باسلام و عرض ادب خدمت استاد گرامی
هرچه با سقوط ارزش پول کشورمان، سفر به ایران و بازدید از جاذبه‌های متعدد گردشگری میهن چهار فصلمان چند برابر صرفه اقتصادی یافته، باز در این عرصه با اقبال چندانی مواجه نشده‌ایم؛ حتی ثبات کشورمان در اوضاع بلبشوی خاورمیانه هم نتوانسته در این عرصه کمکی به حالمان کند.

به گزارش «تابناک»، هر چند حدود چهار دهه از نام گذاری بیست و هفتم سپتامبر، پنجم مهر ماه به نام روز جهانی گردشگری می‌گذرد، اما هنوز این روز برای کشورمان هیچ معنای خاصی ندارد؛ برای کشوری که می‌تواند در این صنعت به اوج برسد ولی هنوز مقدمات ورود به این عرصه را فراهم نیاورده است.

هرچه گردش مالی ناشی از رونق گردشگری در جهان موجبات ایجاد شغل، بهبود زیرساخت ها و در نهایت افزایش سطح رفاه عمومی را برای کشورهای موفق در این عرصه فراهم آورده است، هنوز سهم کشورمان در این زمینه اینقدر ناچیز است که می‌توان سهم گردشگری را در درآمدهای کشور ندید گرفت؛ درست به همان صورت که با روز گردشگری برخورد می‌کنیم و ندیدش می‌گیریم.

آن گونه که آمار سازمان جهانی گردشگری نشان می‌دهد، درآمد مستقیم حاصل از این صنعت در سال گذشته میلادی در جهان، حدود یک هزار و ۲۰۰ میلیارد دلار بوده است. حال آنکه در این مدت، سهم کشورمان از درآمد گردشگری جهان حدود نیم درصد گزارش شده است.

این در حالی است که با تکیه به سخنان معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی درباره گردشگران ورودی در ده ماه اول سال گذشته، اگر بپذیریم که حدود سه میلیون گردشگر خارجی به کشورمان آمده‌اند و فرض کنیم این افراد معادل ارزی که به صورت میانگین در سفر به ترکیه هزینه می‌کنند، در کشورمان هزینه کرده باشند، به این نتیجه خواهیم رسید که درآمد گردشگران ورودی به کشورمان حدود دو میلیارد دلار بوده که البته بسیار کمتر از نیم درصد درآمد جهانی این صنعت خواهد بود.

البته پر واضح است که پذیرفتن ورود سه میلیون گردشگر خارجی به کشورمان دشوار است و فارغ از این مساله، تصور آنکه این افراد در کشورمان هم سنگ ترکیه هزینه کنند، از آن دشوار تر؛ در نتیجه می‌بایست بپذیریم که نه سقوط ارزش پول رسمی کشورمان در چند سال اخیر و نه ثبات حاکم بر میهنمان در روزگاری که بسیاری کشورهای گردشگر پذیر خاورمیانه به تلاطم دچار گشته و ناامن هستند و نه هیچ عامل دیگری نتوانسته است به رونق گردشگری در کشورمان منجر شود.

اما ماجرای جا ماندن کشورمان از بازار پر رونق گردشگری جهانی، زمانی قابل فهم تر می‌شود که دست به قیاس بزنیم و به عنوان مثال بدانیم درآمد سالانه ترکیه از این صنعت، از کل درآمد صادرات غیر نفتی ایران در یک سال بیشتر است.

بنا بر گزارش گمرک ایران، کشورمان در سال گذشته ۴۱ میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار "کالای غیرنفتی" صادر کرده که البته ۴۰ درصد این صادرات، میعانات گازی و محصولات پتروشیمی بوده‌اند و برخی چندان قائل به تفکیک آنها از صادرات نفتی نیستند.

اگر از این بخش از صادرات غیر نفتی صرف نظر کنیم، درخواهیم یافت که درآمد کشورمان از صادرات کاملا غیر نفتی (یعنی صادرات غیر از نفت، میعانات گازی و محصولات پتروشیمی)، ۲۲ میلیارد دلار خواهد بود که حدود ۴ میلیارد دلار کمتر از درآمد مستقیم ترکیه در مدت مشابه از گردشگری است.

این در حالی است که اگر در صادرات انواع و اقسام محصولات، چه نفت و مشتقات آن، چه گاز و میعانات گازی، چه محصولات پتروشیمی، محصولات غذایی، محصولات کشاورزی و...، با فروش بخشی از سرمایه های کشور مواجهیم، در صنعت گردشگری به مراتب اوضاع متفاوتی حاکم است و منافع بیشتری حاصل می‌آید و از این رو می‌توان سرمایه گذاری برای رونق گردشگری را به نوعی صیانت از میراث کشور نیز خواند.

اگر به این مولفه، پتانسیل بالای کشورمان در بهره‌مندی از افق‌های مختلف گردشگری را بیافزاییم، آن زمان درخواهیم یافت که بی توجهی به بنیه قدرتمند کشورمان در گردشگری، تفاوتی با کفران نعمت نداشته و به نوعی شاید بزرگترین فرصت سوزی مسئولان کشورمان باشد؛ فرصت سوزی گسترده و عجیبی که هنوز نشانی از تغییر در روند آن به چشم نمی‌خورد.

شاید بهترین شاهد مثال برای آنکه ثابت کنیم نشانی از تغییر در رویکرد مسئولان کشورمان به گردشگری مشاهده نمی‌شود، مروری بر اخبار امروز در این رابطه باشد؛ اخباری که حکایت از بی توجهی شدید مسئولان مختلف کشور به روزی دارد که برای کشورهای موفق در عرصه گردشگری جهانی، به نوعی عید بزرگ اقتصادی است اما برای روزی بسیار معمولی!

سلام از حضور شما و مطلب گویا و پر ارزش شما سپاسگزارم