حکیم ابوالقاسم فردوسی حماسه سرا وشاعر بزرگ ایرانی در سال 329 ه .ق در روستایی نزدیک شهر طوس بدنیا آمد .طول عمر فردوسی را نزدیک 80 سال دانسته اند
قبل از فردوسی شاعر دیگری به نام دقیقی شروع به سرودن افسانه ها و حماسه های ملی ایران کرده بود که بدست غلامش کشته شد وکار او نیمه تمام ماند
.وی از همان زمان که به کسب علم و دانش می پرداخت، به خواندن داستان هم علاقه مند شد .همین علاقه به داستانهای کهن بود که او را به فکر انداخت تا شاهنامه را به نظم در آورد. چنان که از گفته خود او بر می آید، مدتها در جستجوی این کتاب بوده و پس از یافتن نسخه اصلی داستانهای شاهنامه، نزدیک به سی سال از بهترین ایام زندگی خود را وقف این کار کرده است. فردوسی در سال 370 یا 371، به نظم در آوردن شاهنامه را آغاز کرد و در اوایل این کار، هم خود او ثروت و دارایی قابل توجهی داشت و هم برخی از بزرگان خراسان که به تاریخ باستان ایران علاقه داشتند، او را یاری می کردند. ولی به مرور زمان و پس از گذشت سالها، در حالی که فردوسی بیشتر شاهنامه را سروده بود، دچار فقر و تنگدستی شد.فردوسی نیز مانند بابک سعی در بازگشت آیین زرتشت و زبان پارسی به ایران داشت.

بسی رنج بردم بدین سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی
پی افکندم از نظم کاخی بلند که از باد وباران نیاید گزند
بنا های آباد گردد خرابـــــــــــ زباران وازتابش آفتابـــــــــ

ویژگی شاهنامه :

شاهنامه از حدود شصت هزار بیت تشکیل شده ودارای سه دوره اساطیری , پهلوانی و تاریخی است .شاهنامه روایت نبرد خوبی وبدی است وپهلوانان وجنگجویان این نبرد دائمی در هستیند , جنگ کاوه وضحاک ستمگر , مرگ سیاوش با دسیسه سودابه و.........همه حکایت از این نبرد وستیز دارد .

تخیل در اثر فردوسی چنان محکم ومتناسب است که حتی بیشتر توصیفهای طبیعی در باره طلوع ویا غروب
ع شب وروز .....در شعر او حالت تصویری وحماسی دارد .

چو خورشید از چرخ گردنده سر برآورد برسان زرین سپر
پدید آمد آن خنجر تابناکــــــــــــ به کردار یاقوت شد روی خاک
چو زرین سپر برگرفت آفتابــــــــ سر جنگجویان برآمد زخواب