههای ترکیبی نیز از شکلهای تصویری و نوشتاری به طور همزمان برای بیان موضوع استفاده میشود. نشانهها از هر نوع که باشند از قوانین کلی مباحث نشانهشناسی پیروی میکنند، این که نشانهها همگی دلالتگرند و هر کدام از نشانهها موضوع خاصی را انتقال میدهند،این ویژگی مشترک همه نمادها و نشانههاست. فردینان دوسوسور معتقد بود هر نشانه سویهای محسوس دارد و سویه ای پنهان. سویه پنهان نشانه که سوسور به آن اشاره دارد، در واقع معنا و تصویر ذهنی میباشد که بیننده با دیدن نشانه در ذهن خود مجسم میکند. سویههای محسوس و پنهان نشانهها که روابط را به دنبال دارد، سبب میشود که نشانهها با بیان نمادین و زبانی تمثیلی مفهوم را در ورای خود منتقل نمایند. در مباحث زیباییشناسی نشانهها نوع بیان تمثیلی و نمادگونه اهمیت ویژهای دارد. برای درک مفهوم نماد مخاطب به تفکر وادار میشود و پس از ادراک، نشانه در ذهن ماندگار خواهد شد. |
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
|
|
باسلام خوب بود سپاس
|
مدير دسترسي عمومي براي نوشتن را غيرفعال كرده.
|